Adam en Eva; een astrotheologische interpretatie

Eén van de meest vreemde symbolieken in de Bijbel is het verhaal van de Genesis over Adam en Eva. Er zijn veel mensen die echt geloven dat die figuren de progenitoren van de gehele mensheid zijn. Maar het verhaal uit de Bijbel is gewoon een astrologische mythe, zoals de meeste verhalen die in oude religies zijn gevonden.

De Ouden geloofden in wat nu "astrotheologie" genoemd wordt, de overtuiging dat de sterren en de planeten goden waren die het leven van de mensen beïnvloeden. De cycli van de landbouw werd gedicteerd door astrologie, de meeste oude agrarische samenlevingen hadden astrotheologische religies. Mensen die de boeken van D.M. Murdock lezen of Zeitgeist The Movie keken zijn al vertrouwd met de symboliek van de astrotheologische Jezus, en hoe deze werd gemaakt door veel heidense zon-goden in het Middellandse-Zeegebied samen te voegen. Ik ga uitleggen waarom het verhaal van Adam en Eva geen uitzondering op deze regel is.

Het verhaal van Adam en Eva komt niet exclusief in de Bijbel voor. Het is één van de oudste religieuze mythen in het bestaan van de mensheid, we zien het als een terugkerend thema in de Sumerische mythologie (in het verhaal van Ninti en Enki, ca. 3000 v.Chr.) tot de Chinese mythologie (in het verhaal van Fuxi en Nüwa, 3322 v.Chr.).

De astrotheologische betekenis wordt nog niet volledig begrepen. Ik zal proberen om dit te doen, dankzij de inzichten van de werken van de geleerde astrotheoloog en oud Romeins sterrenkundige, Leonardo Magini.

De sleutel tot de hele bijbelse symboliek is de slang.

Het woord voor slang is hetzelfde als draak, omdat het afkomstig is van hetzelfde Griekse woord:

Het woord "draak" is afgeleid van het Griekse δράκων (drakōn), "een slang van enorme omvang, een python, een draak" en dat van δρακεῖν (drakein) het infinitief van het werkwoord δέρκομαι (derkomai) "Ik zie duidelijk".

Het symbool van de draak is bekend in de astrologie en is zelfs gebruikt in de moderne sterrenkunde:

Draconische maand
*De baan van de maan ligt in een vlak dat hellend is ten opzichte van het vlak van de ecliptica (baan van de zon): het heeft een hellingshoek van ongeveer vijf graden. De lijn van de doorsnede van deze vlakken definieert twee punten op de hemelbol: het opgaande of neergaande knooppunt.

Het vlak van de baan van de maan precesses over een volledige cirkel in ongeveer 18,6 jaar, zodat de knopen naar achteren over de ecliptica met dezelfde periode bewegen. Vandaar is de tijd die nodig is voor de maan om terug te keren naar hetzelfde knooppunt weer korter dan een siderische maand: dit wordt de draconiche (drā-cŏn'-ĭk) maand genoemd, die een gemiddelde duur van ongeveer 27 1/5 dagen heeft. Het is een belangrijk gegeven voor het voorspellen van eclipsen: deze vinden plaats, wanneer de zon, de aarde en de maan op een lijn zijn. Nu (zoals gezien vanaf de aarde) beweegt de zon langs de ecliptica, terwijl de maan beweegt in haar eigen baan die golvend is op de ecliptica. De drie hemellichamen zijn alleen op een lijn wanneer de maan op de ecliptica is, dat wil zeggen wanneer het in één van de knooppunten is. De "draconische" maand verwijst naar de mythologische draak die leeft in de knooppunten en eet regelmatig de zon of de maan bij een zon/maansverduistering.*

Met andere woorden, de draak (of de slang)vertegenwoordigt de schijnbare baan van de maan in de hemel. De serpentine analogie is afgeleid van het feit dat deze baan lijkt door te lopen rondom de lijn van de ecliptica welke lijken op een slang rond een stok, die "S"-vorm curven vormen:

In werkelijkheid wikkelt niet de baan van de maan rond de baan van de zon, maar de baan om de aarde. De maan draait rond de aarde en wikkelt rond haar baan twaalf keer gedurende het jaar:

Maar de ouden, welke geloofden in het primitieve geocentrische model van het universum, konden dit niet weten, en voor hen was deze cyclus van 12 "S" bochten die de lijn van de ecliptica snijden echt, en was de basis voor de verdeling van het jaar in 12 maanden en voor de verdeling van de ecliptica in 12 zodiakale sterrenbeelden.

De punten waar de baan van de maan lijkt te snijden met de ecliptica (de baan van de zon) worden 'knopen' genoemd.

Leonardo Magini meldt dat Albumasar, islamitische astronoom en astroloog van de IXe eeuw, het volgende schreef in zijn werk "De Magnis Coniunctionibus": "het oplopende knooppunt, vertegenwoordigt de staart en het aflopende knooppunt de kop van de draak". Magini legt dan uit dat de knooppunten:
"De maansknopen zijn de punten waarop de schijnbare baan van de maan, geneigd door 5 ° ten aanzien van de ecliptica, de schijnbare baan van de zon kruist; degenen worden genoemd "stijgende knooppunten" en "dalende knooppunten", afhankelijk van of de maan, van een negatieve naar een positieve latitude beweegt, of andersom gaat. De lijn die samenloopt van hen is de lijn van de knooppunten. In de astrologische traditie staan de twee knooppunten bekend als de kop en de staart van de draak, omdat de ouden een enorme draak langs de ecliptica afbeelden, met de kop op het stijgende knooppunt en de staart op het dalende knooppunt, klaar om een zons- of maansverduistering te veroorzaken; het slikken van de zon of de maan of andersom. De knooppunten, zoals bekend, draaien rond de ecliptica in retrograde richting, en gaan tegen de richting van de zon en de maan in welke in voorwaartse richting draaien; op die manier de zon en de maan doorvoer van hetzelfde knooppunt voordat hij terugkeerde naar hetzelfde punt in hun respectieve banen: het draconisch jaar - een afkorting voor het ecliptica jaar - telt 346.62 dagen, de draconische maand telt 27.2122 dagen. De knooppunten van de maan - met hun lijn van de knooppunten - voltooien hun omloop met betrekking tot de vaste sterren in ongeveer 6793 dagen, op het ritme van 0.05299 graden elke dag. De 6793ste dag van de cyclus van Numan valt samen met de 14e dag van de oktober Equus, een feest waarbij de kop en de staart van een paard werden afgesneden.Bron: "Astronomia Etrusco Romana" door Leonardo Magini

De jezuit Athanasius Kircher (1602-1680) gaf ons een duidelijk astronomische vertegenwoordiging van de maan Dragon/slang:

Voor de oude Chinezen betekenden eclipsen dat een draak de zon of de maan aan het veslinden was:

De oplopende en aflopende knooppunten waren zeer belangrijk in sommige culturen. In India vertegenwoordigen de twee goden Rahu en Ketu geen planeten, maar de maansknopen:"[...]Als het gebeurt dat de zon in de buurt van één van de knooppunten is en de maan in de buurt van hetzelfde knooppunt op hetzelfde moment is, is het waarschijnlijk dat er een zonsverduistering plaats zal vinden. Als de zon in de buurt van één van de knooppunten is en de maan in de buurt van het andere knooppunt op hetzelfde moment, is het waarschijnlijk dat er een maansverduistering zal plaatsvinden. Zaken zijn enigszins gecompliceerd door het feit dat de knooppunten van een maand zeer langzaam naar de volgende bewegen waardoor het moeilijker is eclipsen te voorspellen. Maar hindoe astronomen ontdekten dat als je de locatie van de knooppunten in de hemel bijhoudt, dan is alleen de nabijheid van de zon of de maan bij deze locaties voldoende om een eclips te kunnen voorspellen. Omdat de knooppunten denkbeeldige punten zijn worden ze 'schaduw planeten' genoemd en zijn vernoemd ter ere van de mythische personages; het oplopende knooppunt heet Rahu en het aflopende knooppunt wordt Ketu genoemd. Door Rahu en Ketu toe te voegen aan de zeven zichtbare planeten, zon, maan, Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus, hadden hindoe astronomen een totaal van negen planeten. Hindoe astrologen nemen Rahu en Ketu op in hun horoscopen. Omdat ze schaduw planeten zijn, wordt astrologisch geleerd dat Rahu en Ketu de invloeden van de andere planeten alleen aanpassen."

De slang is op vele andere plaatsen in de Bijbel genoemd, en velen bevestigen deze interpretaties.
Bijvoorbeeld: "Op die dag dat de heer zijn machtige zwaard hevig en krachtig gebruikt om Leviathan te bestraffen, die gladde slang, Leviathan, die kronkelende slang. "Hij zal het monster doden dat in de zee leeft." - Jesaja 27: 1

Deze passage maakt de basis voor het christelijke verhaal van St. Joris en de draak:

Maar dezelfde astronomische allegorie kan gevonden worden in het oude Egypte;

Als de bijbelse slang de baan van de maan voorstelt wat is dan de boom?
De slang is gewikkeld rond de boom zoals de baan van de maan is gewikkeld rond de lijn van de ecliptica. Zoals we weten, de ecliptica is de schijnbare baan van de zon aan de hemel tijdens een jaar, het is een rechte lijn, verdeeld in 12 delen door de baan van de maan, en deze verdeling was op de oorsprong van de onderverdeling van het jaar in 12 maanden en van de 12 Dierenriemtekens.

Om te bevestigen dat de boom in het midden van de tuin van Eden de ecliptica voorstelt, vinden we in de Bijbel de volgende beschrijving ervan:

"Aan beide zijden van de rivier was de boom van het leven, rekening houdend met twaalf soorten fruit, levert de vrucht ervan elke maand; "en de bladeren van de boom waren voor de genezing van de Naties." - openbaringen, 22: 2

De twaalf vruchten op de boom, elke maand, geproduceerd zijn duidelijk een verwijzing naar de 12 tekens van de dierenriem, dus dit bevestigt dat de boom niets maar de dierenriem zelf of in astronomische termen, de ecliptica is. Men kan stellen dat het pad van de maan is verdeeld in 12 secties ook door de dezelfde snijpunten met de ecliptica, en dat de boom een andere allegorie is voor de maan baan, zoals de slang kan zijn. Dit geldt in zekere zin, omdat er twee bomen staan in de tuin van Eden:

De boom der kennis
De boom des levens

Beide staan in het midden van de tuin, en de Bijbel zegt niet veel over de verschillen. Maar in andere heilige geschriften van de joodse traditie, zoals de Haggada (samengesteld meestal door de Talmoed en de Midrasj) worden de bomen beschreven op de volgende manier:

"In het paradijs staan de levensboom en de boom der kennis, de laatste vormt een heg over de eerste. Alleen hij die een pad voor zichzelf heeft helder gemaakt door middel van de boom der kennis kan dicht bij de boom des levens komen, die zo groot is dat het een mens vijfhonderd jaar zou kosten om een afstand te doorkruisen die gelijk is aan de diameter van de boomstam op weg , en niet minder groot is de ruimte beschaduwd door zijn kroon van takken."Bron: "De legenden van de Joden" door Louis Ginzberg

De boom der kennis is vervolgens verweven rond de boom des levens, zoals de maanbaan met de ecliptica verweven is. De naam "Boom des levens" herrinert aan de ecliptica, de baan van de zon, omdat de zon gekoppeld aan het eeuwige leven is, kunnen sterven en herrijzen elke ochtend en elk jaar. De naam "de boom der kennis" herrinnerd aan de maan omdat ze regeert tijdens de nacht, ze verlicht de duisternis van onwetendheid, en de oude priesters studeerde de sterren tijdens de nacht.

Het belang van eclipsen
Dus, de boom der kennis en de slang rond de ecliptica zijn niets anders dan de draconische baan van de maan, de weg die leidt van de maan naar de zon en laat eclipsen ontstaan. Maar waarom was het eten van de boom der kennis verboden? Waarom was deze kennis zo belangrijk en heilig?

De reden is dat de oude priesters hun kennis van de astronomische gebeurtenissen gebruikten om te "voorspellen" dat een maan of zonne-eclips bij de bestijging van de troon van een koning zou voordoen dat dit bewijs van zijn legitimiteit als heerser zou zijn. De mogelijkheid een zonsverduistering te voorspellen was een indrukwekkende voorstelling waardoor mensen geloofden dat dat de priesters echt gesproken hadden tot de goden, waardoor ze zelfs meer politieke macht hadden dan koningen. Dit is waarom dit geheim werd gehouden en verborgen in symbolische raadsels, zoals alle astronomische kennis.

Adam en Eva
Als de slang/boom van kennis de baan van de maan is, en de boom des levens de ecliptica, wie zijn Adam en Eva?

Het verhaal van de Genesis is heel duidelijk: Eva (de maan) staat onder leiding van de slang (de draconische baan in de hemel) om zich te verenigen met Adam (de zon) in het eten van de vrucht van de boom der kennis (de eclips). De heilige kennis van de verduisteringen is de kennis van de vereniging van de zon en de maan (Adam en Eva), en zodra u dit weet, dat weet u dat u licht van duisternis kunt weten (het goede van het kwade), omdat u de eclipsen voorspellen kunt.

Dat de astronomische kennis die nodig is om de eclipsen te voorspellen bekend was in Bijbelse tijden is volgens Leonardo Magini bewezen door het Mesopotamische spijkerschrift tablet genaamd "The Saros Canon", gedateerd IIIe eeuw v.Chr.:

Magini schrijft: "het tablet in het British Museum, bekend als de Saros-Canon, onderzocht door Epping en Strassmeier, getuigt welsprekend dat de Maansverduisteringen die worden herhaald door verschillende Saros cycli tijdens de monarchie van Seleucus ca. 373-277 voor Christus. Andere ecliptica cycli waren ontdekt door de ouden, maar ze waren allemaal gebaseerd op de Saros-cyclus.

Zie voor het uitgebreide artikel, het origineel (Engels) bovenstaande link. Hier zijn ook de afbeeldingen wat groter, en een afbeelding zegt meer dan 1000 woorden

debatingchristianity.com