De minder aantrekkelijke erfenis van Nelson Mandela

De grootse verwezenlijkingen van de eerste democratisch verkozen Zuid-Afrikaanse president Nelson Mandela worden breed in de media uitgesmeerd telkens Mandela zijn laatste adem dreigt uit te blazen. Toch is wat de meest begunstigde groep in het land zou moeten zijn – de zwarte jongeren – helemaal niet zo vol van hem als opiniemakers in andere landen dat zijn.

New Republic:

De aanhang van Mandela bestaat vooral uit blanken en oudere zwarten. Veel jongeren hebben echter een ambivalente houding tegenover hem. Sommigen zouden zelfs helemaal tegen de vroegere president zijn. “De kinderen van de opstandelingen van 1976 zijn berooid en werkloos,” aldus een Zuid-Afrikaan deze situatie.

De Apartheid veroordeelde de zwarte bevolking tot een leven op het platteland zonder enige kans om hogerop te raken. Na de val van dat systeem onder Mandela begon de verstedelijking en de zwarte vlucht naar de steden. Het probleem is echter dat velen nog steeds zonder werk zitten.

De werkloosheid in Zuid-Afrika bedraagt tussen de 25 en de 40 procent (afhankelijk van de bron) en voor jongeren tussen 15 en 34 is dat maar liefst 71 procent. Veel van deze jongeren geven Mandela de schuld voor hun situatie. “Bij de verdeling van de macht in 1994 namen de zwarten de politieke macht en de Afrikaners de economische macht over,” klinkt het.

Slechts 9 procent van de aandelen in de top 100 bedrijven van de Johannesburg Stock Exchange zijn in zwarte handen. De post-Mandela zwarte emancipatie lijkt dan ook vooral de jetset van de black-liberation-movement en hun vrienden (de zogenaamde ‘zwarte diamanten’) te hebben geholpen, terwijl het bedrijfsleven in overweldigend blanke handen bleef en blijft.

De financiële situatie van de familie Mandela en de rest van het zwarte politieke leiderschap staat mijlenver van de gemiddelde zwarte burger en dat maakt tal van jongeren woedend. Pierre de Vos, grondwettelijk geleerde aan de Universiteit van Kaapstad, meent dat er een grond van waarheid zit in deze perceptie: “Er was inderdaad een deal tussen Mandela en de topmensen in de economie.”

Tot 1990 stond de ANC (de partij van Mandela) voor radicale economische verandering waaronder verregaande nationaliseringen en herverdeling van de welvaart. Na ontmoetingen met westerse leiders draaide Mandela bij. Hij besloot samen te gaan werken met big business en liet in ruil voor enkele zwarten in het topmanagement al de rest bij het oude.

Kansloze zwarte jongeren voelen zich verraden en vergelijken zichzelf met de protesterende jongeren in Egypte. Als dit tot een revolutie komt, zou de nalatenschap van Mandela wel eens ernstig kunnen verschillen van het beeld dat de westerse media zo graag van hem schetsen, besluit het magazine.

De Dagelijkse Standaard:

Het gedweep van de hele westerse wereld (met Mandela) heeft daar niets aan kunnen veranderen.

Elke 17 seconden wordt er in Zuid-Afrika een vrouw verkracht. Een vrouw in Zuid-Afrika loopt een grotere kans verkracht te worden dan een opleiding te krijgen.

Elke dag worden er in Zuid Afrika 50 mensen vermoord. Dat is een getal wat mijn bevatingsvermogen te boven gaat. Niet elk jaar. Elke dag.

Met meer dan 15 procent van de bevolking heeft Zuid-Afrika het hoogste AIDS percentage in de wereld.

Het ANC, kortom slaagde erin om het meest welvarende land van Afrika, te veranderen in de hel op aarde.

www.express.be