Rapportageserie Sunday Times over VS en Al-Qaida tegengehouden (2/2)

dit is het vervolg van Rapportageserie Sunday Times over VS en Al-Qaida tegengehouden (1/2)

Al-Qaida: vijand of dubbelspion?

In haar interview benadrukte ze dat na de eerst gepubliceerde reportages het onderzoek van de Times verder ging dan eerder genoemde onthullingen en zich voorbereidde om in te gaan op haar meest onthutsende aantijgingen. Onder andere beschrijft Edmonds hoe de CIA en het Pentagon een serie geheime operaties hadden lopen die netwerken van Islamistische militanten, gelieerd aan het Al-Qaida netwerk van Bin Laden, ondersteunden tot aan 11 september 2001 toe in Centraal Azie, de Balkan en de Kaukasus.

Hoewel er het bekend is dat de CIA Bin Laden’s netwerk ondersteunde tijdens de oorlog in Afghanistan tegen de Russen ten tijde van de koude oorlog worden deze verbanden stelselmatig door de VS ontkend. Anderen claimen dat deze banden er wel degelijk zijn maar dat ze na de val van de Sovjet Unie in 1989 zijn doorgesneden.

Maar volgens Edmonds is dit een leugen. “Niet alleen Bin Laden maar verschillende vooraanstaande ‘Bin Ladens’ werden heen en weer gevlogen door de NAVO in de regio, eind jaren 90 en tot in 2001”, vertelde ze, “ook Ayman al-Zawahiri”- Bin Laden’s rechterhand die nu de leiding heeft genomen van Al-Qaida.

“Eind jaren negentig tot aan 9/11, hadden al-Zawahiri en andere Mudjahidien agenten regelmatige ontmoetingen met senior VS ambtenaren op de VS ambassaden in Baku om de operaties van het Pentagon met de Mudjahedien te plannen,” zei Edmonds. “We hadden ondersteuning van Pakistan en Saoedi-Arabie bij deze operaties maar werden gecoordineerd door de VS. Ze werden geleid vanuit een geheime afdeling van het Pentagon met een eigen kantoor”.

Edmonds licht toe: “De FBI contra-spionageonderzoek die deze mensen in de gaten hield samen met hun banden met VS functionarissen was bekend onder de naam ‘Gladio B’ en gestart in 1997. Het blijkt dat Majoor Douglas Dickerson” - de echtgenoot van haar FBI collega Melek die ze beticht van spionage- “de ‘Gladio’ operatie leidt in Kazachstan en Turkmenistan in die tijd.”

In haar getuigenis onder ede heeft Edmonds eerder al bevestigd dat Majoor Doug Dickerson voor het Pentagon’s Defende Intelligence Agency (DIA) werkte onder het ‘wapen inkoop en logistieke devisie’ afdeling Turkije en Centraal Azie en het kantoor ‘speciale plannen’ (OSP) overzag in Centraal Azie.

Gladio B
Edmonds zei dat de operaties van het Pentagon met Islamisten een verlengstuk waren van een oorspronkelijke ‘Gladio’ programma die is blootgelegd in de jaren 70 in Italie, als onderdeel van een NAVO clandestiene operatie door heel Europa die al in de jaren ‘40 werd uitgerold. Een Zwitserse historicus Dr Daniele Ganser beschrijft in zijn vruchtrijke boek, De Geheime Legers Van De NAVO’ hoe een officiele parlementaire enquete het bestaan bevestigde van een geheim netwerk, gecreeerd door de Britse MI6 en de CIA, van “stay behind” paramilitaire legers, bemand door Fascistische en Nazi-collaborateurs. De geheime legers voerden terroristische aanslagen uit door heel West Europa waarbij de communisten officieel de schuld kregen in wat de Italiaanse militaire inlichtingendiensten de ‘strategie van spanning’ noemden.

“Je moest burgers aanvallen, de mensen, vrouwen, kinderen, onschuldige mensen, onbekende mensen die ver verwijderd waren van welk politieke arena ook” legde Gladio agent Vincenze Vinciguerra uit tijdens zijn rechtzaak in 1984. “De reden is heel eenvoudig. Het was bedoeld om deze mensen te dwingen... zich tot de staat te wenden voor meer veiligheid.”

Terwijl de realiteit van het bestaan van Gladio in Europa nu een historisch feit is, stelde Edmonds dat een vergelijkbare strategie geadopteerd is door het Pentagon in de jaren 90 in een nieuw gebied van operaties namelijk Azie. “In plaats van het gebruik maken van Neo-Nazi’s gebruikten ze Mudjahedien die onder verschillende Bin Ladens werkten, zowel als al-Zawahiri”, zei ze.

De laatste bekende vergadering van Gladio gebeurde in het ‘Geallieerde Clandestiene Committee’ van de Navo in Brussel in 1990. Terwijl Italie een kern was in de oudere Europese operaties, zei Edmonds dat Turkije en Azerbeidzjan de voornaamste kanalen waren voor een volledig nieuwe en andere verzameling operaties in Azie die gebruik maken van de veteranen van de anti-Sovjet campagne in Afghanistan, de zogeheten “Afghaanse Arabieren” die door Al Qaida waren opgeleid.

Deze nieuwe, door het Pentagon geleide operaties kregen de codenaam ‘Gladio B’ mee door contra-inlichtingen van de FBI. “In 1997 vroeg de NAVO (de Egyptische President) Hosni Mubarak om Islamistische extremisten vrij te laten uit de gevangenis, waaronde Al-Zawahiri (wiens rol in de moord op Anwar Sadat leidde tot de opklimming van Mubarak). Ze werden op orders van de VS naar Turkije gevlogen (voor training en inzet in) operaties van het Pentagon,” zei ze.

Edmonds beweringen worden her en der bevestigd in openbare verslagen. De Wall Street Journal refereert naar een schimmige overeenkomst tussen Mubarak en “de operationele vleugel van de Egyptische Islamistische Jihad die toen door Ayman al-Zawahiri werd geleid... Velen van de strijders van die groep respecteerden een staakt het vuren overeengekomen met de regering van Mubarak in 1997.”

Youssef Bodanski, voormalige voorzitter van het ‘Congressional Task Force on Terrorism en Unconventional Warfare’, citeerde inlichtingenbronnen in een artikel voor ‘Defensie en Buitenlandse Zaken: Strategie Beleid’, die bevestigden dat er “discussies tussen de Egyptische terreurleider Dr. Ayman al-Zawahiri en een Arabisch-Amerikaan bekend waren bij zowel een gezant van de CIA en de overheid van de VS.” Hij verwees naar een “aanbod” aan Al-Zawahiri in november 1997 namens de inlichtingendiensten van de VS om zijn Islamisten de vrije hand te geven in Egypte zolang ze met de VS samenwerkten in de Balkan. In ‘98 leidde Al-Zawahiri’s broer Mohamed een elite eenheid van de Kosovo vrijheidsleger tegen de Serven in het conflict in Kosovo- en had naar verluid een direct lijntje naar de kopstukken in de NAVO.

“Dit is de reden”, vervolgt Edmonds in het interview, “dat hoewel de FBI regelmatig de communicatie in de gaten hield van de diplomatieke afdelingen van alle landen, alleen vier landen hiervan waren uitgezonderd - het VK, Turkije, Azerbeidzjan, en Belgie - de zetel van de NAVO. Geen enkel ander land - zelfs niet bondgenoten zoals Israel en Saoedi-Arabie, waren vrijgesteld. Dit komt omdat deze vier landen integraal waren voor de zogenaamde ‘Gladio B’ operaties van het Pentagon.”

Edmonds speculeerde niet op de doelstellingen van ‘Gladio B’ van het Pentagon, maar lichtte de volgende mogelijkheden: het uitbreiden van de macht van de VS in landen die in de invloedssfeer lagen van het voormalige Sovjet Unie om in het bezit te komen van nog te winnen strategische energie- en minerale reserven voor de VS en Europese bedrijven; de Russische en Chinese macht over dit gebied terug te dringen en het uitbreiden van lucratieve illigale activiteiten met in het bijzonder wapen-en drugshandel.

Expert op het gebied van terrorisme financiën Loretta Napoleoni schat de totale waarde van deze criminele economie zo groot als ongeveer anderhalf biljoen (1500.000.000.000 USD) op jaarbasis, waarvan het gros “vloeit in de westerse economieen, waar het gerecycleerd wordt in de VS en Europa” als een “vitaal element in de cashflow van deze economieen.”

Het is geen toeval dat de opiumhandel, vertelde Edmonds mij, snel gegroeid is onder de vleugels van de NAVO in Afghanistan: “Het is mij feitelijk bekend dat NAVO vliegtuigen regelmatig heroine vervoerden naar Belgie waar vandaan hij z’n weg vervolgde naar Europa en het VK. Ook vervoerde ze de drugs naar distributiecentra in Chicago en New Jersey in de VS. FBI contraspionage en DEA (Drug Enforcement Agency) operaties hadden bewijs vergaard over deze drugssmokkel in hun surveillances van een grote groep doelen waaronder ook senior functionarissen van het Pentagon, de CIA en BuZa. Als onderdeel van deze surveillances kwam de rol van Dickersons - met steun van senior functionarissen- in het faciliteren van de drugssmokkel aan het licht. Het werd door dit bewijs duidelijk dat de hele kanaal van drugs, geld en terreur in Centraal Azie werd geleid door deze hooggeplaatste functionarissen.”

Het bewijs voor dit kanaal, volgens Edmonds, blijft geheim in de vorm van FBI contraspionage surveillance-documenten die haar werd verzocht te vertalen. Alhoewel dit vermeende bewijs nooit in een rechtzaal is beproefd door de toepassing van de regering van het ‘State Secrets Privilege’, is ze toch in staat gesteld in detail te getuigen over haar beweringen, inclusief het noemen van namen, in 2009.

Censuur
In recente interviews hebben de twee Sunday Times journalisten aan mij bevestigd dat het onderzoek van de krant naar Sibel Edmonds’ onthullingen, op het punt stond veel van de details open te breken.
“We hebben verscheidene huidige en actieve Pentagon functionarissen gesproken die het bestaan van VS operaties in de jaren ‘90 tot 2001, die Mudjahedien netwerken in Centraal Azie ondersteunen, bevestigen”, zei de bron van de Sunday Times. “Deze netwerken waren verstrengeld met een hele reeks aan criminele ondernemingen, inclusief drugs en vuurwapens. De Pentagon functionarissen bevestigden Edmonds’ aantijgingen tegen specifieke VS functionarissen en ik heb ook een MI6 officier gesproken die bevestigde dat de VS deze operaties regelden die de Moedjahedien steunden in die periode.”
Maar volgens Edmonds, die het onderzoeksteam van de krant citeert, zijn de laatste twee artikelen aan de kant gezet onder de druk van BuZa van de VS. Ze herinnerde zich dat ze door journalisten die het team leidden te horen kreeg dat de hoofdredacteur van de krant had besloten het verhaal de kop in te drukken nadat hij verschillende malen gebeld werd door de ambassade van de VS te Londen.
Een journalist van het onderzoeksjournalistieke team vertelde me dat hij een voormalig speciaal agent ‘in charge’, Dennis Saccher had geinterviewd die overgeplaatst was naar het kantoor van de FBI in Colorado. Saccher zou de waarheid van Edmonds’ beweringen hebben bevestigd door te zeggen dat haar verhaal: “op de voorpagina had moeten staan” want het “was een schandaal groter dan Watergate.” Dezelfde journalist bevestigde dat nadat hij Saccher had geinterviewd de krant op het matje werd geroepen door VS BuZa. “De ambassade van de VS in Londen belde de hoofdredacteur en probeerde hem angst aan te jagen. We hadden geen toestemming om direct in contact te treden met FBI agenten, we mochten alleen maar werken met de afdeling voorlichting van de FBI- als we opnieuw probeerden rechtstreeks in contact te treden met Saccher of anderen die werken voor de FBI, dan zou dat illegaal zijn. Dat is natuurlijk niet zo, maar dat kregen we te horen. Ik denk dat het een verhulde bedreiging was.”

Wat Saccher te zeggen had heeft de krant nooit gehaald

Een journalist op het team vertelde me dat het onderzoek op basis van Edmonds’ informatie uit vier delen had moeten bestaan maar zonder reden naar de prullenmand werd verwezen. “Het verhaal werd halverwege ineens gedumpt, plotseling, zonder enige waarschuwing”, vertelde hij. “Ik maakte niet onderdeel uit van het beslissingsproces van de redactie om het verhaal te laten vallen maar men was er op kantoor van overtuigd dat deze beslissing genomen is onder druk van de VS omdat het verhaal misschien een diplomatieke rel kon veroorzaken.”

Hoewel de journalist niet wist waar deze overtuiging vandaan kwam - en hij niet is ingelicht over het contact van BuZa met de hoofdredacteur van de krant, die de andere journalisten wel hadden gekregen - zei hij toe dat zelfcensuur onder invloed van niet nader gespecificeerde belangengroeperingen een mogelijke verklaring zou kunnen zijn. “De manier waarop dit verhaal verdween is vreemd, maar de overtuiging bij veel van mijn collega’s dat dit gebeurde onder druk van belangengroeperingen is plausibel.”

Hij beschreef op een nogal cryptische manier een “redactioneel mechanisme, verbonden aan de krant maar niet formeel onderdeel ervan die toch invloed heeft op berichtgeving, wanneer nodig, als het verbonden is aan bepaalde belangen.” Toen ik vroeg welke belangen zei de journalist, “dat zou ik niet weten, ik kan er niet over praten.”

Edmonds beschreef hoe, dankzij de moeite die de VS nam om haar stil te krijgen ze geen andere mogelijkheid had dan om haar verhaal zelf op te schrijven. Het resulterende boek, Classified Woman, the Sibel Edmonds’ Story, moest worden onderworpen aan een commissie van de FBI om te worden doorgelicht. Volgens de wet moest het panel beslissen over wat in het openbaar mocht komen en/of aangepast worden binnen 30 dagen.

In plaats daarvan, ongeveer een jaar later ontving Edmonds’ advocaat een brief van de FBI waarin stond dat de FBI nog steeds bezig was het boek door te lichten en haar verbod om het te publiceren: “De zaken waar Edmonds over schrijft raken vele equiteiten, sommigen waarvan impliciete informatie geheim zou kunnen zijn... Goedkeuring van de manuscripten door de FBI zal inclusief zijn van alle veranderingen die de FBI behoeft. Tot die tijd heeft mevrouw Edmonds geen goedkeuring om haar manuscripten te publiceren, en mag ze het ook niet ter inzage geven aan redacteuren, literaire agenten, uitgevers, of wie dan ook. Op dit moment blijft Mevrouw Edmonds verplicht om niets van de inhoud van dit manuscript te tonen op welke wijze dan ook.”

De blokkade was nog een voorbeeld van, zei Edmonds, “het misbruik van ‘nationale veiligheid’ om bewijs van criminaliteit te verdoezelen.” Ze zie dat het haar dwong om haar boek in eigen beheer uit te geven in maart 2012, aangezien geen enkele uitgever bereid was het risico te nemen

Sibel Edmonds memoirs, Classified Woman: The Sibel Edmonds Story, is te koop bij alle betere boekverkopers

ceasefiremagazine.co.uk