<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Antibiotica, medicijnen, shampoo en zieke dolfijnen, deel 1/2

*Voorwoord

Afgelopen maanden zijn op Zaplog meerdere artikelen geplaatst over de massale sterfte van zeedieren. Bijvoorbeeld pelicanen, pinguïns en dolfijnen, over de oorzaak tast men nog volledig het duister.

Ook aan de kusten van de VS spoelen vaker dode dolfijnen op de stranden aan. Vaak worden deze strandingen in verband gebracht met de BP olieramp van de Deepwater Horizon.

Onderstaand artikel is een vrije vertaling van Jim Wayner op FloridaToday en vertelt op een heldere wijze hoe onze moderne levenswijze invloed heeft op de gezondheid van de tuimelaars in Florida. Onze vooruitgang maakt de dolfijnen ziek.*

Medicijnen, antibiotica en shampoo

Terwijl de oudere jongeren meer en meer pillen slikken om fit te blijven voeren boeren hun vee ondertussen meer anitbiotica bij om de productie te versnellen. Ouders en kinderen wassen inmiddels hun haren met de meest exotische shampoo’s en gebruiken trendy conditioners om hun haren glanzend en dansend te houden.

De meeste van deze medicijnen(resten) en huidverzorgingschemicaliën belanden in het afvoerputje en bereikt via het riool, de waterzuiveringsinstallatie, het slib dat als compost wordt gebruikt, onze rivieren en andere waterwegen. Uiteindelijk beland de erfenis van onze luxe samenleving in onze zeeën en oceanen.

Hoe deze ‘groter wordende hoeveelheden potentiëel giftige chemicaliën’ de ecologische gezondheid van het zeeleven beïnvloeden is in de wetenschap een grote onbekende. Om enig zinnig onderzoek te verrichten naar de gevolgen van deze man-made chemicals is het budget eenvoudig niet toereikend.

Maar meerdere nieuwe studies uit Florida tonen aan dat de man-made bedreigingen groeien. Indirecte bewijzen worden omgezet in direct: via het afvoerputje vinden er sterke ecologische verstoringen in het zoet- en zoutwater plaats.

Tot de grootste bedreigingen behoort toch wel de groeiende hoeveelheid antibiotica in het water. Het creëert een voedingsbodem voor de zogenaamde ‘superbugs’. Deze superbacteriën zijn resistent tegen pencilline en diverse andere standaard antibiotica. In een lagune (Indian River Lagune, Florida) vonden wetenschappers zulke bacteriën in de magen van iedere vijfde tuimelaar die onderzocht werd. Dit maakt de tuimelaar zwakker en gevoeliger voor ziektes en vormen verzamelvaten voor nog sterkere bacteriën die een bedreiging kunnen vormen voor de mens.

Greg Bossart (Georgia Aquarium): de tuimelaars maken ons duidelijk wat er aan de hand is in de kustwateren en oceanen en aan deze nieuwe bedreigingen ontsnapt de mens ook niet.

De afgelopen 10 jaar heeft Bossart samen met 40 andere onderzoekers meer dan 240 tuimelaars onderzocht, de meeste van hen werden gevangen en weer losgelaten in de Indian River Lagune. Bossart: bij ieder veldonderzoek vinden we antibiotica resistente bacteriën.

Daarnaast treffen zij grote incidenties van tumoren, hartproblemen, kanker, maagzweren, huidletsels, genitiale herpes en andere kwalen aan die voorheen een zeldzaamheid bij deze dieren was. Meer dan de helft van de onderzochte dolfijnen in de lagune lijden aan één of andere chronische aandoening. Dit duidt op een minder goed functionerend immuunsysteem.

Vooral de tuimelaars die gevangen werden in de buurt van Merrit Island zijn er slecht aan toe. De onderzoekers geven aan dat het afvalwater bij Merrit Island slechts gedeeltelijk wordt gezuiverd en dit is de waarschijnlijke oorzaak.

In een andere studie van de onderzoeksgroep uit 2009 werd in 23% van de tuimelaars in de lagune triclosan in hun bloed teruggevonden. Triclosan is een nietwerkend antibacteriëel middel dat aan zeep, deoderant, tandpasta, scheercremes etc. wordt toegevoegd.

Het was de eeerste studie die de bioaccumulatie van triclosan in een zeezoogdier beschreef. De man-made chemical werd in concentraties teruggevonden waarvan bekend is dat het een hormoonverstorende werking bij proefdieren bezit.

Onlangs kwam een studie met het resultaat dat triclosan de spierkracht in muizen en vissen reduceert. De onderzoekers (University of California) zijn bang dat triclosan een soortgelijke werking ook in mensen bezit.

Uit een studie uit 2011 blijkt dat 93% van de, in Indian River Laguna levende, tuimelaars perfluoralkyl sulfonaten in hun bloed bezitten. Deze groep verbindingen wordt onder andere gebruikt om kleding waterafstotend te maken, verder zijn het een veelgebruikt chemicaliën die onder andere de weerstand verminderen.

De onderzoekers hopen dit jaar nog met een studie te komen waarbij de immuuncelreacties van de tuimelaars op deze vervuilende stoffen nader bekeken wordt.

Andere man-made chemicals behoren tot de polybebromeerde difenylethers oftewel PBDE’s. Dit zijn de zogenaamde gebromeerde vlamdovers die gelinkt worden aan geboorteafwijkingen en ontwikkelingsproblemen. De vlamdovers worden veelvuldig toegepast in plastic en schuimen, denk aan computers, meubels, autostoelen etc.

Recent onderzoek toont aan dat de concentratie PBDE’s iedere 2 tot 5 jaren in mensen en dieren verdubbeld. De gehaltes in menselijke borstmelk laat dramatische toenames zien, vooral in de VS.

Onderzoekers vinden ondertussen ook veel hogere concentraties PBDE’s in het weefsel van tuimelaars terug.

Oprichting van een task force en doelstellingen

Door de toenemende bezorgdheid over bedreigingen van dit soort man-made chemicals richtte Florida Department of Environmental Protection (DEP) een panel van wetenschappers op om het probleem nader te gaan bestuderen. De zogenoemde Emerging Substances of Concern Working Group (ESCWG) schreef in 2008 een rapport met daarin de strategiën om het groeiende probleem aan te pakken.

Maar door het beperkte budget en de vervuiling van het water met een nieuwe stroom chemicaliën liep het monitoren en onderzoek vast. Stephen Roberts (University of Florida): de mensen van het panel probeerden grip te krijgen op het groeiende probleem maar het geld ontbrak.

Daarnaast ontbreekt het de onderzoekers aan gevoelige analytische apparatuur en data om de effecten van de vele synthetische verbindigngen te bestuderen.

Op dit moment komen er zoveel nieuwe chemicaliën in het milieu terecht dat het haast onmogelijk is om nieuwe methoden te ontwikkelen voor het kwalificeren en kwanitficeren van deze chemicaliën, vertelt David Whiting (DEP). Vergelijk het maar met een wachtlijst die alleen maar groeit.

Whiting gaat verder: en daarbij zijn sommige van deze nieuwe verbindingen van natuurlijke ooorsprong, vergelijk het maar met roet dat ontstaat bij een bosbrand.

Antibiotica, medicijnen, shampoo en zieke dolfijnen, deel 2/2

www.floridatoday.com