1. #dna
  2. #genteische-blauwdruk
  3. #huidcellen
  4. #rna
  5. #sequensen
  6. Artikelen

<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Gezonde cellen van één individu vertonen onderling duidelijke genetische verschillen

Gezonde cellen van één individu vertonen onderling duidelijke genetische verschillen. DNA uit een druppeltje bloed sequensen en dan beweren dat je 'het' genoom van de donor in kaart hebt is dus onzin, stellen Yale- en Stanford-omderzoekers op de website van Nature.

Er werd al langer getwijfeld aan het idee dat al onze cellen dezelfde genetische blauwdruk bevatten tenzij ze in een tumor zitten, maar nu kan dat biologische dogma dus definitief de prullenmand in.

De onderzoekers kwamen er min of meer toevallig achter tijdens een uitgebreide screening van de genetische kwaliteit van geïnduceerde pluripotente stamcellen. Zoals bekend worden die gemaakt door volwassen huidcellen te herprogrammeren; de ontdekking dat dat kan, leverde dit jaar een Nobelprijs op. Maar er kwamen steeds meer berichten dat die zogeheten iPS-cellen genetisch niet helemaal in orde zijn. Met name zouden er veel 'copy number variations' (CNV's) in voorkomen, dus stukken DNA die er een keertje te veel of te weinig in zitten.

Onderzoek van 20 iPS-kweekjes van huidcellen van 7 vrijwilligers heeft nu geleerd dat het niet ligt aan instabiliteit van de celculturen of aan neveneffecten van het herprogrammeren. De CNV's zaten gewoon al in de huidcellen waarmee het onderzoek begon.

Waarna duidelijk wordt dat je de menselijke huid gerust mag beschouwen als een genetisch mozaïekje. In zo?n 30 procent van de cellen zit minstens één CNV. Maar omdat het gewoonlijk telkens een andere CNV is, zie je die foutjes niet als je het DNA van een groot aantal cellen tegelijk sequenst en de resultaten uitmiddelt. Dan verdrinken ze eenvoudigweg in de ruis.

Eerder onderzoek deed al vermoeden dat de nieren, in de alvleesklier en in de lever ook zulke mozaïekjes zijn. Waarschijnlijk geldt het in meerdere of mindere mate voor álle organen. Of dat voor de gezondheid goed of slecht is of dat het niet uitmaakt, is een zeer interessante vraag.

bron: Stanford, Yale, Nature

www.c2w.nl

No Rights Reserved (CC0 1.0)
6
  1. patricksavalle@patricksavalle
    #133895
    Appie, kun je me dit uitleggen? Betekent dit dat bv. dat het DNA-bewijs van de dader in de Vaatstra-moord onzin is?

    Of betekent het 'slechts' dat onze genoom nog veel complexer is dan we al dachten?

    Dat de gedachte achter het HGP nu definitief de prullenbak in kan?
  2. Zover ik het begrijp hebben ze bij dit onderzoek naar 1 DNA-molecuul gekeken en tussen de moleculen grote verschillen gevonden.

    Bij de sequentie van DNA gebruikt men normaliter meerdere DNA moleculen. De verschillen van enkele moleculen zal dan niet opvallen en wegvallen in de ruis.

    Zover ik het nu kan beoordelen is ons genoom nog vele malen complexer (complex systeem) dan verwacht en het HGP is slechts een indicatie. HGP vormt de basis een fundament. Hoe het huis op het fundament eruit zit is een raadsel (denk aan epigenetica etc.).

    Terugkomend op het DNA bewijs in de Vaatstra moord, 100% bewijs is dus onmogelijk maar het is wel een hele sterke indicatie.
  3. het is wel een hele sterke indicatie

    Volgens mij is het simpel gezegd neer op letten/tellen/meten van bepaalde overeenkomsten in het DNA en de statistische kans, dat het dan om dezelfde persoon gaat. Bij voldoende overeenkomsten gaat de statistische waarschijnlijkheid volgens mij naar 100%.

    Het is als zoeken naar een kale man van 50 jaar met een tongpiercing, en unieke tatto op zijn voorhoofd, één oor, drie oren, vier benen en vijtien tenen. Als je dan een foto ziet van zo iemand, dat is de kans bijna 100%, dat hij degene is, die je zoekt.
  4. drie ogen, maar je snapt het idee ;)
  5. @ sigmund, inderdaad
  6. @ Patman, bedankt voor de annotatie.

    weet dat het een deterministisch onderzoek is. Nu zijn het de huidcellen, morgen de bloedcellen. Men leert heel langzaam de verschillen zien. Mensen met belangen trekken daarnaast de handrem erop.

    Net als de HIV test is het sequensen van DNA slechts een aanname. Terwijl de HIV test net zo (on)betrouwbaar is (vandaag negatief, morgen positief) als het weer is de DNA-analyse door de vele metingen statistisch gezien en thermostaat in de huiskamer.

    Op dit moment is DNA het bewijsmateriaal waarbij iedereen zich comfortabel voelt. Maar zoals Hans zegt, een trui aandoen en de thermostaat een paar graadjes lager kan ook geen kwaad.

    Steeds meer komen we erachter: truth is stranger than fiction

    Op dit moment bestaat de tradionele wetenschap uit het zien van verschillen. Met behulp van computers is het mogelijk om geavanceerde statistische berekeningen toe te passen.

    In de wiskunde leert men om met behulp van fractalen de chaos van de natuur te begrijpen. Zo is chaos vergelijkbaar met een lange termijn risicobeoordeling in de toxicologie. Een vlinder kan een orkaan veroorzaken. 1 Asbestvezel kan kanker veroorzaken.

    Opvallend is dat kankercellen DNA bevatten die 100% identiek is. We komen er langzaam maar zeker achter dat juist verschillen in het DNA geen ziekte is maar de normaalste zaak van de wereld.

    Als een vlinder een orkaan kan produceren dan kan het tikken van mijn reactie ook invloed hebben op de wereld. Dit is toch entiteit.

    Een uitgebreide reactie op iets wat de gemiddelde Zaplogger allang weet maar moest het ff kwijt :)