Is geld slechts een ander verslavend middel?

Marriam-Webster's definitie van verslaving is: "dwangmatige behoefte aan en het gebruik van een gewoonte vormende stof (zoals heroïne, nicotine of alcohol) die wordt gekenmerkt door tolerantie en door goed gedefinieerde fysiologische symptomen bij onthouding; kortom: aanhoudend dwangmatig gebruik van een stof waarvan de gebruiker weet dat het schadelijk is".

Net als drugs, sigaretten, alcohol, geld, seks of winkelen kan iedere andere activiteit gewoonte vormend zijn en leiden tot verslaving. Dr. Leon F. Seltzer, een klinisch psycholoog en auteur van Paradoxical Strategies in Psychotherapy, bespreekt het in details in een recent blog op Psychology Today:

"Als verslaafden voortgaan (of liever gezegd achteruitgaan) in hun verslaving, moeten zij om voldoende bevrediging te krijgen voortdurend op zoek naar meer en meer van hun drug naar keuze. Voor "meer" is het sleutelwoord van verslaving. Het maakt niet uit of ze verslaafd zijn aan een stof, relatie of activiteiten de "inzet" voor het genoeg krijgen van het object van hun verlangen moet constant worden verhoogd".

Zoals drugsverslaafde hun volgende spuit zoeken, zoekt een miljonair waarschijnlijk continu naar het volgende miljoen. Drugsverslaafden kunnen destructief zijn, manipulatief en soms gevaarlijk. Kunnen we hetzelfde zeggen over individuen die verslaafd zijn aan geld? Dr. Seltzer denkt van wel:

"Maar van alle dingen waaraan iemand verslaafd kan zijn, gaat er niets boven het met hebzucht beladen streven naar rijkdom in zijn onbeschoftheid, manipuleren en de uitgesproken ongevoeligheid voor de behoeften en gevoelens van anderen. Om niet te spreken over zijn extreme, kortzichtige, onverantwoordelijke hebzucht".

"Vraag het een multimiljonair of miljardair die daardoor gekweld wordt (als je er een vindt die bereid met je te praten!) en je zult ontdekken dat hun "megafortuin zoektocht" werkelijk geen eindpunt heeft. Zij zullen niet in staat zijn om het definitieve "miljoenste" of "miljardste" te noemen dat, uiteindelijk, voldoende voor hen zal zijn. Dat kunnen ze niet omdat de wijze waarop zij hun rijkdom oogsten op zichzelf het einde is geworden".

Zoals een drugsverslaafde voortdurend op zoek is naar een "kick", zoeken geldverslaafden hun volgende deal of uitbetaling om het ego te bevredigen en een boost van dopamine te krijgen dat, voor hen, komt met het maken van een "klapper". Dr. Seltzer deelt zijn inzicht over de reden die hier achter zit:

In het algemeen heeft hun "geld kick" niets van doen met slechts de gevoelens van fiscale verrukking, maar met een soort van zelfinenting. Waar eeuwigdurende rijkdomproductie hen tegen inent zijn onderliggende, en nauwelijks erkende, gevoelens van angst, zoals depressie, angst, schuld of schaamte die voortvloeien uit een diep, diep innerlijk geloof dat ze misschien helemaal niet goed genoeg zijn.

Dus is steeds groter financiële succes nodig om hen te helpen hun gekoesterde illusie te behouden dat ze werkelijk superieur zijn, in economische begrippen onmetelijk superieur, aan anderen: een zeer gunstige narcistisch "kick" voor wat voor diepliggende twijfel zij nog kunnen herbergen over zichzelf.

In onze wereld zijn er waarschijnlijk net zoveel geldverslaafden als drugsverslaafden, hoewel het nog niet illegaal is om te hunkeren naar meer geld. Eerder het tegenovergestelde. Mensen die zich richten op de groei van hun monetaire fortuin worden vaak omschreven als gemotiveerd, productief en succesvol. Maar net zoals gemeenschappen, vrienden en families lijden als gevolg van drugsverslavingen, lijdt de wereld aan de gevolgen van hebzucht.

Op een ethisch niveau is het slechtste aspect van hun bezigheden dat hun geldbeluste, egogedreven prestaties vaak aanzienlijke schade veroorzaken aan anderen en hun vooruitzichten. Niet altijd, maar typisch degenen die "hebzucht verslaafden" genoemd kunnen worden vind je niet in de vrije beroepen of creatieve kunsten, maar in het bedrijfsleven: ondernemers, investeerders, speculanten, kredietverstrekkers en CEO's.

En bijna altijd dragen hun successen weinig of niets bij aan de samenleving. Integendeel, hun ondernemingen zijn sluw bedacht om geld uit de zakken van anderen en in hun zak te laten belanden. Uiterst competitief en agressief zullen ze meedogenloos gebruik te maken van elke gelegenheid om winst te maken en schrikken er niet voor terug om zich tegen anderen te keren in dat proces.

Momenteel zijn we omringd door hebzucht die gemaskeerd is in industrie, technologie, het bankwezen, de politiek en de lijst gaat maar door. Dat wil niet zeggen dat alle rijke mensen, of bankiers, politici en industriemagnaten geldverslaafden zijn, maar er zijn er velen die voortdurend rijkdom zoeken met weinig aandacht voor de planeet of de mensheid. Op welk punt zeggen we het is genoeg, en starten met geldverslaafden te behandelen als drugsverslaafden, of nog beter als criminelen?

Door, Anna Hunt.

www.wakingtimes.com