<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Duurzaamheid kun je niet eten

'Help de ijsbeer, de arme Afrikaan kan wel wachten.' Dat krijg je ervan als alles duurzaam moet zijn, betoogt Marco Visscher. "Geen gezeik, iedereen rijk."

Regeringsleiders en duizenden afgevaardigden van overheden, ondernemingen en actiegroepen uit bijna tweehonderd landen komen deze week in Rio de Janeiro (Brazilië) samen. Woensdag begint Rio+20, de conferentie van de Verenigde Naties over duurzame ontwikkeling. De deelnemers zullen er invulling geven aan de wens om "op een steeds dichterbevolkte planeet de armoede terug te dringen, maatschappelijke gelijkheid te bevorderen en milieubescherming te garanderen voor de toekomst die we willen". De organisator zelf omschrijft de conferentie als een 'historische mogelijkheid om de weg naar een veiliger, gelijker, schoner, groener en welvarender wereld voor allen' uit te stippelen.

Dat zijn heel wat fraaie woorden bij elkaar. Wat kan daar op tegen zijn?

'Tegen' is een groot woord, maar je kunt er wel forse kanttekeningen bij plaatsen. De ideologie achter duurzame ontwikkeling - kortweg: het milieu moet worden ontzien, dus economische groei moet slechts onder strikte voorwaarden worden toegestaan - suggereert dat natuurbehoud belangrijker is dan armoedebestrijding. Kijk maar naar onze uitgaven.

Goedkope, uiterst effectieve interventies voor de algehele gezondheid in ontwikkelingslanden zijn de bestrijding van malaria (waaraan jaarlijks nog altijd meer dan een half miljoen mensen sterven, vooral kinderen onder vijf jaar) of de distributie van vitamines en vaccins. Toch geven we ons geld liever uit aan 'duurzame' initiatieven waarvan de verwachte gevolgen voor ons welzijn pas op de lange termijn zichtbaar zullen zijn. Denk aan projecten voor het terugdringen van broeikasgassen in de atmosfeer of voor de bescherming van biodiversiteit.

Het pleidooi voor duurzame ontwikkeling mag dan een opsteker voor Moeder Aarde zijn, het ontbeert echte ambities om arme mensen een geweldig en gezond leven te bieden. Daar heb ik moeite mee.
Natuurlijk is groei mogelijk waarbij zowel mensen als milieu gebaat zijn. Daar bestaan talrijke mooie voorbeelden van: de bouw van biogasinstallaties, zodat de bomenkap wordt tegengegaan; de verspreiding van betaalbare led-lampen op zonne-energie als vervanger van gevaarlijke kerosinelampen; het verstrekken van eigendomsrechten over natuurlijke hulpbronnen aan de lokale bevolking. De lijst is lang - en gelukkig maar.

www.trouw.nl