<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

Maisvelden, een levensloze wereld

Dit artikel begint in een willekeurig maisveld aan het einde van de zomer, ergens in de VS. Laten we Iowa nemen, de maisplanten hebben haast hun maximale grootte bereikt. De bladeren glinsteren in de zon maar toch missen we wat......en dit is niet niets. Wat ontbreekt is iets groots, iets wat onmisbaar is.

Maar we starten met een omweg, in het maisveld komen we later terug. Om dingen eens interessanter te maken reizen we de halve wereld over en eindigen in een openbaar park in Cape Town, Zuid Afrika. Hier zien we een groene kubus in het gras liggen.

De kubus in Cape Town

De kubus is daar neergelegd door David Liittschwager, een fotograaf. Liittschwager reist al enkele jaren met zijn kubus de wereld rond en legt hem overal neer, in tuinen, beekjes, parken, bossen, oceanen etcetera en fotografeert alles wat zich in zijn kubus bevindt of er door wandelt, springt , zwemt of vliegt: kevers, sprinkhanen, vissen, spinnen, wormen, vogels. Alles wat nog net met het blote oog te zien en te fotograferen is. Hieronder de oogst van 24 uur fotograferen in Cape Town.

De oogst in Cape Town

In de vierkante foot (30,5 x 30,5 cm) gras vond de fotograaf en onderzoeker 30 verschillende soorten planten en 70 verschillende insecten. En het mooiste is, indien de kubus enkele meters verderop wordt neergelegd dan kan men tot 50% nieuwe soorten plantjes ontdekken. Als vervolgens de kubus op een heuveltje wordt gelegd kan het goed zijn dat men geen enkele van de eerdere waargenomen soorten aantreft. Liittschwager: de populaties kunnen binnen enkele meters drastisch veranderen. En hierbij wordt niet eens gesproken over de micro-organismen en schimmels.

Een ander voorbeeld, in het plaatje hieronder bevindt de kubus zich 30 meter boven de grond, in het bladerendak van een vijgeboom (Costa Rica).

De kubus op 30 meter hoogte

Weer wordt alles dat zichtbaar is gefotografeerd, meer dan 150 verschillende soorten planten en dieren leven in of zijn door de kubus gekropen of gevlogen. Vogels, kevers, vliegen, motten enz.

In onderstaand plaatje de indrukwekkende oogst:

De oogst van de vijgeboom

Bioloog E.O. Wilson (Harvard) vertelt in de introductie van David Liittschwager’s nieuwe boek: normaal krijgen alleen de grote dieren onze aandacht maar indien we knielen en een klein stukje grond gaan onderzoeken beginnen vele kleine medebewoners van onze aarde ineens op te doemen.

Het zijn de wezentjes welke de bodem creëren en beluchten, die bestuiven en de rommel verwijderen. En ze zijn met vele, ontelbaar vele.

Terug naar het maisveld

NPR wetenschapsjournalist Craig Childs ging het experiment van Liittschwager eens herhalen in een willekeurig maisveld (Iowa). Met een vriend bracht Childs 2 nachten en 3 dagen door in het midden van een gigantisch groot maisveld. Doel was het fotograferen van het leven.

Middenin het maisveld

Echter maisvelden zijn iets heel anders dan een openbaar park of een oerbos. De boeren beschermen hun gewas fel, alles wat maar een bedreiging kan zijn wordt geëlimineerd. De mais wordt genetisch gemanipuleerd om zijn eigen insecticide aan te maken. De bodem wordt met onkruidbestrijdingsmiddelen besproeid, keer op keer.

En wat vond Childs, vrijwel niets.

Er waren geen bijen, de lucht en bodem waren zonder leven. Childs vond een hele kleine mier en na een tijdje rondkruipen kwam hij een kleine paddestoel tegen. Hieronder de magere oogst van 3 dagen en 2 nachten speuren.

Het leven in een maisveld

Childs: ik had het gevoel dat ik op een vreemde levensloze planeet was beland.

Slechts honderd jaar geleden tierde het leven op deze velden, toen nog prairies. Hier leefden meer dan 300 soorten planten, 60 zoogdieren, 300 vogels en honderden en honderden soorten insecten. En nu is al het leven weggevaagd en de voormalige prairies worden slechts bewoond door 1 soort: mais. Natuurlijk dienen we de mensen op de planeet aarde te voeden maar dit lukt alleen door samen te werken met al die kleine beestjes die leven überhaupt mogelijk maken.

En er heerst een vreemde sfeer in deze maisvelden, terwijl de velden efficient voedsel voor ons leveren is het voor de rest een levensloze woestijn. Deze voedselproductie is zo effecient dat er geen mieren, bijen en vogels meer kunnen leven. Er klopt iets niet, de maisvelden zijn te stil......

www.npr.org