Geachte meneer Hillen

Met afgrijzen heb ik kennis genomen van uw voornemen om de militairen, in uw ogen de bevrijders, die betrokken zijn geweest bij de beëindiging van de bezetting van de trein bij de Punt, te decoreren met een isigne. Bevrijders, wat gelijk staat aan vrijheid, dat is een interessant punt. Wat is vrijheid? U kent uw vrijheid, maar wat weet u van onze vrijheid? Heeft u enig idee, hoe het is om in onze schoenen te staan? Bent u zich wel bewust van onze Molukse geschiedenis, niet alleen hier in Nederland, maar onze geschiedenis in het algemeen? Een geschiedenis waar ook Nederland een groot deel van uitmaakt. Een bloederige geschiedenis. Een geschiedenis, waarin onze voorouders met grof geweld gedwongen werden om met de Nederlanders samen te werken, alleen maar vanwege de specerijenhandel? Het waren de Nederlanders die geweld niet schuwden en complete dorpen verwoesten en vrouwen verkrachten. Het waren de Nederlanders destijds, die Molukkers gingen vermoorden, die niet wilden luisteren. Of bent u zich niet bekend met het verhaal van de allereerste opstand tegen de Nederlanders in 1817, wat geleid werd door Thomas Matulessy, beter bekend als Pattimura? Ik vraag u, meneer Hillen, waar is onze vrijheid?

Na de Tweede Wereldoorlog, waarin Molukkers zij aan zij met de Nederlanders hadden gevochten tegen de Japanse bezetting, riep Indonesië de Republik Indonesia uit. Als antwoord daarop werd op Ambon de Republik Maluku Selatan (RMS) uitgeroepen, de Republiek der Zuid-Molukken. Aangezien de Nederlanders weg moesten en een groot deel van de Molukkers (meer dan 12.000 man) lid waren van het KNIL, werden ze verplicht naar Nederland gestuurd met de belofte om binnen een half jaar weer terug te keren naar de Molukken, na verwezelijking van een eigen Molukse staat. Eenmaal aangekomen in Nederland, werden zij gedemobiliseerd, dus ontslagen uit militaire dienst en gehuisvest in voormalige concentratiekampen, waaronder kamp Westerbork, wat omgedoopt werd tot Schattenberg. Ik vraag u nogmaals meneer Hillen, waar is onze vrijheid?

In 1963 werd onze leider en mede-oprichter van de RMS, mr.dr. Chris Soumokil gevangen genomen. Hij werd in 1966 door de Indonesische regering geexecuteerd. Tot op heden weten wij niet wat er met zijn lichaam gebeurd is. Mede RMS-oprichter Ir.J. Manusama richtte daarop in Nederland de RMS-regering in ballingschap op. Een regering, wat door uw regering getracht werd niet ontvankelijk te verklaren. Dat is niet gelukt. De RMS regering is volgens het Internationaal Recht volkomen rechtmatig en heeft op 25 april 1950 plaatsgevonden in overeenstemming met het zelfbeschikkingsrecht.

En nu wilt u aan de “bevrijders“ een isigne afgeven naar aanleiding van de treinkaping van de Punt in 1977? De akties in de jaren 70, waren bedoeld om een serieus regeringsbeleid over de RMS-kwestie te bewerkstelligen. De tweede generatie Molukkers pikten het niet langer om bespeeld en voorgelogen te worden. Eeuwenlang werden wij Molukkers door uw volk onderdrukt. De Nederlandse regering heeft beloftes gedaan en zijn ze niet nagekomen. De situatie op de Molukken bleef politiek onveranderd. Er werd niet naar de eerste generatie Molukkers geluisterd. De tweede generatie pikten het niet langer en zijn overgegaan tot akties met alle gevolgen van dien. En nu wilt u “de bevrijders” belonen met een insigne? Wij zijn roepende in een woestijn. Nog steeds worden wij niet serieus genomen. Dat bleek wel uit het voornemen van de Nederlandse regering om de Indonesische president Yudhoyono uit te nodigen voor een staatsbezoek en om onze regering niet onvankelijk te verklaren. Koningin Juliana tekende in 1975 de onafhankelijkheid van Suriname, waarin ze ondermeer zei: “Vandaag is Suriname overgegaan van zelfstandigheid naar onafhankelijkheid. Onafhankelijkheid, iets waar elk volk recht op heeft“. Ik vraag u meneer Hillen, hoe staat het met onze onafhankelijkheid? Waar is onze vrijheid?

Het doet mij deugt om te vernemen dat enkele van “uw bevrijders” de insigne gaan weigeren. Kees Kommers, destijds leider van de precisieschutters, verklaarde voor de NOS: “Ik weiger het. Ik hoef niet beloond te worden voor het feit dat ik mensen heb doodgeschoten“. Oud commandant Dick Berlijn geeft tevens aan dat u, met het afgeven van een insigne, de woede, onbegrip en frustratie van onze gemeenschap miskent. Hiermee geeft hij duidelijk aan dat u oude wonden weer openhaalt.

Meneer Hillen, u bent een schande.

Met vriendelijke groet,

Emerson Terinathe
3e generatie Molukker wonende in Nederland.

MENA MURIA – LAWA MENA HAU LALA!!!