Op naar de postmoderne samenleving

In het postmodernisme heeft iedereen zijn eigen waarheid. Er bestaan immers alleen subjecten en dus is objectiviteit niet mogelijk. Na de pre-moderne samenleving die gekenmerkt werd door dwingende tradities, gebrek aan kennis en welvaart kwam de moderne samenleving. De moderne samenleving zou de problemen van de pre-moderne samenleving oplossen, werd beloofd.

Velen vragen zich af of het medicijn niet erger was dan de kwaal. Op veel anderen, vooral mensen uit pre-moderne samenlevingen, werkt de moderne maatschappij met zijn belofte van vrijheid en welvaart als een magneet. De moderne samenleving met haar centraal aangestuurde regering kent grote verschillen tussen rijk en arm. Die ongelijkheden blijven alleen in stand omdat de belangen van politici en kapitalisten door overheden worden verdedigd, indien nodig met geweld.

In de post-moderne maatschappij is er geen plaats voor een centrale regering. Iedereen heeft immers zijn eigen waarheid en niemand heeft het recht zijn waarheid aan anderen op te dringen. Waar samen wordt geleefd zijn echter ook regels nodig. Het kan niet zo zijn dat iemand 100 gaat rijden in een 50-kilometerzone omdat hij vindt dat dat wel kan. De weggebruikers hebben geen dictaat uit Brussel of Washington nodig, ze zullen er met elkaar uit moeten komen.

Moderne maatschappij magneet voor pre-modernisten
Wat mij al tijden verbaast is de enorme aantrekkingskracht die de Grote Stad, die symbool staat voor de moderne maatschappij, uitoefent op mensen uit pre-moderne samenlevingen. Ze wagen letterlijk hun leven om als illegaal te leven in de moderne maatschappij terwijl je op je vingers na kunt tellen dat hun kansen in de moderne maatschappij zeer beperkt zijn. De moderne samenleving lijkt een oase. Maar als je er eenmaal in verstrikt bent geraakt blijkt het een moeras waar je heel moeilijk uit kunt ontsnappen.

Post-modernisten verlaten de moderne maatschappij
Terwijl pre-modernisten hun geluk zoeken in de moderne maatschappij komen steeds meer mensen tot de ontdekking dat de moderne maatschappij hen steeds minder te bieden heeft. De Grote Stad verliest haar glans en aantrekkingskracht, de behoefte van mensen bestaat niet alleen uit consumeren. Een verlangen naar een eenvoudig en zeker bestaan in harmonie met de natuur komt bij hen boven. Alles wat geconsumeerd wordt moet ook geproduceerd worden en het is zoeken naar de juiste balans, die voor iedereen verschillend is. Veel postmodernisten willen - in min of meerdere mate - nog wel gebruik maken van de voordelen die de moderne maatschappij biedt, maar met mate en op hun eigen postmoderne manier.