Ik heb een droom’ in Israël '

Vredesactivist Uri Avnery verwoordt de schaamte die met name buiten Israël wordt gevoeld over de gevoerde politiek.

Voorafgaand aan de Algemene Vergadering van de VN waar gestemd werd over de erkenning van de Palestijnse staat, sprak oud-lid van de Knesseth en vredesactivist Uri Avnery.

Hij zei:

“De erkenning die de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op het punt staat te geven aan de Palestijnse staat, te vormen naast Israël binnen de grenzen van 1967, had een feestdag moeten opleveren voor de bewoners van Israël. De Israëlische regering had de eerste moeten zijn om deze beweging te ondersteunen, in plaats van een hopeloze en zinloze strijd te voeren ter verhindering er van.

Het einde van de bezetting en het inrichten van een onafhankelijke Palestijnse staat is niet alleen in het belang van de Palestijnen. Het is een vitaal belang van Israël. De bezetting is een molensteen rond de nek van Israël, ons meeslepend in diepten van wreedheid, extremisme en racisme en uiterst corrumperend voor onze samenleving. De angstaanjagende lijst van extreem rechtse parlementskandidaten, waarmee de geregistreerde leden van de regerende Likud deze week te voorschijn kwamen, is maar één van de vele en snel in aantal toenemende voorbeelden.

Het verlossen van de Palestijnen van het juk van de bezetting zal de staat Israël bevrijden van de status van bezettende en onderdrukkende staat; een duisternis jegens de naties waarover de Joden in het buitenland –speciaal de jongeren- zich beschaamd voelen en waarvan zij zich steeds meer afkeren.

De Palestijnen bevrijden van de bezetting en hen bijstaan bij het inrichten van hun eigen onafhankelijke staat zou voor Israël de poort openen naar een vreedzaam bestaan met de buren en naar integratie in het gebied waarin het ligt. Niet langer een geïsoleerde enclave, omgeven door prikkeldraad en muren, maar een nabuur en economische en politieke partner van Palestina en Jordanië, Egypte en Syrië en Libanon en de andere Arabische en Islamitische landen. Het is mogelijk en het is essentieel voor onze toekomst. De stemming van de lidstaten van de Verenigde Naties is een kleine, maar belangrijke stap bij het bouwen van deze toekomst. Dat is waar de demonstratie, tegelijk gehouden in Tel Aviv, over gaat.”

Een geluid van beschaving

Het is maar wat tekst van een vredesactivist, wat onbeholpen vertaald door mijzelf. Waarom? Omdat ik bitter weinig interesse zie voor de bewegingen die binnen Israël gaande zijn. Timmermans mag toelichten waarom hij trots is op onthoudingen van door de Europese staten. Maar welke visie drijft partijen? Wat is daarvan waar te nemen?

Niet de overtuiging dat bezetting, oorlog en schending van mensenrechten onaanvaardbaar is en moet stoppen. De halve wereld zegt het, maar wat vindt men? Daarom vind ik de woorden van Avnery, uit Israël, van betekenis: het is een geluid van beschaving. Hij geeft kleur aan een perspectief dat de internationale gemeenschap al tijden heeft gekozen: de twee-staten-oplossing is de enige kans op een haalbaar compromis, dat de gegroeide werkelijkheid erkent. Hij onderstreept dat perspectief, wetend dat Netanyahu het nederzettingenbeleid precies op het verhinderen daarvan heeft gericht.

Maar daarover gaat het niet. Het gaat over het morele verval van de bezetting, de afkeer van de jonge Joden in den vreemde, hun schaamte voor de politiek van Israël. En over een wenkend perspectief, van voorspoed en vrede. ‘I have a dream,’ zei Marten Luther King, tijdens het keerpunt in de strijd van zwart Amerika. Ook Avnery heeft zo’n droom.

sargasso.nl