De (re)kolonisatie van Afrika

De onlangs door Frankrijk begonnen militaire acties in Mali zijn niets meer dan een voortzetting van de kolonisatie van Afrika.

Het is een ordelijke en consequente verovering van nieuw Afrikaans gebied door de Westerse mogendheden.

De militaire operatie die op 11 januari begonnen is in Mali is wederom een uitstekend voorbeeld van speciale activiteiten die als doel hebben het koloniseren van het Afrikaanse continent.

Ze hebben Soedan in handen gekregen door het uit elkaar te scheuren (het weghalen van de olievoorraden van het belangrijkste deel van het land). De Nigeriaanse olievelden zijn veroverd door een rechtbankuitspraak van het Internationaal Gerechtshof. Lybië is veroverd middels direct militair ingrijpen en ze hebben Ivoorkust in handen gekregen door kleinschalige militaire operaties, uitgevoerd onder toezicht van de Verenigde Naties.

De manier waarop één en ander wordt uitgevoerd is enigszins verschillend, maar het resultaat is hetzelfde. Het rekolonisatieproces van Afrika is in een stroomversnelling geraakt. Men heeft bij de bezetting van Mali geleerd van en rekening gehouden met eerdere fouten die zijn gemaakt tijdens agressieve acties. Iedereen is er door de propaganda van overtuigd dat het Westen bezig is met de verdediging van de soevereiniteit van Mali.

Zoals de feiten ons laten zien, is dit niet het geval. Het is niet zo dat er ineens in 2011 en 2012 terroristische groeperingen verschenen in het noorden van het land. Deze zijn al tientallen jaren actief in die regio. Dat de situatie explodeerde komt door de wapens die zijn buitgemaakt in Lybië, na de omverwerping van en moord op Gaddafi. Deze wapens kwamen niet uit zichzelf in Mali terecht, er zijn feiten die aantonen dat dit bewerkstelligd is door Frankrijk.

De logica van de gebeurtenissen in het noorden van Mali in 2012 laten zien dat het een goed uitgevoerde voorstelling is om de publieke opinie ervan te overtuigen dat er een “noodzaak” bestaat tot militair ingrijpen. Daarom werden de wapens verspreid onder de Toearegs waarmee de basis was gelegd voor militaire acties. Maar, het duurde niet al te lang voordat de Toearegs in de gaten kregen dat ze werden gebruikt en dientengevolge begonnen ze afstand te nemen van de onafhankelijkheid die ze eerder hadden uitgeroepen. Zo kwamen ze vervolgens met een verklaring waarin stond dat het een poging was geweest om de internationale aandacht te vestigen op de problemen van de bevolking in het noorden en dat ze bereid waren tot onderhandelingen.

Maar, dan verschijnen er ineens allerlei extremistische moslimgroeperingen ten tonele die zich in de strijd mengen, een conflict wat er dus eigenlijk om te beginnen niet was. Zoals Al Qaida in de Islamitische Maghreb (AQIM), een Algerijns islamitische terroristische organisatie en de Movement for Oneness and Jihad in West Africa (MOJWA). Ook de plaatselijke Ansar Dine, Verdedigers van het Geloof, stonden klaar om zich in de strijd te werpen. Waar het uiteindelijk in feite allemaal weer op neerkomt is de destabilisatie van Mali.

Zo begon er begin dit jaar een volgende operatie tot de kolonisatie van Afrika. Ook China heeft geprobeerd in het land voet aan de grond te krijgen, maar dan door economische expansie, terwijl Frankrijk en Amerika geheel vertrouwen op militair ingrijpen. Iets wat ze dit keer beter gedaan hebben dan tijdens de verovering van Lybië voor wat betreft de public relations. Ze hebben duidelijk geleerd van die fouten. De interventie in Lybië werd op een onhandige en niet overtuigende manier verkocht als “humanitaire hulp”. Nu wordt Frankrijk geprezen als het land dat er voor zal zorgen dat Mali wordt bevrijd.

Mali zal echter een hoge prijs betalen voor deze “hulp”. Het zal haar zelfstandigheid en haar enorme minerale voorraden kwijtraken gedurende een proces van vele jaren. Zoals de Franse president Hollande al heeft aangekondigd zullen er “zolang als nodig is” Franse troepen in Mali blijven. Het is niet voor niets dat de verdreven president Amadou Toure zei dat Parijs gevaarlijker is dan Timboektoe.

Bron:

Global Research

www.niburu.co

No Rights Apply