<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

De Google Bril functie waar niemand het over heeft

Google Glass kan je leven veranderen, maar niet op de manier waarop je denkt. Er is iets wat Google Glass mogelijk maakt, waar niemand – echt niemand - nog over gesproken heeft, en dus zal ik het vandaag in dit blog beschrijven.

Als je de juigende verslagen leest van tech journalisten die Google opdracht gaf demonstraties van “Glass” te beschrijven, zou je denken dat Glass iets was tussen een jetpack en een toverstaf: iets zo cool, zo strak, zo onweerstaanbaar, dat het onvermijdelijk dat jammerlijk out-of-date apparaat genaamd de smartphone, wel moet gaan vervangen.

Sergey Brin zelf zei zoiets gisteren, dat het "emasculaterend" werkte om een smartphone te gebruiken, "wrijvenend over een onbenullig stuk glas". Zijn oplossing voor dat stuk glas, natuurlijk, wordt "Glass" genoemd. En zijn oplossing voor die castratie is - nou ja, zoals VentureBeat het uitdrukte: "Sergey Brin noemt smartphones 'emasculating' - maar het klungelige Google Glass [is] A-OK".

Net als elke andere sprankelende innovatie dezer dagen, zal Google Glass het uitsluitend overleven (of ten onder gaan) door de ervaringen die het creëert voor mensen. Het directe, meest zichtbare probleem met de "Glazen" ervaring is, hoe absurd de gebruiker er uit ziet tijdens het dragen er van. Niemand wil de enige persoon in een cafe zijn die gekleed gaat als een cyborg uit een 1992 virtual-reality film. Het is beschamend. Early adopters zullen Google Glass snel links laten liggen als ze niet de sociale goedkeuring voelen die zij zoeken tijdens het dragen ervan.

Google lijkt dit al te hebben ingecalculeerd en onlangs een samenwerkingsverband aangekondigd met Warby Parker, bekend om zijn designer brillen welke de voorkeur hebben van de zo belangrijke jongere demografie.

Behalve voor het lastige fysieke ontwerp, oogste de gebruikservaring van Google Glass veel lof bij de recensenten. Het zien van je zwevende bitstream in de lucht voor je lijkt een extatische ervaring te zijn. Weer! Routebeschrijving! Sociaal netwerk verzoeken! E-mail overload! Alles drijvende voor u, en nooit uit het oog! Voor mensen die genieten van een stortvloed aan digitale afleidingen, is dit veel spannender dan een smartphone, die je terug dwingt naar de saaie offline wereld zodra je de telefoon weg zet. Glass belooft dit nooit meer te doen. In feite, met een staaltje grote lef, probeert Google Glass juist neer te zetten als een tegengif voor afleiding, omdat gebruikers niet meer hoeven neer te kijken op een telefoon. Juist, omdat nu de afleiding direct geplaatst is in uw oogbol! (Voor een meer nauwkeurige verkenning van Glass-enabled afleiding, zie deze donkere komische parodie videos Zelfs scherper is deze parodie -. Waarschuwing, pittige taal.)

Alsof dat alles nog niet genoeg was, Google Glass wordt geleverd met nog een andere, nog belangrijkere functie: lifebits, de mogelijkheid om video van de mensen, plaatsen en gebeurtenissen om je heen op te nemen, ten allen tijde. Trouwe lezers van mijn blog zullen zich herinneren dat ik dit zes jaar geleden voorspelde in mijn boek Bit Literacy. Uit hoofdstuk 13:

De life bitstream zal een nieuwe en belangrijke kwesties onder de aandacht brengen. Is het sociaal aanvaardbaar, om bijvoorbeeld een ​​prive-gesprek met een vriend op te nemen? Hoe zal iemand zeker zijn dat ze niet worden gefilmd, in het openbaar of prive? ... Bedrijven, politie, zelfs vrienden met 'life recorders' nemen de acties en uitingen van iedereen in het zicht op, of ze het nu leuk vinden of niet.

Vandaag de dag, is die toekomst dan toch aangekomen: een groot bedrijf dat de mogelijkheid biedt om je hele leven op te nemen, op te slaan, en te delen - allemaal met een simpele spraakopdracht.

En dit is waar ons verhaal een wending neemt, in een richting die elke kwestie die tot nu toe over Google Glass waren op te merken doen verbleken. Ja, de brillen zien er belachelijk uit - Google zal het verhelpen. En zeker, 'Glass' dwingt gebruikers permanent te worden aangesloten op de digitale wereld van Google - dat is nauwelijks een punt van zorg voor het bedrijf of de meeste gebruikers die er zijn. Nee, de echte vraag van Google Glass, die ofwel het project zal doen mislukken of bepaalde uitkomsten heeft die je misschien niet wilt (die ik zal beschrijven), heeft te maken met de lifebits. Nogmaals, het is een kwestie van ervaring.

De Google Glass functie waar (bijna) niemand het over heeft is de ervaring - niet van de gebruiker, maar van iedereen anders dan de gebruiker. Een tweet door David Yee introduceert het goed:

"Er is een kind die een Google Bril draagt in dit restaurant, wat tot nu mijn favoriete plek was".

De belangrijkste ervaringsgerichte kwestie van Google Glass is niet hoe het is om ze te dragen, het is wat het is om rond iemand anders te zijn die hem draagt. Ik geef een eenvoudig voorbeeld. Uw een-op-een gesprek met iemand die een Google Glass bril draagt is waarschijnlijk vervelend, want je zult vermoeden dat je niet hun onverdeelde aandacht zal hebben. En je kunt niet gemakkelijk vragen om de bril sf te zetten (in het bijzonder wanneer, onvermijdelijk, het apparaat is geïntegreerd met glazen op sterkte). Ten slotte - hier is waar de problemen pas echt beginnen - je weet niet of ze een video van jou aan het opnemen zijn.

Nu, doe even alsof je geen enkele persoon kent die een Google Glass bril draagt ... en maak een wandeling buiten. Overal waar u gaat in het openbaar - elke winkel, elke stoep, elke bus of metro - je kunt overal opgenomen worden: audio en video. Vijftig mensen op de bus zouden brill-loos kunnen zijn, maar als er maar een persoon is die wel de Google bril draagt, kunt u - en alle 49 andere passagiers - opgenomen worden. Niet alleen in een tijdelijke video buffer, zoals een bewakingscamera, maar opgenomen, en permanent opgeslagen en gedeeld worden met de hele wereld.

Nu weet ik het antwoord al: "Ik wordt opgenomen door beveiligingscamera's, de hele dag door, en het kan me niet schelen, wat is het verschil?"

Luister naar me - ik ben nog niet klaar. Wat Glass zo uniek maakt, is dat het een Google-project is. En Google heeft de capaciteit om Glass te combineren met andere technologieën die zij bezit.

Ten eerste, neem de video-feeds van alle Google Glass headsets, gedragen door gebruikers wereldwijd. Ongeacht of video slechts tijdelijk is opgenomen, zoals in de eerste versie van Glass of altijd-on, zoals zeker mogelijk wordt in toekomstige versies, en al de video streamt direct in de eigen cloud van Googles servers. Voeg nu de bestaande gezichtsherkenning en de identiteit database toe die Google bouwt binnen Google Plus (met de nadruk op de accuratesse voor mensen, en real-world namen): de servers van Google kunnen video-bestanden op hun gemak verwerken om te proberen elke persoon die in elke video voorkomt te identificeren. En als Google Plus vooralsnog niet indrukwekkend voorkomt, hou er rekening mee dat Mark Zuckerberg al heeft beloofd dat Facebook apps voor Glass zal ontwikkelen.

Ten slotte, vergeet zeker niet de spraak-naar-tekst software die Google al heeft, zowel in zijn servers en op de Glass apparaten zelf. Alle audio in een video kan, technisch gesproken, worden omgezet in tekst, gekoppeld aan de persoon die sprak, en volledig doorzoekbaar gemaakt in de zoekindex van Google.

Nu is ons podium opgetuigd: niet voor wat noodzakelijkerwijs zal gebeuren, maar voor waar ik op wil wijzen, namelijk wat nu technisch al kan gebeuren, louter door de reeds beschikbare instrumenten binnen Google zelf te combineren.

Laten we terugkeren naar de bus. Het is niet moeilijk je voor te stellen dat je meteen kon worden geïdentificeerd door dat die Google Glass gebruiker in de bus zich naar jou toe draait en de camera aanstaat. Alles wat je zegt binnen gehoorsafstand kon worden opgetekend, en met de tekst getagged worden aan uw online identiteit. En opgeslagen in de zoekindex van Google. Permanent.

Ik ben nog steeds niet klaar.

Het echt interessante aspect is dat alle indexering, tagging, en opslag zou kunnen gebeuren zonder dat de Google Glass gebruiker daar zelf om verzocht heeft. Elke video die door een Google Glass bril gemaakt is, waar dan ook, zal waarschijnlijk worden opgeslagen op de servers van Google, waar elke post-processing (gezichtsherkenning, spraak-naar-tekst, enz.) zou kunnen gebeuren in latere zoekoprachten van Google, of door een andere zakelijke of overheidsinstantie, en dat op elk moment in de verdere toekomst.

Weet je nog dat mensen creeped out waren door die auto's die Google rond reed om foto's van uw huis te nemen? De meeste mensen zijn er overheen gekomen, omdat ze een leuke StreetView functie in GoogleMaps ervoor terug kregen.

Google Glass is als een camera-auto voor elk van de duizenden, zelfs miljoenen, mensen die het apparaat dragen - elke dag, overal waar ze komen - op trottoirs, in restaurants, op liften, rond uw kantoor, in uw huis. Van nu af aan, vanaf vandaag, waar u ook bent, binnen het bereik van een Google-Glass-apparaat, kan alles wat je doet worden vastgelegd en geupload naar de cloud van Google, en daar opgeslagen voor de rest van je leven. Je zult niet weten of je wordt opgenomen of niet, en zelfs als je dat doet, zul je het op geen enkele manier kunnen stoppen.

En dat, mijn vrienden, is de ervaring die Google Glass creëert. Dat is de ervaring waar we aan moeten denken. De belangrijkste Google Glass ervaring is niet de gebruikerservaring - het is de ervaring van alle andere betrokkenen. De ervaring van een burger, in het openbaar, staat op het punt te veranderen.

Denk hier maar aan: als er een miljoen Google brillen de wereld in gaan en beginnen met het opslaan van audio en video van de wereld om hen heen, zal het bereik van Google plotseling veel, heel erg veel groter worden, en dat die zoekindex ook jou zal opnemen.

Laat me een beeld schetsen. Tien jaar vanaf nu, zal iemand, een gezelschap, of een organisatie, die een speciale intresse in u heeft en wil weten of u ooit iets gezegd hebt dat ze beledigend vinden, of bedreigend, of gewoon een vermelding bevat van een bepaald woord of zin die ze interessant vinden, dat met een simpele zoekopdracht binnen de cloud van Google - of op initiatief van een openbaar onderzoek, of een dagvaarding, of alles daar tussenin - alle documentatie van elk woord dat je ooit hebt gesproken binnen gehoorafstand van een Google-Glass-apparaat op te vragen zijn.

Dit is de discussie die wij moeten voeren over Google Glass. De tech gemeenschap, door hen toedoen, zou exact die discussie moeten voeren. Toch zijn de meeste techneuten vandaag de dag nog steeds aan het babbelen over de vraag of ze er wel cool uitzien bij dragen van het apparaat.

Oh, en voor wat betreft dat fysieke ontwerp probleem, Als Google Glass het goed genoeg doet en zijn eerste incarnatie weet te overleven tot latere versies, vergeet dan Warby Parker. Het volgende bedrijf dat Google belt is Bausch & Lomb. Waarom zouden we een dikke bril willen dragen wanneer het hele apparaat in een contactlens past? En dat zou natuurlijk de ultieme uiting van het Google Glass idee zijn: een digitale wereld die nog moeilijker is uit te schakelen, als het eenmaal direct geïmplanteerd werd in het lichaam van de gebruiker. Op dat moment zul je niet eens weet wie u mogelijk opneemt. Er zal geen opt-out zijn.

creativegood.com