12 years a slave, de andere kant van het verhaal

12 years a slave, de andere kant van het verhaal

12 years a slave was de perfecte politiek correcte winnaar van de Oscars. Op zich best een aardige film maar ik vond het vooral een nogal cliché matige film. Een hele goede, zielige zwarte man tegenover de brute, gestoorde witte man. Dat de zwarte slaven enorm hebben geleden staat denk ik als een paal boven water en dat zwarte mensen nog tot diep in de jaren 60 van de vorige eeuw niet als volwaardige burgers werden beschouwd is ook een feit. Zwarten mochten bijv. in WO2 wel voor hun land vechten tegen de Nazi’s die Joden en alles wat niet Arisch was, discrimineerden maar in hun eigen land werden ze zelf gediscrimineerd en kregen ze pas eind jaren 60 volledige burger rechten.
Dat zwarte mensen dus tot op de dag van vandaag nog zwaar gefrustreerd zijn over alles wat in het verleden is aangedaan begrijp ik goed en dat die slavernij en het achtergesteld zijn tot op de dag van vandaag nog doorwerkt in de zwarte samenleving is ook logisch. Het probleem wat ik heb met dit soort films is dat het keer op keer een zeer eenzijdig beeld geeft van wat slavernij nu eigenlijk precies inhield en houdt.

Het handelen in slaven en het misbruik van slaven komt al duizenden jaren voor in bijna alle culturen die we kennen. Waarom wordt er niet eens een film gemaakt over de rol van de zwarten in Afrika die hun “broeders” van andere stammen als slaven verkochten? Waar zijn de films over de Arabische en Joodse slavenhandelaren?
Ook over het afschaffen van de slavernij en de omstandigheden waaronder ze leefden bestaan nogal veel misverstanden.
We kunnen een mooi verhaal gaan houden over het moreel besef van Abraham Lincoln maar het feit dat een vrije werknemer voordeliger was dan een slaaf was misschien wel de grootste reden waarom de slavernij uiteindelijk werd afgeschaft in de V.S.
Een slaaf moet je namelijk onderdak geven en voeden en dat hoef je niet te doen bij een werknemer. Verder bleek een zogenaamde vrije werknemer veel harder te werken dan een slaaf.
Een slaaf doet alleen wat hoognodig is en probeert de kantjes er van af te lopen omdat hij/zij geen enkel voordeel heeft van hard werken. Een vrije werknemer heeft de illusie dat hij door hard werken iets kan worden en soms is dat natuurlijk ook zo.
Ook was de vrije werknemer sociaal gezien veel makkelijker te controleren. Een vrije werknemer had belang bij orde en veiligheid om zijn bezit en gezin veilig te stellen. Om de V.S. een succes te laten worden was hard werken het devies, was het gezin de hoeksteen van de samenleving, dienden man en vrouw een hoogstaande seksuele moraal te hebben,waren drank, drugs, dansen en muziek uit den boze. Eigenlijk allemaal heel logisch vanuit het standpunt van maatschappelijke hervormers.
Slaven waren vaak losbandig en moeilijk te controleren omdat ze in feite niets te verliezen hadden.
Doordat de vrije werknemers kapitaal op bouwden werden ze een afzet markt voor de producten van de rijke elite. Die rijke elite had er dan ook alle belang bij om vanuit egoïstische motieven de slavernij af te schaffen.
De slavenplantages waren misschien wel een van de eerste communistische/socialistische heilstaten. Voor iedere slaaf waren in gelijke mate eten, drinken, onderdak en medische voorzieningen aanwezig en er was 1 (partij) baas die al het geld opstreek. Na de afschaffing van de slavernij bleven veel slaven nog op hun plantages hangen en verlangden velen nog naar de goede oude tijd onder hun slavenmeesters. Nu moesten ze immers alles zelf doen. Dat zagen we ook terug na de val van de muur. Veel communisten verlangden in die dagen van keihard kapitalisme ook terug naar de goede ouwe tijd.

Noorderlingen die na de afschaffing van de slavernij plantages overnamen in het zuiden klaagden steen en been over de slechte werkhouding van de ex-slaven. De repliek van de slaven op die kritiek was echter dat ze wel gek zouden zijn om nu als vrije mannen zich drukker te gaan maken dan ze eerst als slaaf deden. Ze werkten immers om te leven en niet andersom.

Door het kapitalistische ieder voor zich systeem hadden mensen geen tijd meer om te “zondigen” en waren ze dag en nacht bezig met overleven. Hard werken in plaats van drank en hoeren onder het motto “ledigheid is des duivels oor kussen” De Christelijke kerk zal dan ook zeer in haar nopjes geweest zijn met de opkomst van het kapitalisme.
In de 18e eeuw voor de opkomst van het begrip werknemer, waren veel Amerikanen nog losbandige zuipschuiten. Nadat de puriteinen de V.S. hadden overgenomen en bezit in feite de grootste religie was geworden, viel er voor veel Amerikanen weinig lol meer te beleven en was keihard werken het devies. Het controleren en uitzuigen van de massa werd tot kunst verheven.
Veel ex-slaven konden moeilijk afstand doen van hun losbandige levensstijl. Je niet drukker maken dan strikt noodzakelijk is, een losse seksuele moraal en veel dansen en zingen . Het vrijelijk volgen van je natuurlijke instincten. Dat is natuurlijk iets waar de kerk en de staat niet op zaten te wachten. In de kerk gaat het om het beheersen van impulsen en het doden van je oude natuur. Die oude natuur is namelijk niet zo winstgevend en slecht voor de openbare orde.
Toch opmerkelijk dat de zogenaamde vrije man uiteindelijk vaak minder vrijheid bleek te hebben dan veel slaven op de “good old” plantages.