Chantage voor ‘veiligheid’ ?

Veel mensen begrepen het natuurlijk allang, maar tot voor kort kon je het niet te berde brengen zonder lachend weggezet te worden als ‘complottertje’: De NSA (en wie allemaal nog meer?) verzamelt alle informatie die zij te pakken kan krijgen (bankrekeningen, email, smsjes, telefoonverkeer, surfgedrag, locatie van smartphone) over politici, rechters, juristen, legerofficieren, politiefunctionarissen, hoge ambtenaren, journalisten, leden van vertegenwoordigende lichamen en de leden van het koninklijk huis, ja, van iedere burger die zich niet in coma bevindt (en waarschijnlijk zelfs over hen). Niemand blijkt veilig voor hun gesnuffel. Affaires, zwart geld, seksuele uitspattingen, omkoping, vriendendiensten, vreemdgaan, belastingontduiking, geheime deals, vreemde seksuele voorkeur, drugsgebruik, snoepreisjes, criminele connecties, niets blijft voor hen verborgen, alles wordt opgeslagen en kan later worden gebruikt om mensen te bewerken. En dat het ook stelselmatig gebeurt, blijkt wel uit de onafgebroken reeks dubieuze beslissingen die de laatste jaren worden genomen: de Fyra, de JSF, de deelname aan kansloze missies in Afghanistan, de invoering van de euro, de bail-out van banken, de opslag van atoomwapens, maar ook uit de pathologisch geworden politieke draaikonterij, politici die plotseling besluiten op te stappen, enz. enz; geen verstandig mens die het wil en toch komt er geen einde aan.

Na de recente onthullingen van Edward Snowden, die nauwelijks onthullingen kunnen worden genoemd, moet nu dan toch eindelijk de essentiële vraag in de groep worden gegooid, hoewel de MSM (nou ja, main stream, dat zijn ze vroeger eens geweest) haar nog steeds angstvallig uit de weg gaat: «Wat is er nog over van onze vertegenwoordigende democratie, als vrijwel iedereen erin blootstaat aan chantage?», «Hoe ernstig zijn de grondvesten van het hele politieke systeem en het vrije bedrijfsleven aangetast?»

Een artikel in Wereld Morgen kaart de vraag aan

www.dewereldmorgen.be