5 gevolgen van de Portugese ‘Eurocalyps’

Portugal is een land dat ik altijd heb gekoesterd, met zijn warme, gastvrije mensen, excellente wijnen en zalig klimaat, schrijft ondernemer Simon Black op zijn blog. Bij zijn recentste bezoek aan Porto werd hem pas echt duidelijk wat de gevolgen zijn van de Eurocalyps...

1. De capitulatie van hoop
   Porto was met zijn 1,5 miljoen inwoners altijd al een toeristische trekpleister. Vandaag zijn de meeste winkels en restaurants in het stadscentrum gesloten of leeg. Meer winkels staan ‘te huur’ dan er open zijn. Officiëel bedraagt de werkloosheidsratio in het land 15,2%, terwijl dit jaar een economische krimp van 3% wordt voorspeld. Het gebrek aan economische activiteit laat veronderstellen dat de echte cijfers veel hoger liggen. De hoop dat alles alsnog goed zal komen lijkt volledig verdwenen.

2. Bezuinigingen: too little, too late
   Op Griekenland en Ierland na is er geen enkel land in de eurozone waar de overheid de voorbije jaren meer heeft bijgedragen aan het bruto binnenlands product (bbp) dan Portugal. Lokale en regionale overheden meegerekend gaat het om meer dan 50%. Onder de voorwaarden voor noodhulp werd het land verplicht hierin sterk te besparen.

   Het Grondwettelijk Hof zei onlangs dat de 13de en 14de maand loon van ambtenaren en gepensioneerden schrappen een "schending van het gelijkheidsprincipe" was. De premier kaatste de bal onmiddellijk terug door te stellen dat er dan gesneden zal moeten worden in het salaris van alle Portugezen. Ook tracht men de pensioenen te hervormen, tot de president van het land begon te klagen over het feit dat ook zijn pensioen getroffen zou worden... Het lijkt een straat zonder einde.

   Doch voorlopig is het vooral bij woorden gebleven. De daden beperken zich tot marginale ingrepen: de vuilnisophaling, het onderhoud van gebouwen en tuinen... zaken die overduidelijk in het straatbeeld merkbaar zijn. In sommige toeristische trekpleisters staat het gras kniehoog.

3. Belachelijk goedkoop
   Portugal is nu een van de goedkoopste landen in de ontwikkelde wereld. Een appartement met drie slaapkamers in een luxegebouw dat tijdens de economische boomjaren werd gebouwd, staat te huur voor 50 euro/nacht. Eigenaars zoeken vooral naar buitenlandse gasten omdat de Portugezen zelf geen huur meer kunnen betalen. De regering weigert tevens op te treden tegen wanbetalers, dus wie vastgoed bezit is ook de pineut.

4. Goudzaken doen gouden zaken
   Overal in de stad duiken winkels op waar goud wordt aangekocht. Ze lijken wel de nieuwe Starbucks. Soms zie je er twee tot drie in eenzelfde straat. Omdat steeds meer Portugezen verplicht worden hun juwelen te verkopen om te overleven, doen deze winkels gouden zaken. De winkels kopen enkel goud, verkopen doen ze niet.

5. Waar is de jeugd?
   In het straatbeeld tref je amper 15- tot 35-jarigen. Zij hebben het land verlaten om betere oorden op te zoeken, voornamelijk in Brazilië, waar ze makkelijk aan een verblijfs- en werkvergunning raken of in Angola, een voormalige kolonie met een bloeiende economie.

   Al wie iets kan en wat moed heeft is al lang vertrokken.

www.express.be