<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Miljarden uit de gezamenlijke pensioenpot gestolen door BV Nederland

In de jaren 80 is er onder kabinet Lubbers op gelegaliseerde wijze, middels de “uitnamewet” 32,8 miljard gulden uit de gezamenlijke pensioenpot gestolen. Dat dit überhaubt boven water is gekomen is vooral dankzij de vasthoudendheid van (1.) Hennie Kemner die niet één maar tíg keer een beroep gedaan heeft op de WOB (Wet Openbaar Bestuur)

Na eerst in het Rijksarchief en bij Binnenlandse Zaken en Financieën bot te hebben gevangen, slaagde Kemner er dan uiteindelijk in de hele geheime operatie boven water te krijgen.

Wat Kemner ontdekte dat de Rijksoverheid al die tijd angstvallig verborgen had gehouden was dat tijdens de kabinetten Lubbers / de Korte, Lubbers / Kok en Kok / Dijkstal de staat respectievelijk fl 32,86 miljard aan niet betaalde premie, fl 7,2 miljard aan “terugstorting aan de werkgever” en fl 3 miljard aan ” lastenverlaging invaliditeitspensioen uit de ABP kas ontvreemde.

Uiteindelijk verdween hiermee in totaal 43,06 miljard gulden richting onduidelijke bestemming, terwijl dit de pensioengerechtigden toe behoorde.

Zou die 43 miljard gewoon hebben kunnen renderen dan hadden we nu niet met een dekkingstekort gezeten.

Rekenrente

Hoe zit dat dan? Pensioenfondsen moeten rekenen met een bepaalde rente die zij ontleend aan de rente op staatsobligaties. Die rente is op dit moment 2%.

In werkelijkheid behalen fondsen als “Zorg en Welzijn” en ABP een rendement op investeringen van zo’n 6% tot 7% netto. Kapitaal neemt dus veel sneller toe dan wat ze is toegestaan om door te rekenen. Met die 2% ontstaat er echter een tekort.

Door de opgelegde rekenrente ontstaat er op papier, een tekort. Vervolgens wordt er dan gesproken over een te lage dekkingsgraad. Hierdoor wordt er gezegd; we moeten onze toetsingen herzien. Waardoor mensen een lager pensioen krijgen dan waar ze eigenlijk recht op hebben.

Hierdoor valt geld vrij in de reserves om wat er in de toekomst niet hoeft te worden uitbetaald.

Afscheid van verantwoord premiebeleid

In 1986 bedroeg de premie nog 21,5% van de bijdrage-grondslag.

Kabinet Lubbers II verlaagde systematisch de pensioenpremies via “uitnamewetten” zodat ze niet langer kostendekkend waren. Daardoor bleef het pensioenvermogen achter bij de verplichtingen.

In ’88 wordt er getornd aan het ABP als rijksdienst, zodat er meer politieke vrijheid kwam in het beleggingsbeleid. In 1989 waren de premies nog maar 8,3% van de bijdragegrondslag en stegen daarna licht tot 9,65% in 1994.
Zelfs met loonmatiging en een goed rendement op het vermogen had de premie 20% moeten zijn. De achtereenvolgende kabinetten handelden actuarieel volstrekt onverantwoord.
Dit “na ons de zondvloed” beleid was echter nog niet alles.

De Rijksoverheid bleek een slechte betaler en droeg de te toch al te lage premies niet tijdig af.

Eind 1992 was de achterstand inmiddels 33 miljard gulden.
Dat de accountant hiermee accoord ging is eigenlijk ondenkbaar maar kwam omdat de Rijksoverheid toen nog garant stond voor een waardevast en welvaartsvast pensioen.
Met incompetente, opvallend makke vakbonden maar voornamelijk de opeenvolgende ministers van financieën Onno Ruding, Wim Kok en later Gerrit Zalm die de rooftocht voortzetten zou blijken wat deze garantie waard was.

Ad Broere geeft in onderstaand filmpje een verdere toelichting waarom dit gegraai door onze volksvertegenwoordiging in het pensioenfonds evenals het kwartje van Kok, gewoon niet meer is dan ordinaire diefstal. En waarom we goed in de gaten houden dat de Nederlandse Staat deze volks-zwendel niet nog een keer herhaald wordt, om bijvoorbeeld te voldoen aan de verplichting van 40 miljard Euro naar het Europees Stabiliteitsmechanisme.

stopdebankiers.nl