Serieus afbreekbaar bioplastic

Van glycerol en citroenzuur kun je een polyester maken die pas écht goed biologisch afbreekbaar is. Binnen een paar jaar is hij weg, melden UvA-onderzoekers Albert Alberts en Gadi Rothenberg.

In een persbericht wist de universiteit het nieuws zó overtuigend te hypen (citaat: ‘bij massaproductie leidt dit niet tot plasticsoep in de oceanen...’) dat het vandaag (25 februari) de voorpagina van het Parool haalde.

Dat het wondermateriaal bestond, zong al langer rond. Maar tot nu toe was de samenstelling geheim. Pas vorige week werden de drie belangrijkste octrooien ( EP2697293, EP2697294 en EP2697321) openbaar en kon worden onthuld dat het een polyester is van een alifatische polyalcohol en een tricarboxylzuur. Lees: glycerol en citroenzuur.

De octrooien verraden dat het polyester vooral dient als bindmiddel. Je kunt het vermengen met een hoog percentage glas-, koolstof- of houtvezels, of het als lijm gebruiken in multiplexplaat. In het persbericht wordt uitgelegd dat je er ook glas of metaal mee kunt verlijmen. Onderzoekers van de Hogeschool van Amsterdam, hebben op deze manier al een tafel geproduceerd die ze zojuist aan het gezamenlijke college van bestuur cadeau hebben gedaan.

De tafel

Volgens Alberts kun je het zelfs vermengen met conventionele polymeren, die daardoor ook enigszins biodegradeerbaar worden.

Die afbreekbaarheid wordt voornamelijk veroorzaakt doordat het polyester langzaam oplost in water (wat er met die tafel gebeurt als je te vaak met de thee morst wordt helaas niet duidelijk). De monomeren zijn puur natuur, en dus nauwelijks belastend voor het milieu.

Rothenberg en Alberts, eigenlijk katalyse-experts, ontdekten het per ongeluk toen ze werkten aan de synthese van biobrandstoffen. Ze verwachten dat de uitvinding, die de naam Glycix heeft meegekregen, binnen twee jaar klaar kan zijn voor industriële toepassing,. Mits een commerciële partner wordt gevonden die het aandurft.

bron: UvA, Het Parool

www.c2w.nl

No Rights Reserved (CC0 1.0)

@spring-cake-4188
#150870 26 feb 2014

Handig als verpakking van frisdranken.
@restless-rice-1631
#150901 27 feb 2014

Van glycerol en citroenzuur kun je een polyester maken die pas écht goed biologisch afbreekbaar is. Binnen een paar jaar is hij weg

Een verantwoorde Life Cycle Assesment (LCA) van het afval zou misschien in beeld kunnen brengen welke schade het in de tussentijd aanbrengt.Hoewel in het LCA gesproken wordt over afvalverwerking staat er niets terug te vinden over afval in het milieu. Helaas voor de theoretici, we vinden verschrikkelijk veel plastic in het mileiu terug.

(Hiervoor bestaat geen uniforme wetgeving, dus de burger is verantwoordelijk. Dit soort constructies zorgt ervoor dat het geld naar boven stroomt.)

Snap nog niet wat deze nieuwe uitvinding betekent maar vele geboden groene oplossingen zijn helemaal niet zo groen. Misschien is het een verbetering maar huidige conventionele kunststoffen hebben een 40 jarige intensieve ontwikkeling achter de rug.

Voordat het spul daadwerkelijk breed wordt ingezet zijn we vele jaren verder. Voor minder critische toepassingen, zoals de tafel, zal het relatief snel op markt kunnen verschijnen. Maar hiermee is het meer een bindmiddel, denk aan een super behangspaksel. Het houdt de vezels bijelkaar. Waarschijnlijk een stuk groener dan huidige technieken.

Trouwens de groene kleurstoffen in onze westerse consumptiemaatschappij zijn de minst duurzame kleurstoffen :)
@spring-cake-4188
#150902 27 feb 2014

Ik wil een tafel van hout, echt hout, geen spaanplaat, gemaakt door een echte meubelmaker van een boom die in de buurt gegroeid is.
Zo'n tafel kan vele generaties mee, en als het qua constructie en ontwerp echt goed is zal het ook altijd een mooie tafel gevonden worden (echt antiek is daar een goed voorbeeld van). Mocht de tafel ooit afgedankt worden, dan kan van het hout nog altijd iets anders gemaakt worden.
Kom daar eens om met die IKEA troep of een tafel van plastic! Die zooi verdwijnt na een paar jaar richting restafval.