Rutte krijgt muntje, nog net geen nobelprijs

Premier Mark Rutte krijgt dinsdag in Berlijn de Ludwig-Erhard-Gedenkmünze. Deze munt is vernoemd naar de vroegere bondskanselier Erhard en wordt aan Rutte uitgereikt voor zijn inspanningen om de economische recessie in Europa aan te pakken.

Met conversieve teksten als "We hebben landen als Griekenland, Portugal, Spanje, Italië en Ierland van de rand van de afgrond weer een kans gegeven" bekrachtigt Rutte het soort politicus te zijn die het zicht volledig verloren heeft op oorzaak en gevolg van de huidige Europese crisis.

Niet gehinderd door enig benul van de enorme schade die aangericht wordt aan lokale economieën door hen te dwingen op te draaien voor de kosten van de Europese bankiersunie, waarin de bankiers volledig gevrijwaard en zelfs betaald krijgen voor de schade welke hun criminele praktijken hebben aangericht, steken zij gouden veren in eigen reet over hun vermeend briljante dienstverlening aan de maatschappij.

Overigens niets nieuws, want falende elites hebben door de eeuwen heen zichzelf altijd op de borst geklopt voor hun eigen gefantaseerde nobelheid en uitmuntend handelen. Onlangs nog werd zo de "nobelprijs voor voedsel" uitgereikt aan de Belgische GGO-pionier Marc Van Montagu, zelf sterk gelieerd aan GGO reus Monsanto, het meest destructieve bedrijf op aarde op dat vlak en uiteraard zelf donor van de uitgereikte prijs.

“Marc Van Montagu wint 'Nobelprijs voor voedsel'. Groene goeroes, staak dat irrationeel verzet tegen #ggo's!”, juichte de Gentse filosoof en fervent ggo voorstander Maarten Boudry hysterisch op Twitter.

De absurditeit van dergelijke narcistische zelfverering gaat natuurlijk niet geheel onopgemerkt voorbij. Zo schrijft columnnist Gerard Drosterij nog heel beschaafd:

*"De Erica Terpstra-achtige leukigheid in de VVD heb ik altijd wel kunnen verdragen vanwege de vele nuchtere bestuurders in den lande. Big bandjes met bijdragen van aangeschoten partijleden, hartstikke leuk, zolang zij de volgende dag maar weer het politieke handwerk zouden oppakken. Maar foute kitsch tolereren in de hoop op wat financiële schouderklopjes uit het Gooi, getuigde van een groot gebrek aan schaamte.

Nu weet ik wel dat politici slecht kunnen luisteren, niet graag hun mening wijzigen, laat staan hun fouten toegeven, maar ik mag als doorsnee burger toch wel een klein beetje zelfreinigend vermogen verwachten?

Niet dus. Sinds het VVD-feest is de wereldvreemdheid bij de liberalen alleen maar groter geworden. Hoop je op enige deemoedigheid bij een premier die een beleid voert dat nog geen enkele vrucht heeft afgeworpen, noemt hij zijn kwartetkabinet zonder blikken of blozen een van de beste uit de naoorlogse periode.

Een dergelijke uitspraak is ver voorbij de slapstick of de farce, en komt heel dicht in de buurt van het schandalige.

Kijk, als Rutte nog gewoon een winstgevende wasmiddelbaas zou zijn, dan had-ie van mij zich tot overgeven toe mogen wentelen in zelfgenoegzaamheid, maar we hebben het helaas over de minister-president. Iemand – ik durf het bijna niet te zeggen – die best wel een grote verantwoordelijkheid draagt."*

www.bnr.nl