Nieuw genéésmiddel: koolmonoxide…

In de zoektocht naar nieuwe medicijnen stuit de wetenschap soms wel eens opdingen die eensdeels voor de hand liggen, andersdeels nieuwe wegen inslaat.
Alcohol is al een oudje en tot voor kort betaalde elk ziekenfonds het wekelijks kratje pils - maar koolmonoxide wordt 220 malen beter in de bloedbaan ingevangen dan eenzelfde hoeveelheid zuurstof! Een heel gevaarlijk gasje dus want het is even brandbaar als fosfor: het is nogal hevig op jacht naar nog een los, en dus vrij zuurstofatoom om dat te verslinden tot CO2.
Het onzichtbare, reukloze maar wel brandbare CO wordt in hoogovens onderin ingeblazen om metaalertsen van hun oxides te rippen; daarvoor moet het in goed bewaakte verbrandingskamers eerst nog wel worden aangemaakt - waarna na een heftig proces er oa. CO2 ter bovenzijde ontstaat; maar ook het silicium, zwavel en vooral het kwaadaardige aluminium dient men hierna nog uit de ketel eruit te krijgen: dat lukt Oosteuropeesche staalproducenten vaak al niet (tramrails Nieuwegein).

Zoals met het bekende: "alleen de dosis maakt het vergif" - maar dat blijkt in geval dodelijk koolmonoxide toch niet geheel op te gaan sterker: het lichaam van mens en dier produceert zélf ook koolmonoxide na afbraak van hemoglobine, waarna onder toevoeging van zuurstof en vitamine B3 en na reductase bilirubine ontstaat: eigenlijk een afvalstof doch tévens een zeer krachtig ANTI-oxidant dat ontstekingsprocessen goed afremt.
Maar ook bij verwondingen! Hart, longen, lever, bloedaders, op alles is een kleine dosis CO al uitgeprobeerd tot een gunstig herstel.

Diverse gassensors in ons lichaam
Koolmonoxide is het lichaam dus mee bekend - maar het blijkt toch weer nét ietsje ingewikkelder te zijn sterker: het lichaam heeft daar plaatselijke en zelfs mobiele sensoren voor! En die sensors zijn op onze beurt weer heel goed inzetbaar om sommige pijnlijke ontstekingsprocessen de juiste richting op te sturen.
Het gaat daarbij dan vooral om COPD en oogheelkunde waar immers al veel met gasbusjes en hart/longmachines wordt gewerkt: hier is bijmenging van 10-500 ppm CO goed mogelijk om opvlammende ontstekingsprocessen nog wat beter te remmen.

Het is waar dat sommige mensen een soort "instinct" bleken te hebben voor dit reukloos gas, maar hun achterdocht hun wel het leven redde!
Apropos, hoeveel zintuigen heeft de mens eigenlijk wel? Mínstens 24, zo stellen de meeste neurologen, maar gynealogen houden het op wel 98 stuks en noemen als voorbeeld pilvrije vrouwen die exact weten te bepalen wanneer het perfekte zaad zich in hetzelfde gebouw ophoudt.

Een artikel met proefnemingen met CO is van Constance Bos en staat in nr 3 van Arts, Therapeut & Apotheker op pagina 42 gepubliceerd door Media Medica bv. A'dam maar dit blad is uitdrukkelijk niet bedoeld voor de consument.
Wel vind ik hun artikel té lovend geschreven want kankertumoren hebben een vreemde eigenschap: zij boren bij voorkeur een donkerrood bloedvat aan en voeden zich met afgetapt afval - dit omreden dat een kankerproces basisch-alkalisch verloopt en daarom het zurige zuurstof nogal haten!
Het is dus nog mogelijk dat CO2 en dat wel 100 maal zuriger is dan CO: best wel eens heel goed plaatselijk inzetbaar is als een nog beter in te bouwen zuurmedicijn in oplossing, met als voordeel dat het in grotere oplosgehaltes veel onschadelijker is dan berucht CO.
Als voorbeeld wordt het goede effekt op aderverkalking in hartkransvaten beschreven - maar een 100 maal zuriger gas als onschadelijk CO2 blijft hier onbenoemd. En wat óók nog kan zijn gebeurd is dat CO een reactie met in de cel afgeleverde zuurstof is aangegaan: met een bijtend oploszuur als CO2 als plaatselijk resultaat.

Best gevaarlijk gasje, dat CO...
Medici weten meestal zelden tot helemaal niets van gassen af - de meest eenzame professor gassenexpert die ons land nog kent is dr.Bob Smalhout en waar bijkomt dat artsen vaak erg slecht zijn opgeleid in elementair chemische basisprincipes, sommigen zoals de complete redactie van The Lancet bleken zelfs ascorbaat vs. ascorbin niet uit elkaar te kunnen houden (!) - dus een medicijn dat verzot is op zuurstof had men daarom met meer achterdocht dienen te beschrijven, of minstens te melden dat CO absoluut nooit in oncologie bruikbaar is - hier hooguit als detergent.
Het is niet voor niets dat lassers, rokers, dakdekkers, kabellassers, hoogspanningsmonteurs, asfaltleggers en garagepersoneel dagelijks een hele gram zurig ascorbinezuur al 40 jaar medisch is voorgeschreven (L.Mervyn).