Het politieke rookgordijn

Het politieke rookgordijn
De politieke elite in Nederland haalt opgelucht adem nu het kabinet Rutte met gedoogsteun van de PVV is gevallen. Het wordt Wilders kwalijk genomen dat hij, blijkbaar, principiele keuzes heeft gemaakt en het belang van de PVV stemmer heeft gediend. Op zich natuurlijk vreemd dat een dergelijke houding als negatief wordt bestempeld en dat Wilders het landsbelang en vooral het belang van Europa boven het belang van zijn eigen kiezer had moeten stellen. Nu ben ik absoluut geen Wilders adept en stem ik ook geen PVV. Vooral het gedweep met het zionisme stoort me enorm en daarnaast vind ik de manier waarop de PVV zich op de Islam richt iets te ver gaan. De manier waarop de andere politieke partijen, met de SP als uitzondering, met de PVV om gaan vind ik echter te triest voor woorden en de manier waarop die partijen nu tegen de macht aan schuren om vooral Europa tevreden te stellen, stuit mij tegen de borst. Het kan aan mij liggen maar ik heb toch sterk de indruk dat het overgrote deel van Nederland de buik flink vol heeft van de Europese eenwording en het feit dat er steeds meer macht naar een centraal Europa gaat. Hebben we als burger nog wat te zeggen en stelt kiezen nog wat voor?
De meeste mensen in onze huidige westerse maatschappij zijn er van overtuigd dat ze via het stemrecht nog wat in de melk te brokkelen hebben. Helaas komen we er meer en meer achter dat ons stemrecht eigenlijk een farce is. Grote beslissingen worden buiten ons om genomen. De beslissing om Europa te verenigen, om een gezamenlijke Europese munteenheid te creeren, de keuze voor een multi culturele samenleving en de keuze om ten strijde te trekken tegen allerlei derde wereld landen worden over het algemeen buiten de kiezer om genomen. We mogen nog meedenken over een bushokje in een buitenwijk maar over de echte grote, wereld bepalende zaken hebben we niets te zeggen.
Oorlog is het organiserende principe van de maatschappij en daarnaast bepalen het verkrijgen van goedkope grondstoffen en andere belangen van multi nationals, hoe de politieke pionnen worden neer gezet. We zien dat vooral in de V.S., Rusland en China. Bij de laatste twee ligt dat er uiteraard dik bovenop. Dat zijn landen waar ze recht voor de raap zijn en burger en mensen rechten uberhaupt niets voorstellen. In de V.S. is zogenaamd nog een democratie. Daar kunnen mensen kiezen uit een rechtse en een ultra rechtse partij die samen al dik honderd jaar een imperialistisch beleid voeren dat puur gericht is op het belang van de Amerikaanse banken, multi nationals, oorlogsindustrie en dollar. Daar om heen is een rookgordijn van mensenrechten en de Amerikaanse droom gecreeerd. Een soort disneyficatie van het imperialisme.
Ook in Nederland zijn we al eeuwen lang heel goed in het ophouden van de schone schijn. De koopman wint het ook hier uiteindelijk altijd van de dominee. We doen ons voor als een land waar democratie, vrijheid en mensenrechten hoog in het vaandel staan maar die moeten vooral niet in de weg staan van onze commerciele belangen. We zijn, als we onze politici moeten geloven, voor een multi culturele samenleving maar als Afghanen kiezen voor een andere cultuur in hun eigen land dan moeten we die natuurlijk zo wijs maken dat ze onze westerse cultuur moeten overnemen. We zijn zogenaamd tegen oorlog maar we staan wel nummer vijf op de lijst van landen die de meeste wapens verkopen. Ook in onze Nederlandse samenleving worden de werkelijke doelen aan het zich ontrokken door er een sausje van mensenrechten en democratie over heen te gooien. Ook bij ons zijn de belangen van multi nationals, inter nationale banken en inter nationaal georienteerde politici groter dan de belangen van de Nederlandse kiezer.

Nu moeten we weer naar de stembus. We moeten stemmen voor bezuinigings maatregelen die uiteindelijk ontstaan zijn door het overeind houden van banken en het voorkomen van toekomstige problemen met diezelfde banken. We worden met z’n allen genaaid door internationale bankiers en de meeste van onze politici lopen lijdzaam achter de banken aan en doen niets.
Er moeten miljarden bezuinigd worden op zorg, onderwijs etc. maar er mag van de het overgrote deel van de politiek partijen natuurlijk niet aan de aller makkelijkste oplossing worden gedacht…namelijk het afschieten van het Joint Strike fighter project en het keihard aanpakken van de banken. Nee, we gaan natuurlijk liever door op deze heilloze weg, waarop we de middenklasse laten dood bloeden, dan dat we het militair industrieel complex en de internationale bankiers voor de kop gaan stoten. Dat kan namelijk, hebben we aan Kennedy en Fortuyn gezien, heel gevaarlijk zijn.
De politiek is kortom niets meer dan een rookgordijn om de burger het zicht te ontnemen op de werkelijkheid. Die werkelijkheid is dat we als burgers steeds minder te zeggen hebben over onze eigen levens. Dat alles bepaald wordt vanuit een meer en meer gecentraliseerde regering in Europa en dat via de economische crisis, de oorlogen tegen drugs en terrorisme en de zogenaamde opwarming van de aarde, de mensheid in de fuiken van een feodale technocratische elite wordt geleid.