<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

Creatief geschiedschrijven en een weggemoffelde Holocaust

Originele titel:
An 'Unknown Holocaust' and the Hijacking of History
Mark Weber, July 25, 2009
http://www.ihr.org/other/july09weber.html

We moeten iedere keer weer de verschrikkelijke misdaden die de Duitsers begingen tijdens de tweede wereldoorlog aanhoren, maar we horen niets over de misdaden die de Duitsers zijn aangedaan na hun nederlaag in 1945. Met de capitulatie was voor het Duitse volk de kommer en kwel niet voorbij, nee het begon daarna pas echt. De geallieerden stortte een nieuw tijdperk van vernieling, roof, uithongering, verkrachting, 'etnische zuivering' en massa moord over de Duitsers uit. Time magazine noemde het "history's most terrifying peace."

Ofschoon deze Holocaust weggemoffeld is, zijn de feiten bekend bij de historici. Alfred de Zayas schreef bijvoorbeeld dat tussen 1945 en 1950 meer dan 14 miljoen Duitsers moesten vluchten waarvan er meer dan 2 miljoen stierven.

Ook in het boek 'After the Reich: The Brutal History of the Allied Occupation' (2007) wordt uitgebreid beschreven hoe het kapotte Duitsland (en Oostenrijk) systematisch werd verkracht en beroofd en hoe van de Duitsers die de oorlog hadden overleefd alsnog 2 miljoen burgers (meest vrouwen, bejaarden en kinderen) en 1 miljoen krijgsgevangenen stierven. Aan moord, geen medische zorg, kou, ondervoeding, verhongering.

Sommige mensen zijn van mening dat Duitsland dit verdiend had, maar het is de vraag of dit buitensporig geweld tegen hulpeloze mensen op zijn plaats was.

De geallieerden waren niet de enigen die zich gruwelijk misdroegen. Het Russische leger gedroegen zich als de Hunnen op rooftocht van weleer. Polen, Hongaren, Ukrainers… niemand was veilig.
12 miljoen tot 19 miljoen Duitsers moesten uit Oost Pruisen en Silezië vertrekken. Waarvan ruim een kwart langs de kant van de weg stierf, en de rest was zo verzwakt dat ze nauwelijks konden lopen.
Beroofd van hun kleren vroren ze dood, vrouwen werden in de vluchtelingtreinen meermaals verkracht. Ook de Fransen maakten zich veelvuldig schuldig aan verkrachtingen.

Aan het eind van de oorlog schoven de Amerikanen, Engelsen en Fransen de Conventie van Genève simpelweg terzijde. De gevangen Duitse soldaten hadden geen enkel recht meer, het Rode Kruis had geen toegang meer tot de gevangenen. Burgers die de gevangenen probeerden te voeden speelden met hun leven. De gevangenen hadden geen onderdak, nauwelijks te eten en moesten jarenlange dwangarbeid doen. Het zelfde gold voor Duitse gevangenen in Frankrijk, Italië, België, Joegoslavië, Tsjecho-Slowakije.
Ze werden gemarteld zoals verhongering, slaan, lange tijd eenzame opsluiting, extreme hitte, kou, slaap ontzegging, ernstige mishandeling, trappen in het kruis.

De geallieerden stemden toe dat de Russen, Duitsers als dwangarbeiders gebruikten. Daartoe werden nog zo’n 874.000 extra burgers naar Rusland getransporteerd, waarvan 45% het domweg niet redde.
Zo´n twee jaar lang werden de Duitsers langzaam doodgehongerd. In plaats van de nodige 2000 calorie per dag kregen ze zo tussen de 1500 en 1000.
In de winter van 1945-46, verboden de geallieerden andere landen om voedsel te sturen, noch mocht het Rode Kruis bijspringen.
Maar weinig mensen in Engeland en Amerika protesteerden tegen deze gang van zaken. Victor Gollancz, schreef :> "The plain fact is ... we are starving the Germans. And we are starving them, not deliberately in the sense that we definitely want them to die, but willfully, in the sense that we prefer their death to our own inconvenience."

Bertrand Russell, Nobel Prijs winnaar, schreef > "In eastern Europe now mass deportations are being carried out by our allies on an unprecedented scale, and an apparently deliberate attempt is being made to exterminate many millions of Germans, not by gas, but by depriving them of their homes and of food, leaving them to die by slow and agonizing starvation. This is not done as an act of war, but as a part of a deliberate policy of 'peace'."

Toen de oorlog voorbij was staken hysterische meutes in Praag, Duitse soldaten in brand. In sommige Tsjecho-Slowaakse steden moest iedere Duitser ouder dan 6 jaar, een soort ‘jodenster’ op de jas dragen. Duitsers mochten zich daar niet meer op publieke plaatsen vertonen en moesten vanaf 8 uur ‘s avonds binnen blijven. Dit was blijkbaar niet genoeg want ze werden later het land uitgezet, of vermoord.
In Polen werden 200.000 mannen, vrouwen, kinderen ( 99% onschuldige burgers) ter heropvoeding in de gevangenis opgesloten, en 1.255 in concentratie kampen waar tyfus veelvuldig voor kwam en marteling normaal was. Tussen de 60.000 and 80.000 Duitsers overleefden dit niet.

Maar weinig Amerikanen waren zich ervan bewust dat kampen zoals Dachau, Buchenwald, Sachsenhausen and Auschwitz na de oorlog gewoon in gebruik bleven maar nu om vol te proppen met Duitse gevangenen.
De Nazi’s worden beschouwd als de grote kunstrovers. Toch valt dit in het niet vergeleken met wat de geallieerden allemaal wegsleepten en ook botweg vernietigden.

Robert Jackson, hoofd van de Amerikaanse aanklager van het Nuremberg Tribunaal van 1945-46, schreef in een brief op persoonlijke titel aan President Truman, dat de geallieerden > "have done or are doing some of the very things we are prosecuting the Germans for. The French are so violating the Geneva Convention in the treatment of [German] prisoners of war that our command is taking back prisoners sent to them [for forced labor in France]. We are prosecuting plunder and our Allies are practicing it. We say aggressive war is a crime and one of our allies asserts sovereignty over the Baltic States based on no title except conquest."

De Duitsers werden veroordeeld voor zaken waaraan de geallieerden zich net zo hard, misschien wel erger schuldig maakten. Als de veroordelingen zuiver waren geweest dan hadden er heel veel Amerikanen, Russen en andere geallieerde militaire en politieke leiders de doodstraf gekregen.
Met dit alles in het achterhoofd is het begrijpelijk dat de Duitsers ondanks de onmenselijke verliezen de laatste maanden van de oorlog als gekken doorvochten.

Twee jaar na het beëindigen van de oorlog begonnen de Amerikaanse en Britse regeringen de Duitsers te behandelen als mogelijke partners. Niet omdat ze zich schuldig voelden maar uit angst voor de Russische expansie, en omdat ze zich realiseerden dat economisch herstel van Europa ook een welvarend en productief Duitsland nodig had.
Oswald Spenger, merkte eens op dat de visie op de wereld bepaald wordt door degenen die de macht hebben. Wellicht de reden dat het leed van niet Joden (zoals Polen, Russen en vooral Duitsers) tijdens en vlak na van WW II, totaal genegeerd is. En 60 jaar later staat nog steeds het Joodse sterven en leed (in het bijzonder de zogeheten ‘Holocaust’) uitgebreid op de voorgrond.

Dit wat ik hier de 'weggemoffelde holocaust' van niet Joden noem, is vooral genegeerd, niet vanwege onbekende feiten, maar omdat deze werkelijkheid niet past in de Joods- centrische visie op de geschiedenis. Een visie die gevolgen heeft voor de Joods-Zionistische grip op ons culturele en morele denken.
Hieruit kun je concluderen dat het onvoldoende is om simpel de feiten vast te stellen. Men moet ook de krachten die ons wereldbeeld bepalen onderzoeken. De geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars (His-Story). Blijkbaar is in onze maatschappij de ‘winnaar’, dus de machtigste groep die onze blik bepaalt op het verleden, door zijn greep op de media en op ons culturele leven: de Joodse gemeenschap.

Deze realiteit is nauwelijks een geheim. Michael Medved, een bekende Joodse auteur en film criticus, stelde: > "It makes no sense at all to try to deny the reality of Jewish power and prominence in popular culture … Any list of the most influential production executives at each of the major movie stu¬dios will produce a heavy majority of recognizably Jewish names."

Jonathan J. Goldberg, redacteur van het belangrijke Joodse weekblad Forward, schreef in 1996 in zijn book 'Jewish Power': > "In a few key sectors of the media, notably among Hollywood stu¬dio executives, Jews are so numerically dominant that calling these businesses Jewish-controlled is little more than a sta-tistical observation …

"Hollywood at the end of the twentieth century is still an industry with a pronounced ethnic tinge. Virtually all the senior executives at the major studios are Jews. Writers, pro¬ducers, and to a lesser degree directors are disproportionately Jewish -- one recent study showed the figure as high as 59 per¬cent among top-grossing films.
“The combined weight of so many Jews in one of America’s most lucrative and important industries gives the Jews of Hollywood a great deal of political power. They are a major source of money for Democratic candidates."

President Richard Nixon en domine Billy Graham ('s lands bekendste en invloedrijkste Christelijke evangelist) hadden het in een vertrouwelijk gesprek in 1972 nota bene over een joodse wurggreep waaruit het land losgemaakt moest worden.
Het is duidelijk dat wetenschap van de werkelijke geschiedenis niet ver genoeg gaat. Wil men echt van de geschiedenis leren, dan zal deze ware geschiedenis samen onderwezen moeten worden met de conclusies die men uit deze geschiedenis zou kunnen trekken.
Het is van levensbelang dat wij begrijpen hoe en waarom de systematische vervorming van de geschiedenis plaats vindt. Dus dat we gevolgen daarvan voor onze maatschappij helder krijgen.

www.ihr.org