<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

Placebo’s: De schrik van de farmaceutische industrie

Placebo effect
Mensen die het placebo-effect ervaren, voelen minder pijn omdat pijnsignalen in hun ruggenmerg worden geblokkeerd. Dat blijkt uit een onderzoek van Duitse wetenschappers. Onderzoekers van het universitair medisch centrum Hamburg-Eppendorf stelden vijftien proefpersonen bloot aan lichte pijnprikkels door met een laser op hun handen te schijnen. De deelnemers hadden van tevoren hun handen ingesmeerd met zalf. Op de ene hand zat een ‘controlezalf’ die geen effect had.

Op hun andere hand hadden ze een zalf aangebracht, die zogenaamd pijnverlichtend was, maar in werkelijkheid ook geen werkzame ingrediënten bevatte. Toch gaven de proefpersonen aan dat ze gemiddeld 25% minder pijn voelden in de hand die was ingesmeerd met de zogenaamde ‘pijnstillende’ zalf. Maar wat bleek: het placebo-effect zat niet alleen in ‘tussen de oren’, zo bleek uit MRI-scans van hun lichaam.

Bij de proefpersonen die minder pijn rapporteerden, bleek de zogenaamde dorsale hoorn van het ruggenmerg veel minder actief. De dorsale hoorn geeft pijnsignalen uit het ruggenmerg door aan de hersenen. Een afname van activiteit leidt dus tot minder pijn.
“Hiermee hebben we aangetoond dat psychologische factoren het ontstaan van pijn kunnen beïnvloeden in de vroegste fases in het centraal zenuwstelsel”, aldus hoofdonderzoeker Falk Eippert in de Britse krant The Times. De ontdekking kan volgens de wetenschappers mogelijk worden gebruikt om nieuwe behandelingen te ontwikkelen voor mensen met chronische pijn. Er zijn al websites waarop speciale placebo-pillen met de zijn te bestellen voor kinderen

Merck farmacie
Farmaceut Merck komt steeds verder in moeilijkheden en met haar steeds meer farmaceuten van deze Industrie.. In 2002 raakten de verkoopcijfers van deze farmaceutische reus achter bij de concurrenten. Sterker nog, vijf van hun patenten stonden op het punt te verlopen, waardoor er goedkopere merkloze medicijnen de markt dreigden te overspoelen. Het bedrijf had al in geen drie jaar een echt nieuw medicijn geïntroduceerd en de voorraden slonken zienderogen.
In persinterviews deed directeur research van Merck, Edward Scolnick, zijn plannen uit de doeken hoe hij de firma weer wilde laten schitteren. Speerpunt van die strategie was om het aandeel op de antidepressivamarkt flink uit te breiden, het segment waar Merck behoorlijk achterop was geraakt op concurrenten als Pfizer en GlaxoSmithKline die allebei de kaskrakers in medicijnland bezaten.

“Om in de toekomst marktleider te blijven, moeten we het centrale zenuwstelsel domineren,” zo bekende hij tegenover het weekblad Forbes.

MK-869
Zijn plan draaide om het succes van een experimenteel antidepressivum met de codenaam MK-869. Hoewel nog steeds verkerend in de testfase, was het reeds de droom van iedere farmaceutische verkoopmanager: een nieuw soort medicatie die op innovatieve wijze gevoelens van welbevinden zou bewerkstelligen in het brein. Het medicijn had al veelbelovende resultaten en zeer geringe bijwerkingen te zien gegeven tijdens eerdere onderzoeken en Merck stak tijdens een vergadering met 300 veiligheidsanalisten niet onder stoelen of banken dat het middel voor een radicale omwenteling zou gaan zorgen.

Achter de schermen begon MK-869 echter het ware gezicht te laten zien. Het was waar dat veel proefpersonen die met het middel werden behandel, hun gevoelens van hopeloosheid en opgewondenheid voelden verbeteren. Maar dat voelde ongeveer hetzelfde aantal van de placebogroep ook.
Een pil die erop leek, maar was gemaakt van melksuikers of een andere onschuldige substantie werd toegediend aan een groep vrijwilligers die meedeed aan klinisch onderzoek om te kunnen meten hoe veel beter de effecten van het echte middel zouden zijn. Het feit dat het innemen van een nepmedicijn aanzienlijke gezondheidsverbeteringen bewerkstelligt – het zogenaamde placebo-effect – wordt al lange tijd gezien als een sta-in-de-weg voor de serieuze praktijken van de farmacologie.

De pogingen van Merck om zich te wagen op het gebied van de antidepressiva, faalde tenslotte. In volgende onderzoeken bleek MK-869 niet meer effectiever te zijn dan een placebo. In vakjargon heette het dat de testen volkomen nutteloos bleken.

De radicale effecten van Placebo’s tonen zich..
MK-869 vormde niet de enige langverwachte doorbraak die in de laatste jaren door het placebo-effect de nek werd omgedraaid. Tussen 2001 en 2006 steeg het percentage nieuwe producten dat uit de tweede ontwikkelingsfase – de fase waarin het nieuwe middel wordt gecontroleerd aan de hand van placebo’s – werd teruggetrokken met meer dan 20%. Het uitvalpercentage in de veel duurdere derde fase steeg met maar liefst 11%, hoofdzakelijk als gevolg van de verrassend tegenvallende resultaten ten opzichte van het placebo.

Ondanks historisch hoge investeringen in Research & Development, keurde de Amerikaanse Voedsel en Waren Autoriteit (FDA) in 2007 slechts 19 splinternieuwe en unieke medicijnen goed – het laagste aantal sedert 1983 – en in 2008 waren dat er nog maar 24. De helft van alle medicijnen die in het laatste onderzoekstadium falen, worden uit productie gehaald omdat ze niet beter werken dan suikerpillen…! De uitkomst is dat er minder nieuwe medicijnen beschikbaar komen voor ziekelijke patiënten en meer financiële ellende voor de zwaar bekritiseerde farmaceutische industrie.

Wie heeft er een pilletje voor Wall Street?
Afgelopen november werd een nieuw soort gentherapie tegen de Ziekte van Parkinson, aanbevolen door de Michael J. Fox Foundation, abrupt teruggetrokken uit fase 2 na onverwacht slechte resultaten ten opzichte van het placebo. Osiris Therapeutics dat een stamcelonderzoek had opgestart, kreeg een enorm pak slaag op Wall Street toen bekend werd dat de trials voor hun pillen tegen de Ziekte van Crohn, een darmziekte, werden opgeschort na het bekend worden van ongewoon hoge respons op het placebo. Twee dagen later brak Eli Lilly onderzoek af van het luidkeels aangekondigde medicijn tegen schizofrenie, nadat vrijwilligers tweemaal zoveel resultaat boekte bij de placebo’s.

Het zijn niet alleen de trials van de nieuwe medicijnen die nutteloos blijken te zijn. Sommige producten die al tientallen jaren op de markt zijn, falen in recente onderzoeken ineens. In veel gevallen gaat het om de samenstellingen die in de late jaren negentig meer geld opleverden voor Big Pharma dan ‘Big Oil’ verdiende.
Maar als diezelfde medicijnen nu aan een grondig onderzoek zouden worden onderworpen, zou de FDA (Voedsel- en Warenautoriteit) er weleens meerdere kunnen afkeuren. Twee diepgaande analyses van antidepressiva hebben een dramatische toename aangetoond van het placebo-effect sedert 1980. In een van de rapporten wordt ingeschat dat de zogenaamde effectsortering (een maat voor de statistische significantie) in de placebogroepen in die periode bijna verdubbeld was.

Het is niet zo dat de oude medicijnen ineens minder goed zouden zijn geworden, zo zeggen de medicijnfabrikanten. Het is alsof het placebo-effect op de een of andere manier sterker wordt.

Het feit dat een toenemend aantal medicijnen het niet kan winnen van suikerpillen, heeft de farmaceutische industrie in een crisis gedompeld. De belangen kunnen niet nog groter worden voorgesteld. In de hedendaagse economie kan het lot van een gevestigde onderneming afhangen van de uitkomst van een handvol onderzoeken.

Wat is er aan de hand..?
Hoe komt het dat neppillen en overweldigend veelbelovende nieuwe, maar ook reeds bestaande, medicijnen plotseling gelijk aan elkaar? De oorzaken hiervoor begint men nog maar net te doorgronden. Een netwerk van onafhankelijke onderzoekers heeft zich vastgebeten in een poging de innerlijke werking van het placebo-effect – en de potentiële therapeutische toepassingen ervan – te ontrafelen.

Tegelijkertijd realiseren de medicijnproducenten zich maar al te goed dat ze de achterliggende mechanismen ervan volledig dienen te doorgronden, opdat ze onderzoeken en testen kunnen ontwerpen die meer verschillen aantonen tussen de heilzame effecten van hun producten en de interne mogelijkheden van het lichaam om zichzelf te genezen.

Een speciale taakgroep van de Amerikaanse ‘Stichting van de Nationale Gezondheidsinstituten’ tracht deze crisis een halt toe te roepen door het ondernemen van een van de meest ambitieuze pogingen in de geschiedenis van de medische industrie om onderling allerlei informatie en data uit te wisselen. Na er tientallen jaren maar een beetje te hebben bij gehangen, is het placebo-effect plotseling uitgegroeid tot de olifant in de porseleinkast van de medische industrie.

Lees verder op: WantToKnow.nl

nieuws.nl