Het ESM-paard staat binnen

Op 22 mei 2012 is het ESM verdrag door een meerderheid van de 2e Kamer aangenomen. De gevestigde (en dus gewoonlijk slaafs volgende) partijen dachten het nodig te vinden Nederland (lees: de Nederlandse belastingbetaler) met nog meer lood in de zakken het moeras van de euro in te sturen. Aldus is een Verdrag dat de meest basale beginselen schendt, klakkeloos aangenomen.

De impact van dit verdrag kan niet genoeg worden benadrukt.

Normaliter gaat het politieke bedrijf langs een groot deel van de bevolking heen. Niemand heeft ooit gekozen voor de Grondwet, en niemand heeft ooit die bergen en bergen wetten ondertekend. De "Nederlande Staat" en alles wat daaraan vasthangt zijn een fictie. Bedacht in geschreven documenten waarvan de meeste opstellers allang dood zijn. Ze 'zijn er gewoon' en als je wetten overtreedt, wordt je met bruut geweld aangepakt. Legaal, zeggen ze, want het staat in wetten. Een deel accepteert dat gedwee, wellicht omdat het makkelijk is de weg van de minste weerstand te kiezen, of omdat de gehoorzaamheid er van jongsafaan is ingeramd door Kerk en (Staats)onderwijs. Een ander deel accepteert het omdat het vooruitzicht te moeten knokken met het legaal gemaakte overheidsgeweld geen aantrekkelijk vooruitzicht is. En zo slecht hebben we het in Nederland helemaal niet (hoor je ze denken). Zo wordt de fictie gedoogd.

Het fenomeen 'kiezen' laat zich in de kern omschrijven als het gevecht tussen kiezers om ervoor te zorgen dat de partij die jij kiest in staat wordt gesteld meer van anderen te jatten en dat aan jou te geven, dan dat de tegenpartij van jou weet te jatten om aan haar aanhangers uit te delen. Je wint wat, je verliest wat, iedere 4 jaar weer. Als kiezer ga je toch maar stemmen, al is het maar om te denken dat je daarmee de roof van jouw welvaart zo veel mogelijk weet te beperken de komende 4 jaar. Democratie is niet veel anders dan de terreur van de meerderheid. De wetten om de burger kaal te plukken liggen er al tijden, en daar is de gedweee meerderheid allang aan gewend. En als een ander wat meer krijgt, dan blijft dat toch hoofdzakelijk in Nederland. Waar maken we ons druk om?

Nu ligt er een vedrag op tafel dat de Nederlandse belastingbetaler grote sommen geld gaat kosten. Dat geld gaat naar 'noodlijdende' EU-lidstaten. Gewoon, om de euro omhoog te houden. Het vedrag wordt als oplossing gepresenteerd. Een noodzakelijk kwaad want bij het einde van de euro zijn 'de gevolgen niet te overzien'. Taal die we kennen van de dagen na de val van Lehman Brothers. Ondertussen draait de wereld gewoon door.

Alerte geesten hebben allang aan de bel getrokken over dit verdrag. Het helpt niets, het kost veel meer dan voorgespiegeld en het schendt alle basisbeginselen. De onweerlegbare bezwaren zijn genoegzaam bekend. Effectief keurt de 2e Kamer goed dat er een ongebreidelde greep wordt gedaan in de Staatskas (onze kas, als je tenminste in bovengenoemde fictie van de Staat gelooft). In dat geval kan de 2e Kamer zich net zo goed opheffen. Als je de macht over je financien weggeeft, heb je nergens meer macht over. Einde oefening.

De gevestigde partijen blijven gemeenschapswelvaart in een zwart gat stoppen en weigeren, herhaal, weigeren absoluut iets te doen aan de kern van de financiële crisis.

De kern van de financiële crisis is natuurlijk bekend. Fiat geld dat door middel van schuld in omloop wordt gebracht via het bankwezen. Er moet steeds meer schuld worden aangegaan, anders stort het systeem in. Alleen de vrije media (lees: niet gevestigde media) besteden veel aandacht aan de werkelijke achtergrond van de financiële crisis. Dat is logisch, want zij hebben geen tegenstrijdige belangen met de gevestigde orde. Het algemene publiek lijkt dat op te pakken; de kennis over de makken van het financiële systeem groeit met de dag. Het is knap duidelijk dat het monetaire systeem (de wijze waarop ons geld in omloop wordt gebracht en waaruit het bestaat) op zijn best knap klote is en op zijn slechts ronduit crimineel.

Ergens is het logisch dat de politiek akkoord blijft gaan met het weggooien van geld. Het huidige politieke systeem is volledig versmolten met het financiële systeem. De politiek kan haar kadootjes om stemmen te lokken nooit betalen met alleen belastingopbrengsten. De overheid moet een makkelijke en altijd beschikbare, oneindige financieringsbron hebben om die kadootjes en het geweldsimperium te blijven financieren. Het bestaan van de overheid in haar huidige vorm is volledig afhankelijk van het voortbestaan van het huidige kapotte monetaire stelsel. Dat leidt tot de voorspelling dat de zittende politiek er alles aan zal doen – werkelijk alles – om dat systeem zo lang mogelijk overeind te houden. Dat hebben we allang kunnen zien in de praktijk. Wel banken redden, geen geld voor zorg. Wel geld voornoodfondsen voor EU-lidstaten (lees: banken) die er een potje van maakten, maar het volk opzadelen met eenzelfde bedrag aan bezuinigingen omdat het 'nodig is' .

Een aantal partijen stemden tegen, waaronder de PVV. Nu al zoemt het op de fora van boze kiezers die zweren op de PVV te gaan stemmen. Ook onder intellectuelen groeit de uitspraak 'ik wordt gedwongen PVV te stemmen'. Echter, beseft dat ook deze tegenstemmende politieke partijen niets hebben laten horen over aanpassing van het werkelijke probleem: het monetaire stelsel. Zolang deze kwestie niet wordt aangepakt, is ook een stem op een van deze tegenpartijen lood om oud ijzer. Of dacht je dat de SP haar gelduitdeel-plannen alleen uit direct belastingopbrengsten kan betalen?

Beter dan vertrouwen op actie van een politieke tegenpartij die zelf afhankelijk is van het huidige systeem, kan jij als burger actie nemen voor jezelf. Een paar ideeën:

1. Hou alleen het noodzakelijke op je bankrekening -> cash in huis is geld waar een bank geen pyramide van uitlenen op kan baseren. Absoluut de meest effectieve rem op speculatie en bankbonussen.

2. Zet een gedeelte van je spaargeld om in iets anders -> spullen die hun waarde behouden, zoals edelmetalen

3. Voor vrije geesten: stem niet. Anders geef je de fictie bestaansrecht.

Jij hebt controle over jouw toekomst. Politici hebben daarover alleen controle als jij dat toelaat.