<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

De keerzijde van orgaandonatie

We hebben de afgelopen week weer een bombardement van promoties kunnen meemaken voor orgaandonaties in het kader van de nationale donorweek.

Weinigen weten dat er regelmatig organen weggehaald worden bij mensen die helemaal nog niet dood zijn.

Het was nationale donorweek en de bevolking werd blootgesteld aan een scala aan promotiefilmpjes en andere activiteiten die orgaandonaties bejubelen.

Er wordt vooral de nadruk gelegd op dat mensen die de organen ontvangen er heel erg bij gebaat zijn, maar er wordt geen tot amper aandacht besteed aan hen die de organen moet leveren.

Als je zo alle promotie bekijkt dan krijg je het gevoel dat er alleen maar voordelen zitten aan doneren en geen enkel nadeel. Maar dat ligt in de praktijk toch wel iets anders.

Dat andere heeft alles te maken met het vaststellen wanneer iemand nu eigenlijk dood is. Het criterium voor de wet om organen te mogen “oogsten” is als iemand hersendood is verklaard. Echter, iemand die hersendood is verklaard is niet lichamelijk dood. Wat er dus in feite gebeurt is dat met het weghalen van de organen iemand op dat moment wórdt gedood. Verslagen uit de praktijk melden dat mensen soms de meest vreselijke pijnen doorstaan als hun organen verwijderd worden. Ze kunnen echter daar geen blijk van geven.

Men zegt dan, "als je hersendood bent dan maakt het toch niet meer uit want je bent zo goed als dood?"

Volgens de website orgaandonor-neen.nl ligt het toch wel aanzienlijk iets anders:

"Het antwoord is een ondubbelzinnig neen! De patiënt vertoont juist velerlei tekens van leven: het hart klopt, de bloedsomloop functioneert uitstekend, de cellen blijven zich vermenigvuldigen, alle orgaanfuncties zijn intact inclusief de wisselwerking binnen het gehele organisme, er vindt in het lichaam een normale uitwisseling van gassen plaats, het spijsverteringssysteem functioneert evenals het stofwisselingssysteem, de neuronale besturing (zoals o.a. in de vorm van reflexachtige bewegingen) werkt. En nog veel meer functioneert prima: de functies van het resterende centrale zenuwstelsel (ruggenmerg), het immuunsysteem, het bloedvormingsysteem, bloedfunctie, hormoonregulatie, intern milieu (water- en zuren/basenhuishouding), darmflora, voortplantingsfuncties, weefselvormingsprocessen, genezingsprocessen, vermogen om koorts te ontwikkelen, reageren op medicijnen, uitscheidingsprocessen. Al deze symptomen kunnen alleen bij levende systemen optreden en zij getuigen dus ook van leven!"

En verder:

"Uit de medische literatuur (‘Geven en nemen’ – dr. Erwin J.O. Kompanje, 1999) is een aantal gevallen bekend van hersendood verklaarde zwangere vrouwen die na enige weken een levend kind ter wereld brachten. Hiermee worden twee onwaarheden uit de voorlichting van de overheid e.a. scherp aan de kaak gesteld. Ten eerste dat een hersendode nog slechts enige uren in leven gehouden kan worden. Ten tweede dat een hersendode dood is want hoe zou het mogelijk moeten zijn dat een dode een levend kind ter wereld brengt? Kan een nieuw leven zich ontwikkelen uit een stoffelijk overschot, uit een dode? Kun je een dode beademen en nog weken in leven houden om een kind geboren te laten worden?"

Kortom, bij orgaandonatie wordt een mens tot stoffelijk overschot verklaard, terwijl hier absoluut geen sprake van is. Bovendien zijn er talloze voorbeelden van mensen die hersendood waren verklaard en die weer “tot leven” zijn gekomen.

Het bovenstaande wordt allemaal niet genoemd tijdens de nationale donorweek. Kortom, zoals meestal bij overheden, ze liegen of misleiden en van dat laatste schijnt hier weer eens sprake te zijn.

Ook gezien de nieuwe wetgeving die binnenkort aangescherpt lijkt te gaan worden, waarna je automatisch donor bent tenzij je expliciet hebt aangegeven dat je dat niet wilt.

Gelukkig zien we ook steeds meer artsen die grote morele bezwaren hebben tegen het “oogsten” van organen uit patiënten die "alleen maar" hersendood zijn.

Aan de andere kant zijn er ook artsen die voorstander zijn van zo vroeg mogelijk “oogsten”. In een recent artikel in The New England Journal of Medicine wordt in een artikel door een aantal artsen gesteld, dat het moment van het weghalen van organen, het moment moet zijn waarop besloten wordt de beademingsapparatuur uit te schakelen. Er staat letterlijk:

“Als gevolg hiervan zouden patiënten in staat gesteld moeten worden om vitale organen te kunnen doneren behalve in omstandigheden die schadelijk voor hen zouden zijn; en dit is niet het geval als hun dood aanstaande is als gevolg van het uitzetten van “life support”. Dat patiënten dood dienen te zijn voordat hun organen worden weggehaald is geen fundamentele ethische voorwaarde”.

De druk om organen te “scoren” wordt steeds groter. Meer en meer probeert men grenzen te verleggen om zo snel mogelijk bij deze organen te kunnen. Orgaanhandel is ook niet voor niets wereldwijd “big business”. Dat mensen dan worden gedood omdat ze “toch al hersendood” zijn of “dat ze toch binnen een paar uur doodgaan”, zijn onacceptabele criteria.

Er is inmiddels ook zoveel bewijs dat wij niet simpelweg ons lichaam zijn dat de benadering die gekozen wordt in deze propaganda donorcampagne simpelweg achterlijk te noemen is.

Bronnen:

Orgaandonor-neen
Earth Matters
Life News
Organ Facts

www.niburu.co