Fracking: vervuiling grondwater binnen 10 jaar mogelijk

Fracking is niet alleen een hot item in de VS maar wereldwijd en een nieuwe studie zal beslist olie op vurige discussies gaan gooien. De studie komt met de conclusie dat de in de bodem gepompte chemicaliën veel sneller naar de oppervlakte kunnen migreren dan wetenschappers tot nu toe voor mogelijk hadden gehouden.

Wat is fracking?

Volgens de studie, vorige week gepubliceerd in het journaal Ground Water werden er tussen midden 2009 en midden 2010 meer dan 5000 bronnen in de schalielaag (aan)geboord. Hierbij werd er meer dan 15 miljoen liter water met hoge druk in de bodem gepompt.

Tot nu toe hebben wetenschappers aangenomen dat benzeen en de andere giftige chemicaliën in de fracking vloeistoffen veilig opgesloten zitten in het ondoordringbare laag gesteente op grote diepte (1,5 km). Dit was voor de industrie dan ook het argument om fracking wetenschappelijk veilig voor het milieu te verklaren.

Echter de studie, gebaseerd op computermodellen, laat zien dat de giftige chemicaliën via natuurlijke scheuren en breuken binnen “enkele jaren” het oppervlakte kunnen bereiken. Trouwens het ontstaan van scheuren en breuken diep in de aarde worden door fracking ook nog eens versterkt.

Auteur Tom Myers vat het samen: simpel gezegd zijn deze lagen niet ondoordringbaar. Myers is een onafhankelijk hydrogeoloog en zijn klanten bestaan onder andere uit de overheid en milieugroeperingen. Myers gaat verder: door het fracken wordt de laag juist hoog permeabel en bij de meeste injecties is dit ook het geval.

Twee New Yorkse anti- fracking bewegingen, Catskill Mountainkeeper en Park Foundation, hebben het onderzoek betaald.

Hevige discussies tussen publiek en industrie vinden er plaats. Hot items zijn: deze vorm van onconventionele gaswinning kan het oppervlaktewater vervuilen door morsen of structureel lekken van de bronnen door fouten tijdens het boren.

Anatomie van een schaliegasbron

Alhoewel onderzoekers ervan overtuigd zijn dat vervuiling van het grondwater door fracking heel goed mogelijk is werden deze bezwaren als een mogelijke bijkomstigheid gezien. De nieuwe publicatie is de eerste peer-reviewed studie welke dit proces nader onderzocht heeft.

De studie is geen veldonderzoek maar in zijn geheel gebaseerd op computer simulaties. Het model voorspelt hoe de fracking vloeistoffen zich over jaren in het gesteente verplaatsen. Daarnaast werden natuurlijke scheuren en breuken in het model meegenomen alsmede de effecten van het fracken zelf.

Het ontwikkelde model voorspelt dat juist fracking de migratie van de geïnjecteerde chemicaliën dramatisch versnelt. De afstand die de giftige vloeistoffen binnen 100 jaar afleggen kosten natuurlijke processen normaliter duizenden jaren. En als de schalielaag ook nog gebreken bezit, scheuren en breuken, kan het transport ook nog eens met een factor 10 worden versneld.

Waar de man-made breuken de natuurlijke ontmoeten of bij het migreren van de vervuilingen uit de schalielaag in bovenliggende gesteentes, kunnen de giftige stoffen binnen tientallen jaren het oppervlakte bereiken.

Daarnaast concludeert de studie dat de krachten die op de schalielaag door fracking worden uitgeoefend niet stoppen met het stilleggen van de boringen. Er treden naijlprocessen op die jaren in beslag kunnen nemen.

Het resultaat: de vloeistoffen welke diep onder de grond achterblijven zullen van de bron worden weggeduwd. Het kan diep in de grond 5 tot 6 jaar kosten tot de natuurlijke balans in de druk wordt bereikt.

Myers: het onderzoek richtte zich op de schalielaag maar er bestaan bodemlagen, waar ook olie en gasboringen plaats vinden, die veel beter doorlaatbaar zijn. Hierdoor bestaat de indruk dat de giftige chemicaliën nog sneller het oppervlakte kunnen bereiken. Deze gesteentes vindt men bijvoorbeeld in Arkansas en het noordoosten van Texas.

Ground Water is het journaal van de National Ground Water Association, een non-profit organisatie welke wetenschappers, ingenieurs en commerciële firma’s van de grondwaterindustrie vertegenwoordigt.

En wat is het oordeel van het pro-fracking kamp?

Meerdere wetenschappers noemen de benadering die Myers gekozen heeft naïef, het model komt niet overeen met werkelijke waarnemingen van de schalielaag. Terry Engelder (Penn State University) behoort tot het pro-fracking kamp: indien de chemische vloeistoffen zich zo snel de schalie bewegen als Myers beweert dan was fracking overbodig en kon men het gas omhoogpompen met de conventionele methodes.

Engelder: begrijpt deze jongen (Myers) überhaupt iets van de schalielaag? Het probleem is dat hij de fundamenten haalt uit zijn model in plaats van werkelijke waarnemingen.

Myers aan de andere kant vergelijkt de schaliegas met een hoop scherven, tussen de kleine openingen vinden de giftige chemicaliën hun weg naar boven. Dit is het tegenovergestelde van de tradionele zienswijze, hierbij wordt de schalielaag vergeleken met een ondoordringbare glasplaat. Myers vindt dat zijn visie dan ook een uitbreiding van de bestaande algemene aanname is.

Beide onderzoekers zijn het trouwens met elkaar eens dat het definitieve bewijs voor de migratie van (fracking)vloeistoffen nog niet bestaat, er heeft nog te weinig onderzoek plaatsgevonden.

Volgens Myers kan dit probleem eenvoudig worden opgelost, het wordt zelfs al toegepast bij sommige goudmijnen. Eenvoudige controlesystemen kunnen rond de bron geplaatst worden. Tot de tijd dat dit werkelijkheid is zijn theoretische model een vervanging van de harde data.

Hij voegt toe: we maken bij het model gebruik van de fundamentele kennis over grondwater, hydrologie en geologie. We verklaren dat het beschreven scenario mogelijk is en het is de eerste poging om de opslag van giftige chemicalien diep in de aarde eens anders te gaan bekijken.

www.propublica.org