<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Risico’s van nanotechnologie

Nanotechnologie is een combinatie van wetenschappen die zich bezighouden met verschijnselen die plaatsvinden op nanometerschaal (grootte: een miljardste van een meter). In de nanotechnologie wordt gespeeld met natuurlijke bouwstenen van materie, ze worden gemanipuleerd in de hoop materie-eigenschappen te verbeteren. Nanomaterialen worden volop gebruikt als grondstof voor vele producten en wij hebben er bijna allemaal mee te maken. Ze zitten bijvoorbeeld in producten als vitaminepreparaten, zonnebrandcrèmes, fietsen, autoruiten, cosmetica, verzorgings- en schoonheidsproducten.

Wereldwijd vinden er experimenten plaats om met behulp van nanotechnologie nieuwe medicijnen te ontwikkelen, die onze levensduur en levenskwaliteit moeten beïnvloeden. De vraag is echter: wat zijn de gevolgen en risico’s van deze medische revolutie?

Niet lang geleden werden berichten over RFID (Radio Frequency Identification) microchips afgedaan als onzinnige samenzweringstheorieën. Nu wordt in het publieke domein geschreven over eetbare microchips met nanotechnologie (link microchips).

In een artikel in The Telegraph van Andrew Hough (link “New ‘smart’ pill tells patients when drugs dose due) op 26 januari 2012 wordt gesproken over een nieuwe met nanotechnologie ontwikkelde “smart pill” of slimme pil, die de patiënt waarschuwt wanneer een nieuwe dosis van het medicijn nodig is. Deze pillen worden ter massaconsumptie geproduceerd.

De microchippil wordt bij inname geactiveerd door het maagzuur en stuurt signalen naar een “ontvangststation”, een patch die patiënten op hun arm dragen. De patch bevat een sensor die het signaal van de chip doorseint naar een computer of smartphone.

Metabolisme, hartslag, bloeddruk, lichaamstemperatuur, behoefte aan medicijnen, of het lichaam vraagt om lichaamsoefeningen of rust, alles wordt doorgegeven. De gegevens van de innerlijke biologische processen van de patiënt kunnen worden doorgegeven aan de dokter, een zorgverlener of een familielid. Dit roept vragen op omtrent de privacy. Onze telefoon kan worden afgeluisterd, ons e-mailverkeer en surfgedrag worden bijgehouden… nu zou onze spijsvertering en gezondheidspatroon ook nog kunnen worden geobserveerd!

Nanotechnologie in de medische wetenschap heeft verreikende gevolgen. Wat zijn de implicaties van deze technologie, in deze wereld waarin de overheid, corporaties en medische instituten steeds meer controle aan de dag leggen? Denk aan vaccinaties, bij een “wereldwijde pandemie”, zullen de krachten achter de “priesters in witte jassen” er uiteindelijk voor zorgen dat vaccinaties verplicht worden?

Men kan zich inleven in een scenario, waarin een patiënt wordt gedwongen eetbare slimme pillen in te nemen, als voorwaarde om pijnmedicatie te mogen ontvangen. Of gediagnosticeerde Alzheimer patiënten, die worden gedwongen om hun slimme pil in te nemen, zodat ze hun medicijnen niet vergeten.

Het is de vraag of deze microchips ook door apparaten van buitenaf kunnen worden beïnvloed en zo ja door welke? Kunnen alleen geautoriseerde partijen bij de data? Gezien de relaties tussen overheid, grote farmaceutische bedrijven en het medisch establishment is het niet ondenkbaar dat niet-geautoriseerde derden bij persoonlijke gegevens kunnen komen. De beveiligingssystemen zijn al vaker feilbaar gebleken.

Wegen de risico's van nanotechnologie eigenlijk op tegen de voordelen die ermee te behalen zijn?

Wat zijn de gezondheidsrisico’s van de kleine nanodeeltjes in het lichaam? In dit artikel (link “FDA sued over lack of Nanotech oversight, labels”) somt Rady Ananda veel bezwaren op die consumptie van kunstmatig gefabriceerde nanodeeltjes oproepen.

Nanobuisjes zijn zeer verdacht. Ze lijken op het ‘wonderproduct’ asbest. Als gevolg van blootstelling aan asbest, kunnen verschillende asbestziekten ontstaan en de meeste ziekten openbaren zich pas tientallen jaren nadat de blootstelling aan asbest heeft plaatsgevonden en zijn niet of nauwelijks te genezen. In Nederland sterven volgens de Gezondheidsraad jaarlijks naar schatting zo'n 1600 mensen aan asbestziekten.

We zitten niet te wachten op een herhaling van de asbestramp, als gevolg waarvan in Nederland jaarlijks nog 1600 mensen sterven. De nieuwe technologie kan worden misbruikt omdat de grote corporaties de voedselindustrie en de FDA in de zak heeft. De Food and Drug Administration (FDA) is de VS een agentschap van de overheid dat de kwaliteit en veiligheid van voedsel, toevoegingen daaraan en medicijnen moet bewaken.

De nano schaalgrootte levert grote gezondheidsrisico's op. Een menselijk lichaam heeft normaliter een uitstekende barrière tegen ongewenste binnendringers. Huid, longen, maag-darmkanaal en de bloedbarrière laten microdeeltjes met moeite door en de luchtwegen werken niet gewenste deeltjes weer naar buiten. Maar al deze barrières bieden weinig weerstand tegen nanodeeltjes die kleiner zijn 100 nm. Ze kunnen in de lever en hersenen komen, maar ook in het ongeboren kind. Nanodeeltjes zijn sterk reactief (corrosief). Ze kunnen bij de kern van iedere cel komen en het aanwezige DNA bereiken. Wat zal daarvan het effect zijn?

Daarnaast geldt dat gezondheid risico’s secundair kunnen zijn in vergelijking met vragen over privacy en persoonlijke soevereiniteit. Onze maatschappij is geleidelijk aan steeds meer een gecontroleerde maatschappij geworden, waarin de bevolking door controle, bewaking en camera’s goed in de gaten wordt gehouden. Eetbare microchips met nanotechnologie, zitten zonder twijfel op één lijn met deze agenda.

www.wijwordenwakker.org