Roestende en lekkende pijpleidingen: de erfenis van het olietijdperk

Afgelopen week lekte in de Chinese stad Qingdao een oliepijpleiding. Toen arbeiders het lek reapareerden is de pijpleiding in brand gevlogen en ontploft. Bij dit ongeluk vielen 52 doden en tientallen gewonden.

Eerder deze maand raakte een olieboring in Texas een gasleiding. De vrijkomende gaswolk ontplofte en het boorplatform werd daarbij verwoest.

Het lijkt wel of er steeds meer pijpleidingen bijkomen en of de leidingen ook steeds vaker lek raken. Kijk maar eens naar deze lijst op Wikipedia.
In Nigeria, Mexico en in de VS zijn dit soort ongelukken schering en inslag.

Explosies en brand maken direct slachtoffers. Maar als het vuur gedoofd is en de pijpleiding gerepareerd is, moet de weggelekte olie nog worden opgeruimd. De kosten van het opruimen zijn door de oliemaatschappijen niet ingecalculeerd. De oliemaatschappijen maken zich er met een Jantje-van-Leiden vanaf. Vaak blijft de grond en het water nog jarenlang verontreinigd met olie.
De documentaire "Oil Shock: USA's creaking energy infrastructure" vertelt het verhaal van een lekkende oliepijpleiding in Mayflower in Arkansas.

Er zal steeds minder olie door de pijpleidingen stromen en uiteindelijk zal de oliestroom opdrogen. Ik denk niet dat de oliemaatschappijen geld opzij gezet hebben om de afgeschreven, nutteloze pijpleidingen weer op te ruimen. Over 100 jaar zullen de pijpleidingen er nog altijd liggen als gedenktekens aan het tijdperk van de fossiele brandstoffen.

cassandraclub.wordpress.com