Het Europa van de omhoogvallende politici

Het schijnt dat Jeroen Dijsselbloem zijn informele kennismakingstournee in Europa er zo’n beetje op heeft zitten. Vandaag schrijft Ulko Jonker er in Het Financieele Dagblad een messcherpe analyse over.

Hoe kan het zijn dat een jarenlang onopvallende backbencher in de Tweede Kamer, die niet bepaald op de belangrijke maatschappelijke items het woord mocht voeren, opeens geparachuteerd wordt als leider van de Europese ministers van Financiën? De vraag of hij er verstand van heeft laten we maar even, kennishiaten worden ook voor een lokale minister doorgaans dichtgelopen door vakbekwame ambtenaren die wel van de hoed en de rand weten. Dat heeft ook Jan Kees de Jager geholpen aan een ijzersterk imago van diepe kennis van zaken. Zijn souffleurs deden het voor de eer, de macht en een ambtenarensalaris.

Het lijkt een kwestie van korte tijd voor Dijsselbloem officieel wordt benoemd tot voorzitter van de zogenaamde Eurogroep, als opvolger van de Luxemburgse Jean-Claude Juncker.

Geen eigen standpunt
Het aantreden van Dijsselbloem zal, zo is mijn inschatting, een omgekeerd Paard van Troje binnen de Nederlandse publieke opinie blijken te zijn. We rijden Dijsselbloem naar buiten maar krijgen de gevolgen binnen. Door hem in Brussel aan te stellen kan Nederland zich niet of nauwelijks meer permitteren er een eigen standpunt op na te houden. Of kunt u zich een minister van Financiën voorstellen die, zoals in elk geval Bos en De Jager nog deden, in de Tweede Kamer met droge ogen volhoudt en plechtig belooft dat Nederland een ferm en afwijkend eigen standpunt zal innemen als het gaat om overheidstekorten en de geldpomperij richting andere landen? Terwijl hij in zijn hoedanigheid van voorzitter van de Eurogroep voor hele andere standpunten wordt geacht te staan?

www.hpdetijd.nl