<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

'De 'held' van Haren trok volstrekt normale scholieren mee in waanzin'

Journalist Chris Klomp was vorige week in Haren en zag daar angstaanjagende taferelen. Het beeld van één man is op zijn netvlies gebrand: de 'held' van Haren. 'De man die op het oog volstrekt normale scholieren meekreeg in de verwoesting.'

Hij is de held van Haren. Jongeren op straat slaan hem in het donker enthousiast op de schouders. Feliciteren hem met de behaalde resultaten. Omhelzen hem. In hun verhitte woorden klinkt de adoratie.

'Jij bent echt gek, jongen! Niet normaal meer' Hij groeit. Van de woorden. De bewondering. De ongekende massale steun achter hem. En dus valt hij de Mobiele Eenheid opnieuw aan. In zijn eentje. Hij gooit met alles wat hij kan vinden. Sleept een ijzeren afvalcontainer naar de weg. Smijt uit volle overtuiging met fietsen. En met keien. Volle bierflesjes. Hij schreeuwt in volle razernij naar achteren als de massa weer eens besluit te vluchten voor de oprukkende Mobiele Eenheid. Moedigt ze aan. Zegt dat ze niet weg hoeven te gaan. Dat de groep sterker is dan de agenten voor hem.

En ze luisteren. Joelen van uitzinnige vreugde bij iedere steen die uiteenspat op de schilden van de ME. Gaan volledig uit hun dak als een agent vol wordt geraakt. Gooien met alles wat ze in handen kunnen krijgen. Iemand probeert met een laserpen de agenten te verblinden. Hij is de leider. Zij vormen de troep. De kracht van deze massa lijkt niet te breken. Jongeren rukken met hun blote handen takken van de bomen. Trekken verkeersborden om. Buigen lantaarnpalen door.

Complete waanzin in zijn ogen
Het is middernacht in Haren en ik sta pal naast de leider. Dicht genoeg om de complete waanzin in zijn ogen te zien. De waanzin die ontbreekt in de ogen van de jongeren die achter ons staan. Pubers nog. Jonge jongens. Scholieren. In hun ogen louter de sensatie. Het gevoel onderdeel te zijn van een spannende gebeurtenis. De meisjes ontbreken niet. Zij filmen en worden bijna liefdevol in bescherming genomen als de ME een aanval inzet.

De rellen in Haren zijn ronduit angstaanjagend. Eerst is er het vuurwerk. Dan ineens een complete aanval van jongeren op de paar agenten die de Stationsweg proberen te beschermen. Het door de massa rollende geluid van woede lijkt wel dierlijk. De Mobiele Eenheid probeert stand te houden, maar moet terug en valt dan aan. De enorme massa jongeren golft in drie groepen uiteen. Vanaf dat moment vecht de ME uur na uur op drie fronten in de villawijk. De agressie tegen de politie is eng, maar het kan nog enger. De groep keert zich tegen de inwoners van Haren. Golft door de tuinen van vrijstaande huizen. Alles gaat kapot. Een auto gaat op zijn dak.

Enkele minuten later slaan de vlammen uit de motorkap. In het centrum vliegen de winkelruiten er uit. Winkels worden geplunderd. Iemand slaat met een steen het licht uit de ogen van een 84-jarige man. Even keert de woede van jongeren zich tegen een fotograaf van een landelijke krant. Hij doet zijn werk en dat willen ze niet. Ik aarzel, maar stap er dan toch op af. Ga naast de fotograaf staan. Ik weet niet wat ik kan doen. Wel dat we geen schijn van kans maken als iemand besluit ons aan te vallen. De fotograaf is niet bang en geeft een grote mond. Die taal begrijpen ze. We kunnen door.

Een collega van de radio heeft minder geluk. Hij is live in de uitzending als een ME'er hem tegen de grond slaat. Een krantencollega krijgt een fles vol op zijn gezicht. Een kabelaar van SBS breekt zijn neus. In een van de straten hoor ik iets wat ik nog nooit heb gehoord. Een oudere vrouw schreeuwt letterlijk in doodsnood over de toppen van haar longen naar de Mobiele Eenheid. Er zitten relschoppers in haar tuin. Ze is volkomen in paniek.

www.volkskrant.nl