Het megawatje Weekers

Dagblad Trouw peinst er niet over om de gegevens te delen met de fiscus. Dat zegt hoofdredacteur Willem Schoonen.

De krant kreeg de informatie door afspraken met een internationaal consortium van onderzoeksjournalisten. ''Dit is een journalistiek project en de gegevens zijn daarom alleen beschikbaar voor deelnemende journalisten. Hier werken verslaggevers in 40 landen aan, daar moet je goede afspraken over maken. Tot nu toe heeft iedereen zich daaraan gehouden'', verklaarde Schoonen.

En gelijk hebben ze bij Trouw!

Heel naïef wellicht, maar excellentie Weekers kan óók naar zijn collegae in de betreffende landen stappen om deze informatie openbaar te maken, dan wel aan hem te overhandigen. En daarbij een beroep doen op hun maatschappelijke verantwoordelijkheid. Mocht dit niet lukken dan kan hij natuurlijk ook een briefje met dezelfde argumentatie sturen aan de directies van de betreffende banken.

Elke kluif is er één. En je bent als journalistiek snuffelaar en waakhond van de democratie al een obese bofkont als zo'n buitenkansje een keer per maand op jouw bord terechtkomt. Dus als op een dag de kluiven in een container je erf worden opgereden moet je je toch op zijn minst afvragen wie de afzender is, waarom hij jou zo verwent en wat voor kluiven het eigenlijk zijn.
Die vragen bestormden ons al toen we een paar jaar geleden begraven werden onder een berg diplomatieke Wikileaks en dat gebeurde vorige week opnieuw nadat de voorlopers van een complete himalaya aan geheime data over blauwe brievenhaters en ordinaire kapers scheuren in ons hok veroorzaakte. Het natuurverschijnsel werd ons aangereikt door ICIJ, een internationaal consortium van snuffeljournalisten met hun hoofdkwartier in Washington. Van wie krijgen deze collega's hun kluiven? Daar zwijgen ze over en misschien weten ze het ook niet. Maar door wie worden zij gesteund? Nou, de ICIJ werd in 1997 op de wereld getrapt door het Center for Public Integrity. En wie zaten bij dat integere vehikel achter het stuur? De Ford Foundation, de Open Society van vriend Soros, de Mac Arthur Foundation, de Rockefellers, Bernstein & Co en meer van dit soort armoedzaaiers. En wie zijn de donors van de ICIJ? Opnieuw de ouwe werkgever van prinses Mabel van Oranje zu Wisse Smit en bijvoorbeeld de Packard Foundation. Allemaal instellingen en kanebraaiers die op redelijk goeie voet staan met de Amerikaanse geheime smurfenorganisaties.
Tot nog toe blijven de berichten over onverlaten die hun schatten op allerlei eilandjes en in postzegelstaten hebben begraven beperkt tot topluitjes uit allerlei landen buiten de USSA en Israël. Zonder twijfel zal daar straks wel wat verandering in komen om het niet al te gek te maken. Maar de kans dat de ICIJ bovenstaande goeie gevers naar de poten zal vliegen is net zo klein als de fluit van Putin bij het zien van een paar halfblote dames uit de Oekraïne. Kortom, helemaal lekker als je een zootje lekkere kluiven krijgt toegeworpen. Zeker als je honger hebt. Maar je wordt naar alle waarschijnlijkheid wel gebruikt voor een heel smerig doel. Stay tuned.

http://www.stelling.nl/kleintje/actueel/DOJY1365494035.html

Het is alleen vreemd dat de rijke elite zelf deze lijst vrij hebben gegeven.

Wellicht om onrust te veroorzaken. Een soort fals flag operatie,

Wie weet er meer ?