Steeds verder weg

In een afgelegen streek woonde een man samen met zijn bejaarde moeder. Ze waren alle twee dol op honing. Gelukkig had de man vlakbij zijn huisje een bijennest gevonden in een oude holle boom. Elke dag liep hij naar de boom om wat honing uit het bijennest te halen.
Maar ongemerkt nam hij teveel honing mee. Er bleef te weinig honing over voor de bijen zelf. Het bijenvolk werd kleiner en er waren steeds minder bijen om honing te verzamelen. Tot het moment dat het bijenvolk uitstierf.

De man ging op zoek naar andere bijen. En na een tijdje vond hij een nieuw bijennest op vijf kilometer van zijn huisje.
De man liep niet meer elke dag naar het bijennest, maar slechts twee keer per week. Maar dan nam hij wel flink wat honing mee. Op de weg terug naar huis at hij al de helft van de honing op.
Door zijn gulzigheid pleegde de man ook op dit bijennest roofbouw. Het bijenvolk stierf uit en de man ging op zoek naar een nieuwe bron van honing.

Die vond hij pas na heel lang zoeken, op 10 km. van zijn huis, bovenop een hoge heuvel. De wandeling naar het nieuwe bijennest kostte de man veel moeite. Als hij thuis terugkwam, had hij geen puf meer om iets anders te doen. Hij had nu minder tijd om voor zijn bejaarde moeder te zorgen. En omdat hij degene was die de honing haalde, at hij ook het meeste op. Er bleef steeds minder over voor zijn moeder.

Als honing steeds moeilijker te vinden is en je steeds meer tijd besteedt om het te pakken te krijgen, dan gaat dat ten koste van andere dingen.
Zo gaat het in onze samenleving met fossiele brandstoffen. Het kost steeds meer tijd en moeite om olie en aardgas te vinden en te winnen. Daardoor gaan we bezuinigen op andere dingen, zoals cultuur en zorg voor anderen.
De bezuinigingen op sociale voorzieningen, zorg en cultuur, waar we nu mee geconfronteerd worden zijn nodig omdat we steeds meer tijd en energie steken in de winning van energie (olie en gas, maar ook windenergie en zonne-energie). Er blijft gewoon minder energie en tijd over.

Met de aan-honing-verslaafde man liep het slecht af.
Door de lange wandelingen kreeg de man meer trek. Hij vermagerde en plunderde het nieuw gevonden bijennest leeg. Het bijenvolk boven op de heuvel stierf ook uit. En de man begon aan een lange zoektocht naar honing of iets anders dat net zo zoet was.Uiteindelijk na 2 dagen lopen vond hij weer een bijennest op een nog hogere heuvel. Hij at van de moeilijk vindbare honing en zocht toen een plek om uit te rusten. Hij keerde niet meer terug naar huis en vergat zijn oude moeder.

cassandraclub.wordpress.com