CO2 belasting Australie zorgt voor record aan faillissementen

Eén van meest populaire manieren om mensen nog meer geld afhandig te maken is belasting op de uitstoot van CO2.

Dit sprookje werd ondermeer door grootvervuiler Al Gore verkocht als iets dat absoluut nodig was om de opwarming van de aarde tegen te gaan.

Die opwarming tegengaan is in Nederland en grote delen in Europa en de rest van de wereld, in ieder geval prima gelukt met de koudste maart maand ooit.

Uiteraard heeft deze belasting helemaal niets te maken met het klimaat, maar alles met de elite die hun zakken vullen. Dat dit economische consequenties zou hebben, daar had men niet zo bij stilgestaan.

Australië heeft medio 2012 deze “broodnodige” CO2 belasting ingevoerd en dit heeft naar nu blijkt, inmiddels al geleid tot een recordaantal ondernemingen die zijn gesneuveld. Dat niet alleen, ook zijn er inmiddels duizenden werknemers ontslagen en zijn bedrijven die al generaties lang bestonden, nu gesloten.

Deze belasting heeft de energieprijzen voor een doorsnee gezin al met tien procent verhoogd en voor bedrijven komt dit nog harder aan omdat zij veel meer verbruiken. Alleen al in de staat New South Wales heeft men uitgerekend dat dit komende jaar de kosten in totaal ongeveer 580 miljoen Australische Dollars hoger worden voor huishoudens en kleine bedrijven. Dit wordt dan weer veroorzaakt door die rampzalige belasting die door de energiecentrales moet worden betaald.

Er begint nu een stroom van protest op gang te komen omdat men niet begrijpt dat er door de regering een beleid wordt gevoerd dat ervoor zorgt dat de levensstandaard door geheel Australië daalt.

Het bedrijf Grain Products Australia ging eind vorig jaar failliet nadat ze een extra rekening hadden gekregen van een half miljoen Australische Dollars voor CO2 belasting en nog wat aanverwante zaken. Hetzelfde gebeurde vorige week met CSR, een bouwbedrijf in Sydney dat eveneens een half miljoen Dollar voor de kiezen kreeg. Dit betekende op slag ook werkeloosheid voor de 150 werknemers. Hetzelfde geldt voor Penrice Soda, een bedrijf dat al 70 jaar bestaat. Alleen kregen zij een rekening van 8 miljoen Dollar. Dit hadden ze na zwaar onderhandelen terug weten te brengen tot 1 miljoen Dollar, maar het was evengoed het einde van het bedrijf.

Het is niet alleen een bepaalde sector die wordt getroffen, het raakt alle bedrijfstakken. Zelfs binnen de toerismebranche verwacht men dat de kosten het komende jaar met 12 procent zullen toenemen. Daarnaast schrikt het potentiële buitenlandse investeerders af wat niet goed is voor de economie.

De Australische regering echter doet net of haar neus bloedt en heeft zelfs een heus Klimaat Ministerie in het leven geroepen. Premier Julian Gillard en de Klimaat Minister Greg Combet zeggen dat ze altijd het standpunt hebben gehad dat de invoering van de klimaatmaatregelen een “bescheiden” bijdrage zou vergen van het bedrijfsleven. Ook waren beiden furieus dat een aantal kranten uitgebreid verslag hadden gedaan over het verwoestende effect van deze nieuwe belasting. Zij schreven het liever toe aan de dalende Australische Dollar en de situatie op de wereldmarkt.

Eén van de kranten in Australië besluit als volgt:

Iedereen die niet verblind is door de paranoia van de klimaathysterie kan zien dat een CO2 belasting precies dát doet wat haar grootste tegenstanders willen, namelijk het sluiten van bedrijven en dan met name fabrieken. Wat kun je anders verwachten van een politiek die de kosten de pan uit doet rijzen? Het belasten van energie betekent dat er minder energie wordt verbruikt en omdat bedrijven er nu eenmaal veel van gebruiken zijn zij de eersten die pijn lijden.

Natuurlijk, als de bedrijven sluiten dan gaan de banen en levensstandaard mee in de neerwaardse spiraal. Uiteindelijk betaalt de gewone man weer de prijs. Maar hij kan, als hij Al Gore gelooft, tenminste rustig gaan slapen, zij het onder een brug, met de gedachte dat zijn lijden heeft bijgedragen aan een veiligere planeet voor ijsberen.

Bron:

The New American

www.niburu.co

No Rights Apply