Vaatstra-vonnis onthult bedrog recherche

De uitspraak van de rechtbank Leeuwarden waarin Jasper S. tot 18 jaar celstraf wordt veroordeeld voor de verkrachting van en moord op Marianne Vaatstra bevestigt wat door Henk Mous al genoemd werd in zijn requisitoir, te weten dat uit sectie

is gebleken dat Marianne om het leven is gekomen door een combinatie van strangulatie en gedeeltelijke doorklieving van de hals, gepaard gaande met stuwing in het hoofdgebied en massale bloeduitstorting.5

Aangezien nauwelijks bloed is aangetroffen op de vindplaats van Marianne, valt uit de "massale bloeduitstorting" af te leiden dat Marianne niet vermoord is op de plek waar ze is gevonden. Maar er is meer:

Het 3D-onderzoeksteam, dat nader forensisch onderzoek heeft gedaan naar de sporen op het lichaam, heeft gerapporteerd dat zowel op de linker- als op de rechterpols een bandvormige verkleuring zichtbaar is die in een V-vorm vanaf de duimzijde samenkomt bij een cirkelvormige huidverkleuring op de handrug.8

Volgens het 3D-team zijn de sporen veroorzaakt door het vastbinden van Marianne's polsen met haar beha. De verdediging heeft dit aangevochten door te stellen dat de recherche gebruik heeft gemaakt van opgewaardeerde foto's. Ook vindt de verdediging het "relevant" dat Marianne:

een strak armbandje om haar rechterpols droeg. Verdachte heeft handen als bankschroeven, zodat de verdediging het zeer wel mogelijk acht dat er sporen van het armbandje achterblijven als verdachte over dit armbandje de polsen heeft vastgepakt.

De rechtbank echter, vindt het bewerken van foto's niet ongeoorloofd en

acht niet aannemelijk dat de sporen zijn veroorzaakt door het armbandje dat Marianne om haar rechterpols droeg, nu uit de bewijsmiddelen blijkt dat de sporen niet alleen op haar rechterpols zijn aangetroffen maar ook op haar linkerpols, waaromheen zij geen armbandje droeg.

Inderdaad. Het armbandje-argument van advocaat Jan Vlug lijkt illustratief voor de kwaliteit van zijn bijstand. Daadwerkelijk relevant, is dat de sporen bij beide polsen op de handrug gevonden zijn. Bij vastgebonden polsen zou het bindmateriaal op de ene pols aan de rugzijde, en op de andere aan de palmzijde een afdruk achter laten. Op onderstaand screenshot uit de uitzending van Peter R. de Vries (20:20), gewijd aan de bevindingen van het 3D-team, zou de afdruk van de beha op de linkerpols - de voorste pols - te zien moeten zijn aan de palmzijde, en op de rechterpols aan de rugzijde.

Gelijkvormige sporen op de rugzijde van beide polsen wijzen op handboeien - iets dat in de afgelopen jaren niet onopgemerkt is gebleven. Reeds in 2006, het jaar voor de vermeende oprichting van het 3D-team, "onthulde oud-rijksrechercheur Hans Akerboom al in De Telegraaf dat afdrukken op Mariannes polsen op handboeien duidden."

Het 3D-team pleegt dus bedrog met zijn beha-bindscenario, maar waarom? Misschien was ten tijde van de 3D-uitzending van de Vries reeds bekend dat het verwantschapsonderzoek een zondebok op zou gaan leveren voor wie de sporen van handboeien onwelkom zouden zijn. Op de fiets stappen om je hoofd leeg te maken, maar voor de zekerheid handboeien meenemen klinkt immers niet echt geloofwaardig.

Als 't aan Jan Vlug ligt, zullen we echter nooit een antwoord op deze, en vele andere vragen krijgen.