(Gouden) Man van het jaar 2013

Duitsland haalt goud terug
De media heeft er uitgebreid aandacht aan besteed. Duitsland haalt haar goud terug naar Frankfurt. Terwijl 3 maanden geleden nog openlijk werd ontkend dat de Duitse Bundesbank (Buba) haar goud terug zou halen uit Parijs en de VS, is de wereld nu ineens anders en kiezen de Duitsers eieren voor hun geld. Deze beslissing tekent de stelling dat Centrale Banken elkaar onderling niet meer vertrouwen.

Wachten
Gelukkig schijnen de Duitsers 7 jaren te moeten wachten op het terugbrengen van al hun goud uit de VS. Dat geeft de FED (de Centrale Bank van de VS) ruim voldoende tijd het goud - dat uiteraard volledig aanwezig is in een kluis in Manhattan - op een paar pallets te laden en naar Duitsland te verschepen. Zo ‘beschikbaar’ is dat goud dus.

Ponzi
In een Ponzi schema is degenen die er het eerste uitstapt, het beste af. Degenen die als tweede uitstapt ook. Dat moet het CDA ook gedacht hebben toen zij Kamervragen stelden of het Nederlandse goud ook niet terug moet naar Nederland. Dan zullen wij waarschijnlijk ook 7 jaren moeten wachten op de FED, want ook onze staafjes moeten helemaal vanuit een kluis op een pallet in een boot worden geladen. Logisch. Ik heb er alle vertrouwen in dat ons goud - wat er nog van over is na alle nodeloze verkopen de afgelopen decennia – volledig terug komt indien gevraagd.

De poortwachters springen er op
De verdedigers van de status quo schieten alweer uit hun betaalde schelpje. Zo ook ‘macro-econoom’ en columnist Mathijs Bouman. Hij schrijft smalend in het Finaniceele Dagblad (FD) 16 januari 2013 dat de ‘goudgekkies’ zich weer vrolijk kunnen maken over verdwenen en vervalste goudstaven. Vol overgave wordt het papiergeld systeem verdedigd door het belang van goud onder de mat te schuiven. Hij vindt het te mal voor woorden om te suggereren dat de FED goud zouden stelen en vervalsen. Die betrouwbare FED zou immers nooit EUR 16 mrd aan Nederlandse goudwaarde stellen waardoor hun reputatie zou lijden. Het gaat allemaal om niets.

Wat Bouman over het hoofd ziet is de rol die goud van oudsher heeft in financiële systemen. Ongenaakbaar het ultieme ruilmiddel dat niet kan worden bijgeprint of ineens massaal bijgemaakt. Duurzaam, zeldzaam maar niet te zeldzaam. Al duizenden jaar de keuze van marktpartijen als het echt gaat om waarde zeker stellen. Er moet een reden zijn waarom Centrale Banken zoveel moeite doen het in kluizen op te slaan en te bewaren.

Rol van goud
Zijn argument ontkracht zichzelf dan ook. Als het goud in de kluis maar weinig waard is, waarom doen centrale banken dan al die moeite om het te bewaren en zeer grondig te beveiligen? De huidige prijs van goud geeft alleen de balans van vraag en aanbod weer (en dan gaan we er maar even van uit dat deze prijs niet gemanipuleerd is door nepaanbod, zoals ‘goudgekkies’ stellen). Het wordt interessanter als goud vergeleken wordt met al het uitstaande papier. Dan is de impliciete prijs van goud ineens een stuk hoger, nog los van de hype die ontstaat als het vertrouwen in papier uiteindelijk verdwijnt. Een overweging die je van een econoom op zijn minst mag verwachten als hij goud van centrale banken bespreekt. Ze houden het niet voor niets in een kluis. Potjandorie, er draaide een heel globaal financieel systeem op tot 15 augustus 1971. Ergens is Bouman ook vergeten dat op precies die datum de VS eerder een belofte schond (dollars voor goud inwisselen). Handig als je opdracht is om goud down te playen.

Dit afdoen met simpele rekensommen maken op basis van de huidige koers en de ‘reputatie’ van een Centrale Bank die zijn munt al met 98% heeft doen dalen en een overheid die ooit goud van zijn burger confisqueerde en verbood, alsook internationaal zijn goudbetalingen opschortte, zijn slechts tekenend voor de banaliteit van dit argument. Het kan ook anders, zoals Peter de Waard in een column in De Volkskrant van 18 januari 2013 ('Is ons goud wel veilig bij Paars III?'). Er is niets raars met de vraag of je goud wel goed op zijn plaats ligt in een land dat faillieter dan failliet is.

Omhoog likken van Draghi
De echte rol van goud en de reden waarom centrale banken het aanhouden zullen wel weer door die ‘goudgekkies’ worden benadrukt. Daarvoor hoef je niet bij saloneconomen aan te komen, want dat blijkt Bouman te zijn. Dat komt nog het best tot uiting in zijn serie 'verhaaltjes' op de voorpagina van de FD eind 2012/begin 2013 over de Man van het Jaar 2012 ('Een minuut om de euro te redden'). Die eer viel toe aan Mario Draghi met zijn beslissing om 'alles te doen' om de Euro te redden. Centraal in de ‘verhaaltjes’ stond een fictieve blik in de gedachtewereld van de hoofdrolspelers bij die ene, essentiële beslissing van Draghi tijdens een cruciale vergadering. Met veel creativiteit werd de persoon van Draghi verhaaltje na verhaaltje steeds verder omhoog gelikt. Van poortwachter Bouman had niet meer verwacht kunnen worden dan een staande ovatie en persoonsverheerlijking van Draghi, voorpagina na voorpagina van de FD. Zo erg, dat zelfs FD lezers zich beklaagden over deze verheerlijking van de Man van het Jaar 2012. Na de ontknoping met de (fictieve) gedachten van Draghi zelf in het laatste stukje van 4 januari 2013 had ik eigenlijk nog een laatste ‘verhaaltje’ verwacht met een beschrijving van Bouman die zijn stimulerende werk onder de vergadertafel beschrijft.

Draghi, de man die:

*openlijk aangeeft lak te hebben aan de tussen EU- lidstaten gemaakte afspraken
*het geld van de burger wil vernietigen om het systeem te redden
*daarover aan niemand verantwoording hoeft af te leggen

wordt Man van het Jaar 2012 en dan ook nog eens goed omhoog gelikt in de media. Er wordt een belofte gedaan om bakken met geld te printen. De financiële vrijheid van de burger is vogelvrij verklaard. Zo gaat de uitspraak weer op dat dit de manier is waarop vrijheid sterft: met donderend applaus.

De ernst van de situatie waarin wij ons bevinden kan niet treffender worden geschetst.

Een beter geluid
Wie het volk beter heeft bediend, is Rens van Tilburg. In een column ('Geld is wat we afspreken wat het is' ) van 16 januari 2013 in De Volkskrant vestigt hij in korte bewoordingen de aandacht op ons geldsysteem. Alhoewel zijn weergave beknopt is en de aangedragen oplossingen mij niet allen aanstaan, weet hij in een begrijpelijk verhaal te vertellen dat we best eens over een andere inrichting van het huidige geldsysteem na zouden kunnen denken. Het is niet vanzelfsprekend dat ons geld via het bankwezen wordt gecreëerd. Ja, wij zijn vaak zuur op de MSM maar de harde waarheid wordt wel degelijk zo nu en dan in de media behandeld.

Daarom roep ik bij wijze van voorschot Rens van Tilburg uit tot Man van het Jaar 2013.

Wellicht een keerpunt in de wijze waarop wij over de crisis praten en welke beslissingen wij gaan nemen om deze crisis het hoofd te bieden. Het begint altijd met één persoon. Na de Zappers en tientallen andere alternatieve media gaat het deksel langzamerhand van de doofpot. De (2e) Kamerleden E. van Hijum (CDA) en en A. Merkies (SP) verdienen wat dat betreft ook een pluim.

Tot slot
En Bouman, ach. De ‘goudgekkies’ kunnen zijn carrière in de gaten houden. Eens bekijken of zijn gedrag nog eens een uitnodiging voor de Bilderberg vergadering oplevert: de ultieme beloning voor Poortwachters.