De Geheime Oorlog (deel 1)

Het aftapschandaal van de NSA is slechts het begin. We stellen je voor aan Keith Alexander, de man die leiding geeft aan de cyberoorlog van de VS.

Infiltratie, sabotage, chaos. Al jaren bouwt 4-sterren generaal Keith Alexander aan een geheim leger die in staat is verwoestende cyberaanvallen te lanceren. Nu kan de hel losbreken.

In Fort Meade, Maryland, bruist een geheime stad. Tienduizenden mensen bewegen zich door meer dan 50 gebouwen- de stad heeft zijn eigen postkantoor, brandweerkazerne en politie. Maar ogenschijnlijk ontworpen door Kafka bevindt het zich midden in een bos, omcirkeld door elektrische hekken en zwaar bewapende bewakers, beschermd door anti-tank barrières en in de gaten gehouden door roterende camera's. Om te voorkomen dat er verraderlijke elektro-magnetische signalen kunnen ontsnappen, zijn de muren aan de binnenkant voorzien van een beschermende koperen laag en de gespiegelde ramen ingegoten met een delicate koperen maas.

Dit is het onbetwiste terrein van Generaal Keith Alexander, een man die maar weinigen in Washington zelfs maar zouden herkennen. Nooit eerder is een iemand uit de Amerikaanse inlichtingensfeer zo dicht gekomen bij zo veel macht, de hoeveelheid mensen onder zijn commando, de reikwijdte van zijn bestuur, de duur van zijn heerschappij en de diepte van zijn geheimhouding. Als 4-sterren generaal reikt zijn invloed over drie domeinen: Hij is de baas van werelds grootste inlichtingendienst: de NSA, hij is de chef van de Central Security Agency (CSS) en commandant van de US Cyber Command. Als zodanig heeft hij zijn eigen geheime leger, als leider van 10e vloot van de marine, de 24e van de luchtmacht en het tweede leger van de landmacht.

Alexander heeft de leiding van de VS' inspanningen op het gebied van cyberoorlog en heeft de afgelopen acht jaar een imperium opgebouwd waarbij hij steeds erop aandrong dat de kwetsbaarheid van de VS voor digitale aanvallen het noodzakelijk maakt om hem meer bevoegdheid te geven bij het tappen van wereldwijde data. In zijn visie is het gevaar zo onvoorstelbaar groot dat de VS geen keus heeft dan om het hele civiele internet uiteindelijk onder zijn bescherming te plaatsen, met als vereiste dat iedere e-mail en tweet door zijn filters gaan en de 'uit-knop' van het internet onder de vinger te plaatsen van de overheid. "Wat we zien is een stijgende activiteit op de netwerken," zei hij op een recente veiligheidsconferentie in Canada. "Ik ben bezorgd dat het een drempel overgaat waarbij de private sector niet langer nog in staat is om het te waarborgen en het noodzakelijk is de overheid haar intrede doet."

In z'n streng gecontroleerde PR heeft de NSA de aandacht verlegd naar het gevaar van een cyberaanval tegen de VS- de kwetsbaarheid van essentiële infrastructuur zoals krachtcentrales en watersystemen, de gevoeligheid van de militaire commando en organisatiestructuur, de afhankelijkheid van de economie van de betrouwbaarheid van het internet. Verdediging tegen deze gevaren was de cruciale missie die de leiding van de NSA tentoonspreidde bij parlementaire commissies en op beveiligingsconferenties.

Maar er is een keerzijde van dit verhaal en dat wordt zelden genoemd: Het leger ontwikkelt al jaren offensieve capaciteiten die het arsenaal uitbreidt die niet alleen de VS te verdedigt maar ook zijn vijanden kan aanvallen. Met het gebruik van zogenaamde cyberkinetische aanvallen, hebben Alexander en zijn strijdkrachten de capaciteit om fysiek een tegenstander's materiaal en infrastructuur te vernietigen en potentieel zelfs om te kunnen doden. Alexander, die weigerde te worden geïnterviewd voor dit artikel- heeft geconcludeerd dat cyberwapens net zo doorslaggevend zijn in oorlogvoering in de 21e eeuw zoals kernwapens dat waren in de 20e.

Hij en zijn cyberkrijgers hebben al hun eerste aanval uitgevoerd. Het cyberwapen wat later bekend werd als Stuxnet is gecreëerd en gebouwd door de NSA in samenwerking met de CIA en een Israëlische veiligheidsdienst in de jaren voor 2005. Het eerste bekende malware dat ontwikkeld werd om fysieke apparatuur te vernietigen. Stuxnet had als doelwit een Iraanse nucleaire installatie in Natanz. Door geruisloos controle te nemen van een industriële controle link bekend als SCADA (Supervisory Control and Data Acquisition) systeem. De geavanceerde worm was in staat om ongeveer duizend centrifuges te beschadigen die werden gebruikt bij het verrijken van uranium.

"Gekscherend noemen we hem Keizer Alexander want als Keith iets wil, dan krijgt Keith het"

Het succes van deze sabotage kwam pas in juni 2010 aan het licht toen de malware zich verspreidde naar andere computers. Het was onafhankelijke beveiligingsonderzoekers opgevallen dat de worm tekenen had die erop wezen dat het stukje software het resultaat was van duizenden uren professionele ontwikkeling. Ondanks koppen in de wereldwijde pers hebben gezagsdragers nooit openlijk toegegeven dat het de VS was die achter de aanval zat. Het was pas in 2012 dat een anonieme bron vanuit het Witte Huis van Obama de aanval opeiste in een interview in de New York Times.

Maar Stuxnet is slechts het begin. Alexander's diensten hebben duizenden computerexperts, hackers en gepromoveerde ingenieurs gerekruteerd om de offensieve kracht van de VS uit te breiden in het digitale rijk. Het pentagon heeft een verzoek van 4,7 miljard gedaan voor haar "cyberspace operaties" ook al kan het budget voor de CIA en andere inlichtingendiensten dalen met 4,4 miljard. Het giet miljoenen in private cyberdefensie-aannemers. En meer aanvallen zouden op de planning kunnen staan.

Binnen het overheidsapparaat wordt de generaal gezien met een mengsel van respect en angst, vergelijkbaar met J. Edgar Hoover, aan andere veiligheidsfiguur wiens dienstverband meerdere presidentschappen overspande. "Gekscherend noemen we hem Keizer Alexander- met goede reden want als Keith iets wil, dan krijgt Keith het," zegt een voormalige senior CIA functionaris die onder voorwaarde van anonimiteit met ons wilde spreken. "We keken met ontzag toe naar wat hij allemaal van het Congres, van het Witte Huis voor elkaar kreeg en dat ten kostte van alle anderen."

Alexander, nu 61, heeft gezegd dat hij van plan is om in 2014 met pensioen te gaan. Als hij terugtreedt laat hij een voortdurende erfenis achter- een positie van verstrekkende autoriteit en potentieel een macht zoals naar voren komt in de personage Dr. Strangelove van Kubrick, in een tijd waarin het onderscheid tussen cyberoorlog en conventionele oorlogvoering begint te vervagen. Een recent rapport van het Pentagon maakt dit punt in dramatische termen duidelijk. Het deed een aanbeveling over mogelijkheden om een cyberaanval af te slaan: met het lanceren van kernwapens.

(deel 2)
bron: Wired
vertaling: Hakkietakkie

www.wired.com