Help, de olie-industrie krimpt

In de VS wordt met man en macht en met heel veel geleend geld meer aardolie geproduceerd dan 10 jaar geleden. Het is moeizaam winbare olie, die uit gesteente wordt getrild en gestoomd. Duizenden werkelozen verlaten hun geboortegrond om in de olie-industrie in North-Dakota te gaan werken. Waarschijnlijk slechts voor een paar jaar, want de schalie-oliebronnen drogen snel op.

In de rest van de wereld lijkt de olie-industrie te krimpen.
De olieproduktie van de grote oliemaatschappijen daalt al jaren, terwijl de kosten juist flink stijgen. Zelfs bij de hoge olieprijs van tegenwoordig daalt het rendement op het geïnvesteerde kapitaal (diminishing returns). De jaarcijfers, die Shell afgelopen week presenteerde illustreren dat.
Ik blogde eerder de problemen van Shell.

Om de aandeelhouders tevreden te houden moet de leiding van Shell zich in allerlei bochten wringen. Shell zal stoppen met de problematische oliewinning in Nigeria en stopt voorlopig met de proefboringen in Alaska.

Shell is niet de enige oliemaatschappij, die dure projecten op de lange baan schuift. De ontwikkeling van het Shtokman-gasveld door Gazprom is voorlopig uitgesteld. de Noorse oliemaatschappij Statoil heeft het Johan Castberg-project omdat het onzeker is dat de kosten daarvan zullen worden terugverdiend. Statoil twijfelt ook over oliewinning in het westen van Groenland, omdat ook dat project erg duur gaat worden.
In de Middellandse Zee kampt de oliewinning in het Leviathan-olieveld met uitstel.

In Canada en Noord-Amerika groeit de voetafdruk van de olie-industrie. In de rest van de wereld is het tij aan het keren en is het afkicken van de olieverslaving al begonnen.

Op haar weblog 'Our Finite World' legt Gail Tverberg zeer uitgebreid uit waarom het wereldwijde energieverbruik tussen 2015 en 2020 zal gaan dalen.

Tverberg denkt dat het gigantische energieverbruik in de mijnbouw en het tekort aan investeringskapitaal bij oliemaatschappijen de belangrijkste factoren zullen zijn waardoor het energie-aanbod in de komende 5 jaar zal krimpen. De groei van duurzame energie-opwekking kan die krimp niet voorkomen.

Hieronder het plaatje voor het gebruik van fossiele brandstoffen, dat Gail Tverberg voor de komende jaren voorziet. Deze grafiek weerspiegelt de mondiale menselijke CO2-uitstoot.

Als ik naar de grafieken van Gail Tverberg kijk, moet ik onwillekeurig terugdenken aan de grafieken uit het boek Limits to Growth dat de Club van Rome in 1972 publiceerde.

Gail Tverberg denkt, met de kennis van nu, dat de Club van Rome er maar een paar jaar naast zat.

wp.me