De dag dat ik dood ging

Heftig, helemaal als je bedenkt dat doodgaan op meerdere manieren opgevat kan worden.

Zoals bijvoorbeeld bij een mevrouw Tania Bongers met een misselijk makend relaas. Over dat chemo’s best wel kunnen. Over dat alle dokters verschrikkelijk knap en gewetensvol zijn. Over dat de placenta alle gifstoffen tegenhoudt. Over de plicht om elkaar te helpen…

Natuurlijk stroom je over van emoties als je het relaas hoort, en natuurlijk is je eerste gedachte niet geld. Misschien is het verstandig het hele relaas nog eens aan te horen en dan met juist wel die gedachte aan geld in je achterhoofd.

Uh, baarmoederhals kanker, pardon was dat niet die kanker waartegen je je dochters en zonen moet laten vaccineren of als de ouders tegen zijn, dan moeten de kinderen dat maar achter hun rug om doen?

Mevrouw heeft een geweldig boek geschreven en krijgt een warm onthaal in diverse praat programma's, in dagbladen, heeft een eigen site, zit op twitter, facebook…
Wat wil je ook anders met zo’n achtergrond: Internationaal PR-manager.