Het sabelgekletter van Hillary Clinton

Geïnformeerde inlichtingenbronnen in Azië rapporteren dat het sabelgekletter door minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton tegen China in de eerste plaats bedoeld is om haar omvangrijke investeringen in India te beschermen, vooral in de nucleaire energie-industrie van het land.

Clinton was een belangrijke investeerder in de Dabhol elektriciteitscentrale in India toen het eigendom was van de failliet gegane Enron Corporation.

Clinton verbleef gedurende drie officiële bezoeken aan India in de meest luxueuze suite van het Taj Palace hotel in New Delhi. De Taj is eigendom van de miljardair Tata familie, in wiens zakelijke belangen Clinton een aanzienlijk belang heeft. Clinton luxe hotel verblijfplaats heet de Tata suite.

Met zo'n een aanzienlijk belang in het bedrijfsleven van India heeft Clinton een harde lijn genomen in de richting van China. De minister van Buitenlandse Zaken heeft landen rondom China bezocht, inclusief Myanmar, Laos, Vietnam, Cambodja, Mongolië, de Filippijnen, Brunei en Indonesië en uitte oorlogszuchtige verklaringen als waarschuwing aan China tegen de uitbreiding van zijn invloed in Azië.

Clinton heeft top geheime briefings ontvangen dat Chinese generaals, die loyaal waren aan verdrongen Chinese Communistische Partij leider Bo Xilai, ervan overtuigd waren dat om een eventuele Westerse militaire bedreiging voor China af te weren het Chinese leger een voorbeeld van India diende te maken en het militair aan te vallen. Na de zuivering van Bo uit de partijgelederen, hebben de generaals invloed verloren, maar hun zorgen over India zijn niet afgenomen. Sommige van deze generaals, van wie velen zijn gevestigd in het zuidwesten van China, zijn van mening dat China betwist grondgebied moet veroveren dat nu door India bezet is in de Himalaya regio.

Clinton hoopt het dichtbevolkte West Bengalen te openen, dat niet meer bestuurd wordt door een marxistisch-leninistische regering, voor buitenlandse investeringen, inclusief van ondernemingen waarin zij een persoonlijk belang heeft. Echter, de bedreigingen van de Chinese generaals hebben een stokje gestoken voor de ultieme persoonlijke financiële doelstellingen van Clinton. Clinton heeft daarom haar sabelgekletter tegen China opgevoerd om de belangen van de Tata familie en haar andere rijke Indiase vrienden, maar ook haar eigen financiële belangen te beschermen.

Door, Wayne Madsen.

maker.org

Some Rights Reserved (CC BY-SA 4.0)

@steep-meadow-7755
#132698 19 okt 2012

Wat een onzin–analyse. De VS hadden ook een aanzienlijke rol in het Aziatische bedrijfsleven voor kozen voor ze een harde lijn tegen China.
De nieuwe harde lijn komt trouwens niet van Clinton , maar van Obama persoonlijk: Mr. Obama’s turn to Asia was not precisely what he had in mind when he entered office, but he is fed up with China. He is angry at what he sees as Beijing’s refusal to play by the rules in trade.

From his decision not to meet with the Dalai Lama in 2009 to his tightly constrained first trip to China, the president accommodated Chinese leaders in the hopes that the moves would translate into good will on issues like climate change or Iran’s nuclear program.

China spurned the United States on climate change standards, dragged its feet on efforts to pressure Iran and began bullying its neighbors. That last development, in particular, persuaded the administration that the time for accommodation had come to an end.

Toen Obama tenslotte het verslag las van de gesprekken waarin het, naar de Amerikaanse ambassade gevluchte hoofd van de openbare veiligheiddienst en plaatsvervangend-burgemeester van Chongqing, Wang Lijun, uit de school klapte over zaken als plannen om India aan te vallen, kon Obama niet anders dan de conclusie trekken dat zijn houding in Beijing als zwakte werd gezien. Zo dreef China zijn buren recht in de armen van de VS.

Clinton wordt de laatste tijd overal in Zuidoost Azië (niet alleen in India) enthousiast ontvangen. De buren van China kunnen hun geluk niet op over de koerswijziging van de Washington: ze voelden zich ernstig bedreigd door de opstelling van Beijing in territoriale zaken.

“Time and time again, I had leaders — I mean, I’m talking about the highest leaders — essentially say: ‘Thank goodness. Thank you. I’m so pleased you’re here.” Secretary of State Hillary Rodham Clinton, said.
@steep-meadow-7755
#132699 19 okt 2012

Daar ging dus iets helemaal mis. Correctie:

Wat een onzin–analyse. De VS hadden ook een aanzienlijke rol in het Aziatische bedrijfsleven voor ze kozen voor een harde lijn tegen China.

Clinton wordt de laatste tijd overal in Zuidoost Azië (niet alleen in India) enthousiast ontvangen. De buren van China kunnen hun geluk niet op over de koerswijziging van de Washington: ze voelen zich ernstig bedreigd door de opstelling van Beijing in territoriale zaken.

“Time and time again, I had leaders — I mean, I’m talking about the highest leaders — essentially say: ‘Thank goodness. Thank you. I’m so pleased you’re here.” Secretary of State Hillary Rodham Clinton, said.

De nieuwe harde lijn komt trouwens niet van Clinton, maar van Obama persoonlijk: Mr. Obama’s turn to Asia was not precisely what he had in mind when he entered office, but he is fed up with China. He is angry at what he sees as Beijing’s refusal to play by the rules in trade.

From his decision not to meet with the Dalai Lama in 2009 to his tightly constrained first trip to China, the president accommodated Chinese leaders in the hopes that the moves would translate into good will on issues like climate change or Iran’s nuclear program.

China spurned the United States on climate change standards, dragged its feet on efforts to pressure Iran and began bullying its neighbors. That last development, in particular, persuaded the administration that the time for accommodation had come to an end.

Toen Obama tenslotte het verslag las van de gesprekken waarin het, naar de Amerikaanse ambassade gevluchte hoofd van de openbare veiligheiddienst en plaatsvervangend-burgemeester van Chongqing, Wang Lijun, uit de school klapte over zaken als plannen om India aan te vallen, moest Obama de conclusie trekken dat zijn houding in Beijing als zwakte werd gezien. Zo dreef China zijn buren recht in de armen van de VS.