De Kosovo-brandhaard

Hierbij een korte reactie op het uitmuntende artikel van Zurk op Zapruder Inc.

Ik zie hier een brandpunt van het belangrijkste geopolitieke steekspel van de komende 20 jaar. De modus operandi met driedubbele dekmantel (1: "we komen democratie brengen" 2: "oke, we geven toe, olie en gas hebben er ook mee te maken" en 3: "wat? Heroïne? Weten we niks van *kuch-hoest*”) begint wel doorzichtig te worden, maar is verdomd effectief. En het grijpt als een olievlek om zich heen.

Volkeren worden bevrijd van een oorlog die ze in wezen door dezelfde imperialistische machten is opgelegd. Ze worden er twee keer ingeluisd en helemaal murw gebeukt juichen ze hun nieuwe bezetters toe, alsof ze lijden aan het Stockholm-syndroom. En daar zit een enorm probleem: zou je deze volkeren ooit willen ontzetten en verlossen van hun democratiebrengende bezetters, dan loop je tegen het feit aan dat het merendeel dit niet zal willen en ze internationaal hiertoe niet zullen oproepen. Die andere helft die nog wat leven in zich heeft en zich verzet wordt "terrorist" gelabeld –al dan niet met ‘American-approved’ Al Qaeda-keurmerk© aangezien het een moslimstaat betreft- en bestreden zoals men dat "natuurvriendelijk" doet met een plaag: je vliegt gewoon een andere 'natuurlijke' vijand in en laat ze elkaar tot op de dood bestrijden. Hiermee weer vele brandhaarden creërend, wat militaire aanwezigheid weer verantwoordt. Niets werkt zo verlammend als een burgeroorlog. Kijk maar naar Afghanistan.

Dit is een hele interessante en tegelijkertijd zorgelijke ontwikkeling. Mega-corporaties hebben voortaan gewoon hun eigen legers om hun belangen veilig te stellen en Amerika is niks meer dan een vlagland waaronder deze operaties plaatsvinden; hetzelfde truukje dat men in de scheepvaart toepast met goedkope vlaggenlanden. Nu blijkt dat de NAVO als internationale vlaggenconstructie wat kraakt in zijn voegen, gaat de VS zelf over tot het veiligstellen van de belangen. De NAVO handelt niet snel genoeg en de Russen zitten op het vinkentouw. In het gunstigste geval zit er een nieuwe Koude Oorlog in en in het ongunstigste een warme oorlog. Die laatste optie zie ik toch niet zo snel komen, aangezien de belangrijkste NAVO-partners er tot aan de schouder inzitten met euro-cons als Merkel, Sarkozy, Brown en Balkenende. Ik ben in het ongunstigste geval alleen wel benieuwd of we ruim zestig jaar na dato dan weer de Russen nodig hebben om ons van onze bezetters te ontzetten.