Het Libië fiasco en de dwaasheid van interventie

De aanval op het Amerikaanse consulaat in Libië en de moord op de Amerikaanse ambassadeur en een aantal assistenten is een ander tragisch voorbeeld van hoe onze interventionistische buitenlandse politiek onze nationale veiligheid ondermijnt. Hoe meer de VS probeert de rest van de wereld te beheersen, hetzij door bevordering van de democratie, de steun aan buitenlandse overheden, of door bommen, hoe meer gebeurtenissen uit de hand lopen en veranderen in chaos, onbedoelde gevolgen, en terugslag.

Helaas is wat we verleden week in Libië zagen niets nieuws.

In de jaren 1980 in Afghanistan steunde de VS islamitische radicalen in hun inspanningen om het binnenvallende Sovjet leger te verdrijven. Deze radicalen werden wat we nu kennen als al-Qaeda, en de ooit onze bondgenoten keerden zich spectaculair tegen ons op 11 september 2001.

Irak had geen significante al-Qaeda aanwezigheid voor de Amerikaanse invasie in 2003, maar onze bezetting van dat land en poging het land te herscheppen naar onze voorstelling veroorzaakte een massale reactie die de deur opende voor al-Qaeda, wat geleidt heeft tot duizenden doodde Amerikaanse soldaten, een verwoest land en instabiliteit die geen teken van vermindering toont.

In Libië werkten we met, onder andere, met de rebellengroep Libische Fighting Group (LIFG), welke buitenlandse elementen van al-Qaeda omvatte. Er is op gewezen dat de al-Qaeda gelieerde radicalen die we bevochten in Irak enkele van de dezelfde groepen waren waarmee we werkten om Gaddafi in Libië omver te werpen. Vorig jaar in een televisie-interview voorspelde ik dat het resultaat van de bombardementen van de NAVO in Libië waarschijnlijk een verhoogde al-Qaeda aanwezigheid in het land zou zijn. Ik zei op dat moment dat we mogelijk al-Qaeda een andere prijs zouden leveren.

Niet lang nadat de NAVO Gaddafi ten val bracht wapperde de al-Qaeda vlag op gerechtsgebouw in Benghazi. Moeten we dan verbaasd zijn dat minder dan een jaar later er een aanval op ons consulaat in Benghazi zou zijn? We hebben voor ten minste de afgelopen elf jaar te horen gekregen dat deze mensen de vijand zijn die ons trachten kwaad te doen.

Er is gevaar in het geloof we de wereld kunnen herscheppen door het omkopen van sommige landen en het bombardementen van anderen. Maar dat is precies wat de interventionisten, of ze nu liberaal of conservatief zijn, lijken te geloven. Als de wereld niet voldoet aan hun beeld lijken ze oprecht geschokt. De reactie van de minister van Buitenlandse Zaken op de aanval op het Amerikaanse consulaat in Benghazi was een van verwarring. "Hoe kon dit gebeuren in een land dat we geholpen hebben te bevrijden, in een stad die we hielpen beschermen tegen de ondergang", vroeg ze.

Het probleem is dat we niet weten en we niet genoeg kunnen weten over deze samenlevingen die we pogen te herscheppen. We hebben nooit geprobeerd om te zien door de ogen van degenen die we proberen te bevrijden. Libië is in totale chaos, de infrastructuur is tot puin gebombardeerd, de economie heeft opgehouden te bestaan, bendes en milities heersen door brute kracht, de overheid wordt gezien als volstrekt illegitiem en een machteloze Amerikaanse marionet. Is er iemand echt geschokt dat de Libiërs ons bombarderen van hun land niet zien als het redden van vernietiging?

Momenteel is de VS actief de rebellen in Syrië te steunen dat zelfs onze CIA vertelt ons te zijn aangesloten bij al-Qaeda. Veel van deze radicale islamitische strijders in Syrië vochten niet zo lang geleden in Libië.

Lijkt het niet vreemd voor iedereen dat deze week het hoofd van Al Qaeda, Zawahri, een video-oproep deed aan alle moslims om de rebellen in Syrië te steunen en zei de omverwerping van president Bashar al-Assad hen dichterbij zou brengen bij het uiteindelijke doel van het verslaan van Israël?

We moeten leren van deze fouten en onmiddellijk alle steun aan de Syrische rebellen staken, anders zal de geschiedenis zichzelf opnieuw herhalen. We zijn letterlijk dezelfde mensen in Syrië aan het steunen die we bevochten in Afghanistan en die pas onze ambassadeur in Libië hebben gedood! We moeten eindelijk de interventionistische impuls laten varen voor het te laat is.

Ik hoop van harte dat we eindelijk misschien iets hebben geleerd in de nasleep van de tragedie in Libië. Ik hoop dat het uiteindelijk zal dienen als een alarmsignaal dat onze interventionistische buitenlandse politiek ons reële schade veroorzaakt. Het is het faillissement van onze economie en het keert de rest van de wereld tegen ons.

Door, Ron Paul.

thehill.com