<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Breaking bad in zuid NATOstan (TTIP)

Het was op weg van de Middellandse Zee naar Arles via Aix-en-Provence dat het bij me insloeg als een Obama-drone…Dit ging allemaal om de economische NATO.

Het Trans-Atlantic Free Trade Agreement is een top-prioriteit van de regering Obama. Heffingen op goederen die heen-en-weer gaan tussen de EU en Amerika zijn bijna verwaarloosbaar. Dus deze deal gaat in principe om het in handen krijgen van de Europese markten van Amerikaanse Big-Agro (een invasie van genetische gemodificeerde producten) en Amerikaanse media giganten. Noem het een aardig extraatje van het Trans-Pacific Partnership (TPP), wat in een notendop een Amerikaanse overname van de beschermde Japanse economie is.

Zuid NATO-stan biedt een blik in het Europese post-historische paradijs –een Kantiaanse rozentuin dat wordt beschermd tegen een gemene Hobbsiaanse wereld door het “aardige” empire (de nieuwste benaming uitgedacht door, wie anders, neocons van het Robert Kagan sort). Toch is de overwegende emotie die het zuiden van NATO-stan overspoelt, angst. Angst voor de ander, de arme binnenloper, zwart of bruin, de angst voor werkloosheid zonder einde, angst voor het verlust van de middenklasse privileges die tot nu toe als vanzelfsprekend warden gezien, en de angst voor de economische NATO – vrijwel geen enkele gemiddelde Europese burger vertrouwd de bureaucratische meute in Brussel.

Al negen maanden lang onderhandelt de Europese Commissie over het zogenaamde Trade and Investment Partnership (TTIP). De mate van transparantie rond dit grootste vrijhandelsakkoord ooit, beschaamt zelfs Noord Korea’s Kim Jong-Un.

Het hele geheime blablabla draait om de eufemistisch genoemde “non-tarifaire obstakels”, als in het web van ethische, milieu-, juridische en gezondheidsnormen die consumenten beschermen, niet de gigantische multinationals. Het doel van de multi-reuzen is, aan de andere kant, een vrijheid-voor-allen, wat betekent, bijvoorbeeld, het ongehinderde gebruik van ractopamine, een energie-verbeteraar voor varkensvlees wat zelfs in Rusland en China verboden is.

Dus waarom is Obama opeens zo ingenomen van een vrijhandelsakkoord met Europa? Omdat Amerikaanse Big Business eindelijk heeft ontdekt dat de heilige graal van een economische pivot naar China eigenlijk helemaal niet zo heilig is; het ding wordt uitgevoerd onder Chinese controle en onder Chinese voorwaarden, als in een upgrade van de grootste Chinese merken naar controle van het leeuwendeel van de Chinese markt.

Daarom is plan B een trans-Atlantische markt goed voor in vergelijking 40% van het handelsvolume tegen big-business-vriendelijke voorwaarden. Obama spindoktert dat het akkoord “miljoenen goedbetaalde Amerikaanse banen zal opleveren”. Daar kunnen de nodige vraagtekens bij worden gezet. Maar onderschat de Amerikaanse “drive” niet, Obama is persoonlijk betrokken.

Wat betreft de Europeanen, is het meer de ratten die rondrennen in een geheim casino. In tegenstelling tot de NSA dat ieder telefoongesprek in Brussel afluistert, weten Europeanen absoluut niets over wat binnenkort over hen wordt uitgestort. Een openbaar debat over het akkoord is praktische “verboten” voor de Europese samenleving.

De Europese Commissie houdt alleen gesprekken met lobbyisten en multinational CEO’s. In het geval van prijsschommelingen in de toekomst, zijn Europese boeren de grote verliezen, niet de Amerikaanse die worden beschermd door een nieuwe “Farm Bill”. Het is niet verwonderlijk dat de directe en indirecte boodschap die ik van iedereen in het platteland van de Provence opvang, „Brussel verkoopt ons uit“ is. Uiteindelijk, wat verdwijnt in een besnijden en sterven van duizenden, is top-kwaliteit landbouw, artistieke producenten met savoir-faire verzameld over de eeuwen.

Lang leve hormonen, antibiotica, chlorine en GMO’s. En hun kop eraf in de terroir! NATO die Rusland dusdanig lam, handig, bruikbaar, opzichtig en als afleiding bedreigt. Als mijn auto gevuld uitmuntende artistieke waren de Provence verliet, kon ik niet anders dan begrijpen waarom de lokale bevolking een economische NATO toekomst met Van Goghiaanse waardering onthalen.

www.atimes.com