De aardgaspijpleiding van Qatar naar Europa loopt door Syrië

Qatar heeft gigantische aardgasreserves: 25 biljoen kubieke meter, ofwel 25 keer de hoeveelheid, die nu nog over is in de Nederlandse bodem. Afgelopen jaar produceerde het kleine Qatar 4,7% van de totale wereldproduktie. Het kost weinig moeite om het gas naar boven te halen, het is conventioneel aardgas, vergelijkbaar met het gas uit Slochteren.
Het Bruto Nationaal Produkt van Qatar bestaat voor 60% uit aardgasinkomsten. Qatar wil dolgraag de aardgasinkomsten graag verhogen, maar het transport van het gas naar de gebruikers in Europa is op het ogenblik de beperkende factor, de bottleneck.

Transport via LNG-tankers
Het aardgas uit Qatar wordt voor een groot deel verkocht als LNG, vloeibaar aardgas. In het afgelopen koude voorjaar raakte de gasvoorraad in Groot-Brittannië leeg. De Britten kochten vier tankerladingen LNG van Qatar om de voorraad aan te vullen.
Maar het transport via LNG-tankers is traag en duur. Het kost tijd en energie om het gas vloeibaar te maken. De ontvangende landen moeten een LNG-terminal bouwen met voldoende capaciteit. De schepen zijn traag en er is maar een beperkt aantal LNG-tankers (gigantische drijvende bommen) op de wereld.
Een gewone pijpleiding voor aardgas van Qatar naar Europa kan de transportcapaciteit verhogen.

De Nabucco-pijpleiding
Er ligt al een pijpleiding voor aardgas van Turkije naar Europa, de Nabucco-pijpleiding.

Oorspronkelijk was de Nabucco-pijpleiding bedoeld om aardgas uit Iran en Turkmenistan naar Europa te brengen. Maar Europa wil liever geen gas kopen van Iran. En Rusland heeft nog altijd een dikke vinger in de pap in Turkmenistan en belet het land om gas via de Nabucco-pijpleiding te leveren. De pijpleiding is bijna klaar, maar er kan nauwelijks gas gevonden worden om via de pijpleiding te vervoeren.

Een pijpleiding van Qatar naar Turkije via Syrië
De regering van Qatar wil graag aardgas verkopen en via de Nabucco-pijpleiding aan Europa leveren. En de Europese regeringen willen graag het gas van Qatar afnemen, om zo minder afhankelijk te worden van Gazprom en Poetin.
Daarom zou het prachtig zijn als er een pijpleiding van Qatar via Saoedi-Arabië, Jordanië en Syrië naar Turkije (een afstand van 2000 km.) zou worden aangelegd.
De burgeroorlog in Syrië draait niet alleen om de aanleg van een gaspijpleiding die Qatar aansluit op de Nabucco-pijpleiding. Maar er zijn wel partijen, die er groot (financieel) belang bij hebben dat de burgeroorlog snel is afgelopen.
Het steenrijke Qatar steunt de Syrische rebellen en levert wapens en hoopt op die manier de aanleg van een pijpleiding te bespoedigen.
Europa wil niet dat een onvoorspelbare dictator als Assad de toevoer van goedkoop, niet-Russisch aardgas nog jarenlang kan blokkeren. Ook Europa is erbij gebaat als de pijpleiding er snel komt en goed bewaakt wordt.

Bij de oorlog in Afghanistan speelde op de achtergrond de aanleg van de TAPI-gaspijpleiding van Turkmenistan naar Pakistan mee.
Ook bij de burgeroorlog in Syrië is de aanleg van een gaspijpleiding mogelijk een reden voor buitenlandse inmenging. En ook over deze pijpleiding zul je maar weinig horen van politici en journalisten.

Lees ook: The Geopolitics of Gas and the Syrian Crisis - Dmitry Minin

wp.me