Schat het IPCC de toekomstige CO2-uitstoot niet veel te hoog in?

Ik schreef hier al eerder over de toekomstige CO2-uitstoot en de rooskleurige, economische prognoses van het IPCC.
Afgelopen week hoorde ik een interview met Jeff Rubin over zijn boek The End of Growth. Het is zeker de moeite waard om het hele interview te beluisteren.

Maar vandaag wil ik even stil staan bij de laatste 90 seconden van het interview.
Daarin zegt Jeff Rubin:

We're not going to be able to afford to cook ourselves to death. If you look at what the IPCC is forecasting in terms of carbon-emissions, in terms of coal and oil consumption in the next 20 years.....
We're not going to emit half of the carbon that the IPCC says we are.
Not because of ecological-conscience governance. We're going to not be able to afford the fuel.....
This is a very hopeful story, because it takes the future out of our hands.

Ofwel.
We kunnen het ons niet veroorloven om de planeet te koken. Als je kijkt naar wat het IPCC voorspelt voor de CO2-uitstoot, voor het olie- en steenkoolverbruik in de komende 20 jaar...
We zullen niet eens de helft van die CO2 produceren, die het IPCC ons voorspiegelt. Niet omdat regeringen klimaatbeleid voeren, maar omdat we de benodigde brandstof niet kunnen betalen....
Dit is een zeer hoopgevende ontwikkeling, omdat de toekomst niet langer in onze handen ligt.

In dit najaar zal het IPCC een nieuw rapport uitbrengen: AR5.
In dat rapport zullen nieuwe prognoses staan voor de te verwachten CO2-uitstoot in de komende decennia.
Het slechtste scenario van het IPCC (MESSAGE 8.5) voorziet dat de menselijke CO2-uitstoot in de 21e eeuw zal verviervoudigen en zal oplopen tot 100 gigaton per jaar.

Jeff Rubin vindt dit scenario zeer onrealistisch. Ik ook trouwens.
Maar ook de andere emissie-scenarios (GCAM 4.5 en AIM 6.0) gaan ervan uit dat de menselijke CO2-uitstoot nog zeker 20 jaar zal blijven stijgen. Gezien de recente economische ontwikkelingen lijkt die veronderstelling ongegrond. Zelfs in China, India en Brazilië is de economische groei afgezwakt. Ook de politieke beslissing van Indonesië, Egypte en Libië om de subsidie op brandstof af te schaffen maakt deze voorspellingen(GCAM 4.5 en AIM 6.0) ongeloofwaardig.

Eigenlijk is alleen het groenste emissie-scenario IMAGE 2.6, waarin de CO2-uitstoot zal blijven groeien tot 2020 en pas na 2025 zal gaan dalen, realistisch te noemen.
De vraag dringt zich op waarom het IPCC dan toch zeer optimistische, maar volkomen onrealistische voorspellingen doet over de menselijke CO2-uitstoot, ons energieverbruik en economische ontwikkeling.
En waarom zullen wetenschappers, journalisten en politici de ongeloofwaardige economische scenario's van het IPCC slikken als zoete koek?

cassandraclub.wordpress.com