Herdenking Georgische agressie Zuid-Ossetië

Op het centrale plein van Tskhinvali brandden afgelopen nacht honderden kaarsen. Het is vijf jaar geleden dat het rustige stadje onder zwaar artillerievuur kwam te liggen. Als gevolg van de Georgische agressie zijn enkele dorpen verwoest. Bij de Ossetische ambassade in Moskou hing de vlag halfstok. Rusland was gedwongen om de vrede in Zuid-Ossetië te herstellen en de burgers te beschermen. Na vijf dagen waren de Georgische troepen uit Zuid-Ossetië verdreven en werd de onafhankelijkheid van Zuid-Ossetië en Abchazië hersteld.

Voor de mensen die ten tijde van de Georgische beschietingen in het stadje waren was het afschuwelijk. De stad stond in brand terwijl het raketten regende, en de volgende ochtend reden er Georgische pantserwagens door de straten. De in puin geschoten gebouwen staan er nog steeds. Ze worden niet hersteld en ook niet afgebroken. Ze staan er nog precies zo bij als vijf jaar geleden en dat blijft ook zo.

Viktor Bater, een Poolse journalist, was ten tijde van de Georgische inval in het stadje aanwezig. Hij maakte een reportage maar deze werd nooit uitgezonden. Viktor: 'Onze president, Leh Cochin, was een goede vriend van de Georgische president Saakashvili. Het was onmogelijk om te zeggen dat Georgië de oorlog was begonnen'. Viktor werd ontslagen.

Amanda Kokoeva was in 2008 twaalf jaar oud en schuilde in een kelder tijdens de bombardementen. Daarna ging ze naar Rusland en vervolgens naar haar moeder in de VS. Ze kwam live op tv bij FOX News. Daar bedankte ze de Russische soldaten voor haar bevrijding. Amanda: 'Ik begrijp nu dat dat niet hun bedoeling was en dat ze de waarheid niet wilden horen. De waarheid is bijvoorbeeld dat op het dak van het ziekenhuis in Tskhinvali een groot rood kruis was geverfd en dat het nog steeds werd gebombardeerd. 600 mensen werden geopereerd onder verschrikkelijke omstandigheden, artsen en verpleegkundigen werkten dagenlang zonder te slapen.'

Oia Alborova is directeur van het herbouwde kinderdagverblijf. Ze ontvluchtte de oorlog en had psychische problemen om terug te keren naar de plaats van de traumatische gebeurtenissen. Albrova: 'Kinderen worden geboren om te leven, niet voor de oorlog. We zien ze nu opgroeien met bloemen, we zien ze spelen in het zwembad. Ik zou graag willen dat dat zo blijft, en dat ze zich nooit schuil zullen moeten houden in een kelder'.

Filmpje Russische tv:

Verslag uit 2011:

Het Westen kijkt niet naar het bloed aan de handen van Saakashvili

Een hartelijk welkom en stevige handdrukken voor iemand die drie jaar geleden opdracht gaf voor acties die leidden tot de dood van honderden burgers in Zuid-Ossetië. De Georgische president is met zijn vloeiende Engels een welkome gast in Amerikaanse tv-shows. Maar hem wordt nooit de vraag gesteld waarom hij midden in de nacht van 7 augustus 2008 vanuit Georgië een zwaar offensief inzette tegen een paar vredige dorpjes in Zuid-Ossetië.

Het gebied dat Georgië onder haar bestuur wilde brengen werd door zware bombardementen met de grond gelijk gemaakt, waarbij honderden doden vielen. Toch wordt de Georgische president Saakashvili nog steeds gesteund door het Westen. Het Westen heeft geen belang bij het omverwerpen van Saakashvili. Het idee dat beslissingen worden genomen aan de hand van de belangen van de burgerbevolking is onjuist. Dat was zo in Libië, in Georgië, in Palestina en in Kosovo. Altijd geven strategische belangen de doorslag.

Georgië heeft momenteel duizend soldaten in Afghanistan om de VS te steunen. In Amerikaanse tv-shows is Saakashvili bijna niet te stoppen in zijn lofprijzing inzake de VS. Dat zou een rol kunnen spelen in de steun van het Westen voor Saakashvili, ongeacht zijn misdaden.

Nu de VN een no-fly zone heeft ingesteld boven Libië om Kadaffi te stoppen vragen velen zich af waarom er geen no-fly zone werd ingesteld toen de Georgische president zijn dodelijke offensief startte, of toen Israël Gaza drie weken achtereen bombardeerde waarbij meer dan 1.400 doden vielen.

Je zou verwachten dat een president die oorlogsmisdaden pleegt behandeld zou worden als Kadaffi. Bezittingen bevroren, een reisverbod. Maar zo werkt de politiek niet. De Georgische president vermoordde honderden mensen maar werd en wordt geprezen door het Westen. Politici beschouwen hem als een vriend, zakenmensen investeren in zijn land en het Westen kijkt niet naar het bloed aan de handen van Saakashvili.

Filmpje: 'War crimes wash off with West’s help'