Rumoer rond het graf van Osmans opa

In het jaar 1236 ging een zekere Süleyman een stukje zwemmen in het Syrische deel van de rivier de Eufraat. Het is al even geleden en wat er precies gebeurde is onduidelijk, maar hij zou zijn verdronken. Het ongelukkige voorval was al lang vergeten wanneer Süleyman niet de grootvader was geweest van sultan Osman I, de grondlegger van het Ottomaanse Rijk.
Dat maakt hem tot een belangrijk figuur in de Turkse geschiedenis. Niet in de laatste plaats voor de regerende Gerechtigheids- en Ontwikkelingspartij (AKP), waar men sentimenten over de Ottomaanse periode niet onder stoelen en banken steekt. Komt nog bij dat de Ottomaanse dynastie eeuwenlang nauw verbonden was aan het reilen en zeilen binnen de islam, waardoor Süleyman ook daar een plaats kreeg.
Suleyman Shah werd te rusten gelegd in een graftombe nabij de Syrische plaats Qal’at Ja’bar, op 25 kilometer van de Turkse grens. Was eeuwenlang geen probleem. Totdat het Ottomaanse Rijk na de Eerste Wereldoorlog afstand moest doen van Syrië. Door het verdrag van Ankara, dat de prille Turkse Republiek in 1921 met Frankrijk sloot, werd Süleyman Shah’s tombe echter een autonoom stukje Turks grondgebied. Dat bleef zo nadat het grafmonument in 1973 werd verplaatst, omdat in het nabijgelegen Assad-meer een stuwdam werd aangelegd. Het was misschien beter geweest om de tombe bij die gelegenheid naar Turkije te verhuizen, maar wellicht vond de NAVO het handig om een outpost te hebben in het Sovjet-vriendelijk Syrië.
Vervolgens was er bijna 40 jaar lang weinig te doen over de sporadisch door Turkse toeristen bezochte Turkse enclave in Syrië. Totdat de Turkse premier Erdogan verleden week op de TV verscheen om een dosis paniek te zaaien:

www.joop.nl