Wat kunnen we leren van de Mennonieten over hormoonverstoorder BPA?

Van de man-made chemical bisfenol A, oftewel BPA komen jaarlijks grote volumes in het milieu terecht. Het is dan ook geen verrassing dat BPA ook in mensen wordt teruggevonden. Zo ontdekten onderzoekers enkele jaren geleden dat de synthetische verbinding in de urine van 93% van de bevolking in de VS wordt aangetroffen.

Indien men zich bedenkt dat een groeiend aantal studies BPA in verband brengt met obesitas, borst- en prostaatkanker, hart- en vaatziekten, onvruchtbaarheid, diabetes, schildklierafwijkingen en neurologisch problemen, dan stemt het niet vrolijk dat BPA een standaardchemicalie in ons lichaam is.

Voor de onderzoekers, die de gezondheidsrisico’s van de verbinding bestuderen, is het een nachtmerrie dat bisfenol A in zo grote volumes wordt ingezet. De verbinding wordt standaard in levensmiddelverpakkingen ingezet, van coatings van blik tot plastic. Het is dan ook geen verrassing dat het door het voedsel wordt opgenomen. Daarnaast bevindt de verbinding zich ook in allerlei gebruikersartikelen, zoals thermisch papier, CD’s, electronica etc. Het is, tot nu dan, ook onmogelijk om de specifieke opname van de hormoonverstoorder bisfenol A van mensen via het voedsel te bestuderen.

Maar onderzoekers van de University of Rochester en Mount Sinai Medical Center hebben hier iets op gevonden. Onlangs publiceerden zij een pilot-studie in het journaal Neurotoxicology, de urine van 10 zwangere vrouwen van een Old Order Mennoniet gemeenschap werd onderzocht. Deze groep streng gelovigen, vergelijkbaar met de Amish, leven onder andere in de staten New York en Pennsylvania.

De tradionele gelovigen vervloeken de moderne levenswijze van de westerse mens en willen hiermee dan ook niets mee te maken hebben. Maar hierom eten de Mennonieten meer vers voedsel, maken geen gebruik van pesticiden, beperken persoonlijke verzorgingsproducten tot een minimum etc. De onderzoekers denken dat de blootstelling aan vele industriële chemicaliën van deze mensen ook een stuk lager is.

En niet onverwacht klopt de hypothese van de onderzoekers: de zwangere vrouwen hadden 75% minder BPA in hun urine.

Men kan op vele manieren naar deze resultaten kijken. Eén van deze manieren, zoals de onderzoekers van the University of Rochester concluderen, is het bestuderen van de blootstelling aan huis-, tuin- en keukenchemicaliën en de levensstijl van de moderne westerse mens. Zo kan het beperken van ingeblikt voedsel en voorverpakt voedsel het contact met man-made chemicals verminderen. Trouwens ook meer eten van organisch voedsel draagt bij.

Echter het prediken van organisch voedsel klinkt misschien mooi maar is niet weggelegd voor de minderbedeelden in onze westerse maatschappij. Daarnaast is de extreme vervuiling van het milieu ook niet één, twee, drie op te lossen door een andere voedselbron te kiezen.

Een studie, eerder dit jaar in Environmental Health gepubliceerd, toonde aan dat de concentraties BPA bij kinderen, waarvan de ouders afhankelijk waren van de voedselbank, 54% hoger waren. Dit in vergelijking met kinderen waarvan de ouders geen naastenliefde nodig hadden om te overleven.

Indien mensen onder zulke moeilijke omstandigheden leven, kan men ze moeilijk gaan vertellen dat blikvoedsel slecht is en dat ze moeten overschakelen naar biologisch eten. Dit is vergelijkbaar met het overtuigen van mensen die bij de evenaar wonen geen t-shirts meer te dragen maar truien. Wat de grootste bijdrage kan leveren is een verbod op BPA, de blootstelling wordt dan effectief voor iedereen verminderd.

Echter de overheidsinstantie in de VS, de Food and Drugs Administration (FDA), vindt het nog steeds prima dat BPA in het voedsel belandt, niets aan het handje. De europese voedselwaakhond EFSA is ook nog steeds niet overtuigd dat BPA schadelijk is maar zal in mei 2013 met een nieuwe risiscobeoordeling komen.

By Sydney Brownstone

www.motherjones.com