‘Amerika op oorlogspad voor behoud dollar’

Op de vraag waarom Amerika zo'n haast schijnt te hebben om met alle geweld Syrië binnen te willen vallen zijn meerdere antwoorden mogelijk. Er is een redelijke kans op een wereldwijd conflict met China en Rusland als gevolg van de inval in een respectievelijk klein land.

Waarom vielen de Verenigde Staten dan Libië, Irak, Afghanistan en, Jemen aan? Waarom moet Syrië aangevallen worden? En waarom is de Verenigde Staten zo gebrand op Iran. Een ander wat breder historisch perspectief zou het een en ander kunnen verklaren, daarvoor moeten we wel even terug in de tijd.

In 1945 vestigde de overeenkomst van Bretton Woods de dollar als wereld standaardmunt wat betekende dat de internationale grondstoffen werden geprijsd in dollars. De overeenkomst die de Verenigde Staten een duidelijk financieel voordeel gaf was gemaakt onder de voorwaarde dat die dollars voor goud inwisselbaar zouden blijven op een consistente koers van 35 dollar per ounce. (31,10 gram) De Verenigde Staten beloofde niet te veel geld te drukken, maar dit was gebaseerd op vertrouwen, omdat de Federal Reserve audits of toezicht weigerden op haar drukpersen.

In de jaren voorafgaand aan 1970 maakten de uitgaven in de Vietnam-oorlog het voor veel landen duidelijk dat de VS veel meer geld drukten dan het in goud bezat, als reactie begonnen deze landen hun goud terug te vragen. Dit veroorzaakte een snelle daling van de waarde van de dollar. De situatie bereikte een hoogtepunt in 1971 toen Frankrijk poogde haar goud terug te vragen, en Nixon weigerde. Op 15 augustus deed hij de volgende zeer belangrijke mededeling:

'Ik heb de minister van Financiën opdracht gegeven om het nodige te doen om de dollar te verdedigen tegen de speculanten. Ik heb Minister Connally opgedragen tot het tijdelijk stoppen van de convertibiliteit van de dollar in goud of op andere reserves, met uitzondering van bedragen en voorwaarden die gesteld worden in het belang van de monetaire stabiliteit en in het beste belang van de Verenigde Staten.'

Dit was natuurlijk niet een tijdelijke maatregel, zoals het kwartje van Kok dat ook niet was, maar eerder een permanente standaardinstelling. Voor de rest van de wereld die de VS hadden vertrouwd met hun goud, was het pure diefstal.

In 1973 vroeg president Nixon Koning Faisal van Saoedi-Arabië om alleen Amerikaanse dollars te accepteren als betaling voor olie en de overtollige winsten in US obligaties en rekeningen te investeren. In ruil hiervoor bood Nixon militaire bescherming aan voor de Saoedische olievelden. Hetzelfde aanbod werd uitgebreid tot elk van 's werelds belangrijkste olieproducerende landen en tegen 1975 had elk lid van de OPEC toegezegd om alleen olie te verkopen in US dollars. Door het loslaten van de dollar van goud en dit te koppelen aan buitenlandse olie werden alle olie importerende landen in de wereld gedwongen tot een constante aanschaf van Federal Reserve aandelen. Om die aandelen te krijgen moesten ze fysiek waardevolle goederen sturen naar Amerika. Dit was de geboorte van de Petrodollar. Papier ging uit en alles wat Amerika nodig had aan fysiek materiaal kwam binnen. met als gevolg dat de Verenigde Staten zeer, zeer rijk werden.

Met de petrodollar in hun zak kon Amerika steeds hoger inzetten, ieder land ter wereld overbluffend. Tot uiteindelijk de Amerikaanse militaire uitgaven die van alle landen ter wereld tezamen oversteeg. De Russen waren kansloos en met de instorting van het Sovjet-Unie blok in 1991 verdween het laatste militaire evenwicht. De Amerikanen waren nu een onbetwiste supermacht zonder tegenstanders. Velen hoopten dat dit een tijdperk zou inluiden van vrede en stabiliteit. Helaas waren er hooggeplaatsten die daar anders over dachten.

In dat zelfde jaar 1991 viel Amerika Irak binnen in de eerste Golfoorlog. Na het breken van het Iraakse leger en het vernietigen van de Iraakse infrastructuur, inclusief waterzuiveringsinstallaties en ziekenhuizen, werden er beperkingen opgelegd om het herbouwen van infrastructuur te voorkomen. Deze sancties, die werden geïnitieerd door Bush senior, werden volgehouden gedurende de hele regeringsperiode Clinton voor meer dan tien jaar. Naar schatting heeft dit 500.000 Iraakse kinderen het leven gekost. De Clinton-regering was volledig op de hoogte van deze cijfers.

De eigenlijke aanleiding voor de tweede oorlog in Irak was dat in november 2000 Irak zijn olie exclusief in euro's wilde gaan verkopen. Dat was een directe aanval op de waarde van de dollar en de leidende positie van Amerika en dat werd niet getolereerd. De Amerikaanse regering begon, ondersteund door de mainstreammedia, een massale propaganda-actie op te bouwen dat Irak massavernietigingswapens bezat en van plan was om die te gebruiken. In 2003 viel Amerika Irak binnen en zodra het land onder controle was werden de olieverkopen onmiddellijk teruggezet naar dollars. Dat was bijzonder opmerkelijk omdat dat terugschakelen naar de dollar een verlies van 15 à 20 procent opleverde door de hogere waarde van de euro. Dat is totaal onlogisch tenzij je rekent vanuit de petrodollar.

Laten we eens kijken wat er het afgelopen decennium gebeurde. Eens kijken of je een patroon herkent.

In Libië werkte Ghadhafi samen met andere Afrikaanse landen aan een op de goudstandaard gebaseerde munt, de DYNAR, met de intentie het vervangen van de dollar in die regio. Amerikaanse en NAVO-troepen hielpen vervolgens met het destabiliseren en omverwerpen van de Libische regering in 2011. Na het onder controle brengen van de regio, executeerde de door de Amerikanen bewapende rebellen Ghadhafi en werd direct de Libische centrale bank opgezet.

Iran voert al een tijd campagne om de olieverkoop niet meer via de dollar te doen en heeft onlangs overeenkomsten afgesloten om olie in goud te verhandelen. De reactie van Amerika is, samen met de leidende media, het opbouwen van een internationale campagne voor militair ingrijpen met als reden te voorkomen dat Iran een nucleair wapen bouwt. In de aanloop zijn er vast sancties opgelegd waarvan Amerikaanse functionarissen openlijk toegeven dat deze zijn gericht op het laten instorten van de Iraanse economie.

Syrië is de trouwste bondgenoot van Iran, zij zijn verbonden door overeenkomsten inzake wederzijdse defensie. Het land is momenteel in het proces van gedestabiliseerd worden met openlijke steun van Amerika. Hoewel Rusland en China Amerika hebben gewaarschuwd om niet betrokken te raken, geeft de Amerikaanse regering de laatste maanden steeds vaker aan om toch in te gaan grijpen in Syrië.

Het lijkt helder dat dat militair ingrijpen in Syrië en Iran niet wordt overwogen, het is al een uitgemaakte zaak. Net als dat het dat al was met Irak en Libië. Amerika is druk bezig om het diplomatieke excuus te bouwen om dat te doen voor wat zij al gepland hadden. De motieven voor deze invasies en heimelijke acties worden duidelijk, als we ze in hun volledige context bekijken en de punten met elkaar verbinden. Zij die Amerika daadwerkelijk besturen begrijpen, dat als zelfs een paar landen beginnen hun olie in een andere valuta te verkopen, dit een kettingreactie op gang brengt waardoor de dollar instort. Ze begrijpen dat niets anders dan olie de waarde van de dollar omhoog houdt op dit moment, die inflatie ziet ook de rest van de wereld. In plaats van het aanvaarden dat de dollar bijna aan het einde van zijn levensduur is, wagen de machthebbers zich liever aan een berekende gok. Ze hebben besloten om met de brute kracht van het Amerikaanse leger elk opstandig land in het Midden-Oosten en Afrika te breken.

Dat op zichzelf is al erg genoeg. Maar wat je dient te begrijpen is dat dit niet stopt bij Iran. China en Rusland hebben duidelijk te kennen gegeven dat een aanval op Syrië of Iran niet acceptabel is. Iran is een van hun belangrijkste bondgenoten, een van de laatste onafhankelijke olieproducenten in die regio.

Dan is er nog de kwestie over de gas- en olieleidingen en de Europese afzetmarkt voor energieleveranciers. In 2011 kwamen Iran, Syrië en Irak tot een principe-akkoord over de aanleg van een pijplijn. Begin 2013 werd dit een akkoord, waarna vervolgens overlegd werd over de route van die pijplijn. Onder andere Rusland doet er alles aan om te zorgen dat deze energiestroom dus niet in de relatief waardeloze dollars maar in goud verhandeld wordt. Hierin speelt het pro-Russische en anti-Amerikaanse sentiment van deze landen ook een rol. Deze pijplijn veroorzaakt tevens een concurrerende Europese afzetmarkt wat de prijzen van de dollar-energie omlaag dwingt. Dit is zeer tegen de zin van landen als Saudi-Arabië en Qatar die hun rijkdom danken aan de opgeblazen dollar.

Rusland dat al energie verhandelt in goud, begrijpt dat als het voor export geografisch gunstig gelegen Syrië en het centraal gelegen Iran vallen, er niet meer aan de dollar valt te ontkomen anders dan door een oorlog. Ondanks de waarschuwingen gaat Amerika gewoon door. Waar we hier getuige van zijn is een traject dat rechtstreeks naar het ondenkbare leidt. Het is een traject dat jaren geleden al bewust werd uitgezet met een volledig besef van de gevolgen voor de mensheid.

Maar wie zette deze koers in? Welke psychopaten creëren bewust een wereldwijd conflict met miljoenen doden als resultaat alleen maar ter bescherming van de waarde van een stukje papier? Het is duidelijk niet de president. De beslissing voor de invasie van Libië, Syrië en Iran was al lang genomen voordat Obama president werd. Hij doet gewoon zijn werk, net zoals zijn voorgangers deden. Zo dus, wie trekt er echt aan de touwtjes? Het beste antwoord op een vraag als deze wordt vaak gevonden door een andere vraag te stellen: Wie profiteert?

Duidelijk. Zij die de dollars mogen drukken als warme broodjes hebben ook het meest te verliezen als de dollar valt. Sinds 1913 is de Federale Reserve de macht die dollars mag printen. De Federale Reserve is een particuliere instantie en is eigendom van een conglomeraat van de machtigste banken ter wereld en de mannen die deze banken controleren zijn degenen die aan de touwtjes trekken.

Voor hen is dit slechts een spel. Jouw leven en dat van al jouw naasten zijn slechts pionnen op hun schaakbord. Ze zijn als verwende 4-jarigen die het schaakbord op de grond gooien als ze de macht verliezen die WO3 oorlog te starten in een poging om de controle van het globale financiële systeem, of wel de waarde van de dollar, te behouden.

m.fok.nl