<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)
Noordpoolijs naar dieptepunt
Het zee-ijs in de Noordelijke IJszee is gesmolten tot het laagste ooit gerapporteerde niveau sinds het voor het eerst werd gemeten in 1979, zegt NASA.
Volgens NASA daalde het zee-ijs tot 4,9 miljoen vierkante kilometer toen het op zondag werd geobserveerd, dat is ongeveer 80.000 vierkante kilometer minder dan het eerdere record dat in kaart werd gebracht op 18 september 2007.
De zee-ijskap groeit meestal in de loop van de Arctische winter en krimpt als het weer warmer wordt. Maar in de afgelopen drie decennia hebben satellieten een 13 procent reductie gerapporteerd voor elk decennium in het minimum van de zomertijd.
De rapporten hebben ook een daling van de dikte van het zee-ijs laten zien, dat verhoging van de zeespiegel veroorzaakt en ver terugtrekken van het ijs in de Noordelijke IJszee
Professor Peter Wadhams, van de Universiteit van Cambridge, zei dat een aantal wetenschappers eerder voorspeld hadden dat de terugtrekking van het zee-ijs het smeltproces zou versnellen en dat in de zomer van 2015 of 2016 de Noordpool ijsvrij zou worden.
Hij ging verder met te zeggen dat de voorspellingen zouden uitkomen als het zee-ijs zo dun was geworden dat het snel kan verdwijnen, en benadrukte dat metingen van onderzeeërs hadden laten zien dat sinds de jaren 1980 de Noordelijke IJszee "ten minste 40 procent van zijn dikte" heeft verloren.
"Dit betekent een onvermijdelijke dood voor de ijslaag", zei Wadhams, "de implicaties zijn ernstig, het toenemende open water verlaagt het gemiddelde weerkaatsingvermogen van de planeet, het versneld de opwarming van de aarde, en we bemerken ook dat het open water veroorzaakt dat de zeebodem permafrost smelt wat grote hoeveelheden methaan, een krachtig broeikasgas, in de atmosfeer vrijgeeft".
Onderzoeksexpedities vonden plaats in de jaren '60 van de 18e eeuw (Vasili Tsjitsjagov), van 1785 tot 1795 (Joseph Billings en Gavril Sarytsjev), in de jaren '20 van de 19e eeuw (Ferdinand Wrangel, Pjotr Anjou, graaf Fjodor Litke en anderen) en in de jaren '30 van de 19e eeuw. De mogelijkheid van het bevaren van de hele route werd halverwege de 19e eeuw aangetoond. Pas in 1878 wist echter de Fins-Zweedse poolonderzoeker Adolf Erik Nordenskiöld voor het eerst succesvol de hele Noordoostelijke Doorvaart te bevaren van het westen naar het oosten. In 1915 voltooide een Russische expeditie onder leiding van Boris Vilkitski de zeeroute voor het eerst in westelijke richting.
Een jaar voor Nordenskiölds reis begon de commerciële exploitatie met de zogenoemde Kara-expedities die Siberische landbouwproducten vervoerden over de Karazee. Van de 122 konvooien tussen 1877 en 1919 slaagden echter slechts 75 hierin, waarbij slechts 55 ton aan goederen werd vervoerd. Vanaf 1911 voeren eenmaal per jaar stoomboten van Vladivostok naar de Kolyma (de zogenoemde Kolyma-stoomboten). bron wkli.nl
:a href="http://www.woodfortrees.org/plot/hadcrut3vnh/from:1980/plot/hadcrut3vnh/from:1980/trend/plot/hadcrut3vsh/from:1980/plot/hadcrut3vsh/from:1980/trend">Op het Zuidelijk Halfrond gaat de opwarming trouwens trager dan op het Noordelijk Halfrond.
Niemand heeft een goede verklaring voor dit fenomeen.
Gebruiken wij op het Noordelijk Halfrond verkeerde thermometers?
Of doen ze op het Zuidelijk Halfrond iets verkeerd?
NASA geeft toe dat het kwam door een storm.
Reuters – Sept. 21 – “NASA says a powerful cyclone formed off the coast of Alaska in early August and moved toward the center of the Arctic ocean, weakening the already thin sea ice as it went.
A large section North of the Chukchi Sea was cut off by the churning storm and pushed south to warmer waters where it melted.
The cyclone remained stalled over the arctic for several days…Scientists say a similar storm decades ago would have had much less impact on the sea ice because they say the ice was not as vulnerable then as it is now.”