Volksopstand in Istanbul, Sao Paulo en Parijs volgt?

Het volk mort en ofschoon de afstand tussen Istanbul en Sao Paulo meer dan 10.000 kilometer bedraagt zijn de motieven uiteindelijk dezelfde. De burger en dan met name de jongeren voelen dat zij door de politiek bedrogen worden, dat beloftes gegeven vlak voor de verkiezingen niet worden nagekomen en zij slechts als stemvee werden gebruikt om daarna de melkkoe te zijn voor megalomane politieke projecten slechts dienend ter meerdere glorie van de bedenkers. De redenen om een opstand te beginnen waren verschillend, maar hadden uiteindelijk een zelfde oorsprong, een plein in Istanbul , jarenlang de ontmoetingsplaats na het werk voor de bewoners van die stad zou moeten wijken. In Brazilië begon het met een op het oog kleine prijsverhoging van de openbaar vervoer prijzen om de projecten van de politiek voor de naderende sportfestiviteiten te financieren. Nogmaals in beide gevallen heeft de politiek slechts minachting voor de burgers.

Eenzelfde scenario dreigt zich nu in het land te ontwikkelen dat de bakermat van de “moderne” volksopstand genoemd mag worden, Frankrijk en in feite Parijs. Ondanks dat de socialistische regering van Francois Hollande er alles aan doet om het volk rustig te houden met allerlei kleine cosmetische noodverbandjes, smeult de onvrede in geheel Frankrijk en worden arbeiders en jongeren met de dag bozer. Hollande komt zijn beloften niet na, de ene fabriek na de andere die hij zou openhouden sluit de poorten, het land staat in feite met een voet al in een faillissement en de burgers komen middels kleine gerichte acties steeds meer in opstand. De spoorwegen gooien er weer eens de bijl bij neer, de luchtverkeersleiding legt het vliegverkeer dagen plat, fabrieksarbeiders wiens fabrieken gesloten worden, bezetten deze, gijzelen de directie en steken de boel in brand.

Opvallend genoeg, en dan gaan wij even naar de andere zijde van de aarde, namelijk China, verdeelt de leiding van de Chinese Communistische partij momenteel aan haar kader boekjes van de Franse schrijver Alexis de Tocqueville, die in 1856 het inmiddels standaard werk schreef “de oude staat en de revolutie”, waarin de oorzaken van de Franse revolutie werden behandeld. Ofschoon de Chinese leiding de controle over hun burgers nog steeds strak in de hand heeft, wil men in China weten, hoe het er toe kon komen dat boze menigten optrokken naar de staatsgebouwen, deze in brand staken en de monarch die zij mede verantwoordelijk hielden voor de economische ellende samen met zijn familie naar het schavot brachten.

En Parijs zou inderdaad wel eens de volgende stad kunnen zijn, waar de bevolking het niet meer accepteert. Fransen hebben een eeuwenoude traditie van actie voeren en de ontwikkelingen van dit jaar tonen in stijgende mate aan, dat zij dit “metier “nog niet verleerd zijn.

Angst dat dit in ons eigen land zou gebeuren hoeft u niet te hebben. De laksheid en de versplintering van de bevolking zullen niet leiden tot een eensgezinde actie en zoals de Duitse schrijver Henrich Heine al zei “In Nederland gebeurt alles 50 jaar later , dus gebeurt er hier iets dan verhuis ik naar Nederland”. De zo veelgeprezen tolerantie in ons land is in feite een groot wegkijken voor de feiten geworden, ja je zou haast zeggen domheid, waardoor de corruptie en de politiek van hoog tot laag vrij spel heeft.

Harvard profesor en econoom Niall Fergusson vertelde in een recent TV interview dat hij een kans dat in Parijs de vlam in de pan slaat niet uitsluit Hier dit interview met Niall Fergusson ( met dank aan de Amerikaanse TV zender CNBC)